Διανύοντας την τρίτη δεκαετία της ζωής μου από μικρός θυμάμαι τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί τόσο στην Ελλάδα όσο (κυρίως) και στην Ευρώπη. Από μικρό παιδί θυμάμαι παίκτες να τιμάνε την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος, μία διοίκηση να προσφέρει τα πάντα στους ποδοσφαιριστές και στο τεχνικό τιμ αλλά και φιλάθλους που χαίρονταν να πουν προς τα έξω πως είναι Παναθηναϊκοί.
Εκείνες οι στιγμές βέβαια που έχω να θυμάμαι και εγώ σαν… παιδάκι είναι κυρίως οι ευρωπαϊκές πορείες του συλλόγου. Για τι να το πρωτομιλήσω; Για την πορεία το 1995-96 όπου το «τριφύλλι» έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League; Για το διπλό μέσα στο Οπόρτο και της επιστροφή του Χουάν Ραμόν Ρότσα με τα… πόδια από την Πορτογαλία (όπως είχε πει πριν το ματς), για την εκπληκτική εμφάνιση με την Λέγκια και το «σβηστό» 3-0, για την κούρσα του Δώνη και το απίστευτο γκολ στο Άμστερνταμ από τον Βαζέχα;
Ή μήπως να φέρω τον χρόνο λίγο πιο πρόσφατα και αναφερθώ στην εκπληκτική πορεία στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης το 2000-01 όπου Γιουβέντους, Αμβούργο και Λα Κορούνια προσκύνησαν το μεγαλείο της «πράσινης» αρμάδας. Αξέχαστη ήταν και η πορεία μέχρι τους «8» του Champions League το 2001-02 όπου η Μπαρτσελόνα με σύμμαχο τον παράγοντα τύχη πήρε την πρόκριση για τα ημιτελικά κόντρα σε έναν σαφώς καλύτερο Παναθηναϊκό.
Εκτός όμως από το «σεντόνι» το «τριφύλλι» μετρά εξαιρετικές πορείες και στο Κύπελλο UEFA με πιο χαρακτηριστική εκείνη του 2002-03 όπου οι «πράσινοι» έφτασαν ως τα προημιτελικά του θεσμού και αποκλείστηκαν στην παράταση από την Πόρτο του μεγάλου Ζοσέ Μουρίνιο, η οποία στην συνέχεια κατέκτησε το τρόπαιο ενώ ένα χρόνο μετά πήρε και το Champions League. Πολλοί μάλιστα έλεγαν πως αν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει την πρόκριση σε εκείνο το ματς τότε δύσκολα θα χανόταν η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Και αναφέρομαι μόνο σε στιγμές που θυμάμαι εγώ και έχω ζήσει προσωπικά και σε όχι ότι έχω διαβάσει ή ότι μου έχουν μεταφέρει γονείς και θείοι, γιατί αλλιώς ίσως έγραφα ακόμα το άρθρο που διαβάζετε αυτή την στιγμή. Η ιστορία του Παναθηναϊκού είναι τεράστια και δεν μπορεί κανένας να την… μικραίνει επειδή δεν γουστάρει να βάλει δύο φράγκα περισσότερα από τον άλλο μέτοχο. Τα «παιχνιδάκια» στα διοικητικά δρώμενα του «τριφυλλιού» θα πρέπει να πάρουν ένα τέλος διότι αλλιώς δύσκολα οι οπαδοί των «πρασίνων» θα ζήσουν στιγμές στο μέλλον σαν τις προαναφερόμενες. Οφείλετε να ξανακάνετε τον Παναθηναϊκό παντοδύναμο. Εμπρός…
sportaction.gr
