Πώς άραγε θα είναι ο Παναθηναϊκός με σήμα το... δίφυλλο; Γιατί το τριφύλλι... μαραίνεται συνεχώς, αφού ψεκάζεται με ισχυρά δηλητηριώδη αέρια!!
Οι κλωτσοπατινάδες μετόχων... αμετόχων, αυτών που εξαφανίστηκαν εν μια νυχτί, έχουν επιφέρει την ομάδα στα πρόθυρα εξαΰλωσης, με άλλους να νίπτουν τας χείρας τους κι άλλους να προσεύχονται για τα επερχόμενα δεινά...
Και σε τέτοιες περιπτώσεις που όλα είναι ολισθηρά και θολά, τα φρένα δεν υπακούουν, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει...
Η σφοδρή σύγκρουση του Μίμη Δομάζου με τον Αργύρη Μήτσου στη διάρκεια του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν ένα ακόμα επεισόδιο που προστίθεται στη μεγάλη αλυσίδα των θλιβερών συμβάντων που κρατάνε αιχμάλωτη την ομάδα.
Μια προσωπική αντιπαράθεση πάνω και πέρα από την ομάδα, η οποία είναι συνάρτηση του νοσηρού κλίματος, του μόνου που ανθίζει στον Παναθηναϊκό εδώ και πολύ καιρό...
Κάποιοι -και δεν είναι λίγοι...- μετέτρεψαν τον Παναθηναϊκό σε... american bar, θεωρώντας ότι μπορούν ακόμα να περιφέρουν τα γαλόνια τους, θεωρώντας εαυτούς αυθεντίες...
Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν πάσχει από αυθεντίες μα από ανθρώπους που θα δώσουν λύση στα αδιέξοδα. Κι αυτά δεν είναι απλώς πολλά, είναι τεράστια!
Σε περίπου είκοσι μέρες η ομάδα αρχίζει προετοιμασία κι ακόμα πολλά (αν όχι όλα...) είναι στον αέρα!
Σε περίπου είκοσι μέρες η ομάδα αρχίζει προετοιμασία κι ακόμα πολλά (αν όχι όλα...) είναι στον αέρα!
Μόνο ο προπονητής, ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, είναι το... στάνταρ πρόσωπο, τουλάχιστον για το ξεκίνημα (...). Πολλοί παίχτες είναι στον αέρα, οπότε μοιάζει με... κόκκο άμμου (που δεν είναι καθόλου) ποιοι θα αποκτηθούν στις μεταγραφές και ποιος θα κάνει τις εισηγήσεις.
Εδώ δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βρουν τεχνικό διευθυντή -με πολλές μπηχτές μέσα στο συμβούλιο- πώς θα φτάσουν στα υπόλοιπα;
Και τι είδους εγωισμοί είναι αυτοί από μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ώστε να πλακώνονται, αντί να βρουν δυο κοινά σημεία επαφής για να προχωρήσουν τα θέματα της ομάδας;
Ο σεβαστός -για την ιστορία και την προσφορά του στην ομάδα- Μίμης Δομάζος οφείλει -συγγνώμη κιόλας- να είναι πιο διαλλακτικός, από τη στιγμή που όχι μόνο γνωρίζει τα μεγάλα αδιέξοδα της ομάδας, αλλά και επιπλέον ξέρει καλά ότι άνθρωποι που εμφανίστηκαν ως ηγέτες μιας νέας σελίδας, εξαφανίστηκαν και μάλιστα δίχως να τους αγγίξει το ραβδάκι του... Χάρι Πότερ.
Άρα -με όλο το σεβασμό- δεν έχει νόημα να αναζητούνται συνεχώς...άλλοι ένοχοι.
Και -κατά την ταπεινή μου άποψη- είναι τουλάχιστον άδικο να γίνονται συνεχείς επιθέσεις (και για τα πάντα!) στον Δημήτρη Γόντικα, που απέμεινε για να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Τέτοιους ανθρώπους -με ήθος και κατάθεση ψυχής και σκληρής δουλειάς- τους στηρίζουν, δεν τους επιτίθενται.
Κι αν έχουν γίνει λάθη, δεν τους βάζουν στόχο για... βελάκια, το συζητούν ήρεμα και καλοπροαίρετα.
Κι εντάξει, κάποιοι σοφοί αποφαίνονται και αποφασίζουν ότι δεν κάνει ο Γόντικας. Πού είναι οι υπόλοιποι; Με το καλό να έρθει ο... σωτήρας, όπως και να τον λένε. Αλλά πού είναι;
Ως τότε, μέχρι να έρθει με το λευκό άλογό του (και να σταματήσουν τα... πράσινα άλογα...) καλό θα είναι να υπάρξει ΣΕΒΑΣΜΟΣ στον Παναθηναϊκό και στον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποί του...
OnSports.gr
