Μια μικρή αναδρομή στο 2001… Τόσο μακρινό όσο ακούγεται! Ο Γιάννης Γκούμας τραυματίζεται στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού και οι πράσινοι ξεμένουν από στόπερ, παραμονές ενός κρίσιμου ευρωπαϊκού αγώνα. Η μοναδική λύση είναι ένα παιδί 22 ετών με μηδαμινές παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Το τριφύλλι ρισκάρει. Φέρνει μέσα σε ένα βράδυ στην Αθήνα τον νεαρό Σωτήρη Κυργιάκο και η ιστορία γράφεται… Είναι τόσο γνωστή, που δεν χρειάζεται υπενθύμιση. Η Σλάβια Πράγας, η καθιέρωση, το επεισόδιο με τον Τζιοβάνι, το «αλάνι», το λιμάνι, ο Σον Κόνερι, το ιδιωτικό τζετ και όσα ακόμα κινηματογραφικά έζησε στην καριέρα του ο Έλληνας αμυντικός. Για κάθε έναν που τα ζει, υπάρχουν και δεκάδες που επηρεάζονται, εμπνέονται, ονειρεύονται…
Ο Σπύρος Ρισβάνης το 2001 ήταν μόλις εφτά ετών. Γεννήθηκε στην Αθήνα τις πρώτες μέρες του 1994 και όταν αποφάσισε να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο, ο Σωτήρης Κυργιάκος είχε πια καθιερωθεί. Εννέα ετών εγγράφεται στην ακαδημία του Κριστόφ Βαζέχα, ίσως γιατί αρχικά ονειρευόταν να γίνει επιθετικός όπως ο εν ενεργεία ακόμα τότε, Πολωνός επιθετικός. Ως επιθετικός, μάλιστα, πήγε στην Παιανία μόλις δύο χρόνια μετά και ο Άρης Κυριαζής ήταν εκείνος που αποφάσισε να τον τοποθετήσει στο κέντρο της άμυνας. Από την ομάδα παίδων του Παναθηναϊκού άρχισε να φαντάζεται το μέλλον. Και από το κέντρο της άμυνας, όπου ξανοίγεται αχανές το γήπεδο μπροστά σου, επιτρέπεται να κάνεις εξίσου μακριά όνειρα.
«Ο αγαπημένος μου Έλληνας παίκτης είναι ο Σωτήρης Κυργιάκος. Ένας παίκτης ηγέτης, στον οποίο μπορεί η ομάδα να στηριχτεί επάνω του», ψελλίζει στο ξεκίνημά του, προσθέτοντας τον θαυμασμό του για την ικανότητα του Κυργιάκου στο ψηλό παιχνίδι. Είχε γίνει, άλλωστε, και δικό του πλεονέκτημα αφού μέσα σε πέντε μήνες μέσα στο 2010 ψήλωσε έντεκα εκατοστά και έφτασε στα σημερινά 194. Ο Σπύρος Ρισβάνης αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται γνωστός πρώτα στην οικογένειά του Παναθηναϊκού και μετά στις μικρές Εθνικές ομάδες. Και το πρώτο είναι εκείνο που τον γεμίζει περισσότερο. «Ως γεννημένος Παναθηναϊκός το να βρίσκομαι και να αγωνίζομαι για την ομάδα που αγαπώ είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα εδώ και οκτώ χρόνια. Είμαι πολύ καλά στον Παναθηναϊκό και περιμένω την ευκαιρία μου για να αποδείξω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της πρώτης ομάδας».
Ο δρόμος είχε στρωθεί… Μπορεί ο Σπύρος να μην ακολουθούσε το δρόμο του πατέρα του, όπως ήθελε πιτσιρίκι, μπορεί να μην γινόταν φυσικοθεραπευτής όπως τον ενδιέφερε στην πορεία, αλλά ήταν ξεκάθαρο πως στο ποδόσφαιρο υπάρχει μέλλον για εκείνον.
Η χρονιάς της αποκάλυψης!
Ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η στιγμή που θα αλλάξει η καθημερινότητά σου και κατά συνέπεια η ζωή σου. Το καλοκαίρι του 2013, ο Σπύρος Ρισβάνης πιθανότατα θα απολάμβανε τον καφέ του (αγαπημένη του συνήθεια) στο χωριό του στην Καλαμάτα (αγαπημένος του προορισμός), πριν πάει στο σπίτι να φάει τα κεφτεδάκια της μαμάς του (αγαπημένο του φαγητό). Και ανάμεσα σε τόσα αγαπημένα μικρά πράγματα, ήρθε εκείνο που περίμενε σε όλη του τη ζωή. «Το μεγαλύτερο άγχος μου κάθε καλοκαίρι ήταν αν θα συνεχίσω στον Παναθηναϊκό ή όχι», θυμάται σε συνέντευξή του και εκείνη η φορά το καρδιοχτύπι θα ήταν μεγαλύτερο.
Ο ανανεωμένος Παναθηναϊκός θα τον καλέσει να συμμετάσχει στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας και ο Ρισβάνης στα 19 του χρόνια θα κλέψει ένα κομμάτι της ιστορίας του Σωτήρη Κυργιάκου.«Σίγουρα οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές. Ήταν το όνειρο μου να ακολουθήσω την προετοιμασία της πρώτης ομάδας, τα κατάφερα, πιστεύω να δικαιώσω τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν και να πάει καλά η ομάδα», δηλώνει στο προπονητικό κέντρο του τριφυλλιού και παραδέχεται πως «είναι ευκαιρία ζωής».Επιστρέφοντας από την Ολλανδία, η ευκαιρία ζωής αποτυπωνόταν σε κόλλες Α4 με υπογραφές στην τελευταία τους σελίδα!
«Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ανακοινώνει ότι ήρθε σε συμφωνία για την υπογραφή επαγγελματικών συμβολαίων με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές Σπύρο Ρισβάνη, Αλέξανδρο Αναγνωστόπουλο και Βαγγέλη Αναστασόπουλο». 31 Ιουλίου του 2013 και η αφίσα του Σωτήρη Κυργιάκου στον τοίχο του δωματίου του παίρνει ένα χαμόγελο σαν της Μόνα Λίζα. Το πρώτο του συμβόλαιο έχει διάρκεια δύο ετών και προβλέπει απολαβές 7.500 ευρώ. Ετησίως! Ο 19χρονος αν και βρίσκεται στον πολυδιαφημισμένο χώρο του ποδοσφαίρου, προστίθεται στη γενιά των 592 ευρώ ή των 625 για να ακριβολογούμε. Ένας όρος, όμως, στο συμβόλαιό του αλλάζει τα δικά του οικονομικά δεδομένα, ταυτόχρονα με την καριέρα του.
Για κάθε ματς που θα παίζει πάνω από 15 λεπτά, θα εισπράττει 1.500 ευρώ. Τα λεφτά, φυσικά, δεν ήταν το κίνητρο. «Εκπλήρωσα το όνειρο μου», θα πει για το ντεμπούτο του στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν ο Γιάννης Αναστασίου θα του εμπιστευτεί φανέλα βασικού στα Χανιά απέναντι στον Πλατανιά. «Αυτό περίμενα από μικρό παιδί»,συμπληρώνει, όμως ούτε η φαντασία ενός μικρού παιδιού πλησιάζει τη συνέχεια. Μέχρι τις 2 Νοεμβρίου, ο Ρισβάνης θα έχει παίξει σε εφτά ματς ως βασικός και μετά από ένα μήνα διακοπής θα παίξει σε εννέα (συν ένα) ακόμα. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, πήρε 25.500 επιπλέον και ένα βραβείο.
«Είμαι πολύ χαρούμενος. Ήταν μια πολύ σημαντική αλλαγή για εμένα, την οποία περίμενα εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που ήμουν μικρός. Δεν περίμενα μια τόσο καλή χρονιά στο ντεμπούτο μου στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού», δηλώνει μετά τη βράβευσή του ως ο καλύτερος νέος παίκτης της σεζόν 2013-14. Ο Σπύρος Ρισβάνης, ο οποίος θεωρούταν αγαπημένο παιδί του Γιάννη Σαμαρά στην Παιανία, δεν είχε εκπλήξει μόνο στο εσωτερικό. Λέγεται πως είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον ξένων ομάδων, όπως της Ζενίτ, της Μονακό και της Γκρόνιγκεν, ενώ τα δημοσιεύματα επέμεναν πως οι πράσινοι θα τον καλούσαν για πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του.
Η χρονιά της προσγείωσης!
«Ακούγονται, θα ακούγονται πράγματα, μπορεί να ακουστούν και χειρότερα ή καλύτερα. Το θέμα είναι ότι πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά μου, όπως κάθε νέος παίκτης και ό,τι καλύτερο είναι να γίνει, θα γίνει. Αλλά αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου είναι ο Παναθηναϊκός για τα επόμενα χρόνια».
Σε όσα γίνονταν γύρω του ο Σπύρος Ρισβάνης απαντούσε προσγειωμένος, με τα πόδια του σταθερά το έδαφος της γης. Αυτό είναι που θα τον… σώσει την επόμενη σεζόν. Από τις 19 συμμετοχές βρέθηκε στις τέσσερις, μία για κάθε μήνα, και τον Ιανουάριο παραχωρήθηκε δανεικός στον Πανιώνιο.
Το συμβόλαιό του έληγε, όμως ο Παναθηναϊκός δεν θέλησε να τον δεσμεύσει, παρά μόνο με μια ρήτρα για να μην πάει αργότερα σε ανταγωνιστική ομάδα. Έφυγε από την Παιανία χωρίς πολλά λόγια, παρά μόνο με ένα «ευχαριστώ» για την πρώην του ομάδα. Στο μυαλό του στριφογύριζαν τα λόγια του Σωτήρη Κυργιάκου, όταν κάποτε τον είχαν ρωτήσει για το θράσος του το 2001.
«Μπροστά σε αυτό που αγαπάς τόσο πολύ, πίστεψέ με, σε αυτήν την ηλικία τίποτα δεν μπορεί να σε φοβίσει». Και τίποτα δεν φόβισε τον Σπύρο Ρισβάνη…
