Σύλλογος μεγάλος ΔΕΝ υπάρχει άλλος!

6 Ιουνίου 2011

Η ομάδα που ξέρει πάντα να κερδίζει

Σε τέτοια ματς όπως το χθεσινό δεν υπάρχουν τύχη ή ατυχία. Δεν υπάρχει δηλαδή γκαντεμιά όταν δεν βάζεις τις βολές. Απλά δεν είσαι έτοιμος να κερδίσεις σε ένα ματς που η μπάλα καίει και κρίνεται ένας τίτλος.

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης.

Δεν έχει να κάνει με το ποια ομάδα είσαι και πόσο βαριά είναι (παραδοσιακά) η φανέλα σου.

Εχει να κάνει με το ότι δεν πιστεύεις πραγματικά πως θα κερδίσεις την ομάδα που έχει πάντα τον τρόπο να σε κερδίζει. Κάποια στιγμή πιθανότατα θα αλλάξει και αυτό, αφού κάθε αυτοκρατορία παρακμάζει, αλλά μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός είναι στον θρόνο του χωρίς να το χρωστάει σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον εαυτό του.

Είμαι σίγουρος ότι όταν τραυματίστηκε με το «καλημέρα» ο Διαμαντίδης, ακόμα και η πλειοψηφία των οπαδών του Παναθηναϊκού είδε το φάντασμα της ήττας να κάνει βόλτες μέσα στο ΟΑΚΑ. Αυτό, ναι, ήταν… κακή τύχη. Αλλά είναι προφανές πως ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς είναι φτιαγμένες να κερδίζουν και την κακή τους τύχη. Δεν έχει να κάνει με κάποιο… μαγικό φίλτρο ή βουντού, αλλά με το πώς φτιάχνεται πάνω από μια δεκαετία αυτή η ομάδα, στην ίδια λογική, ανεξάρτητα από τα εκάστοτε μέλη της και με την ανωτερότητα του νικητή που της δίνουν οι συνεχόμενοι τίτλοι. Οταν απέναντί σου είναι αυτός που κερδίζεις συνέχεια επί εννέα χρόνια σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, τότε είναι απίθανο να πιστέψεις ότι ακόμα και υπό το βάρος της κακής τύχης θα χάσεις.

Αυτό ακριβώς είναι που λέμε «παράδοση» στον αθλητισμό. Η αμφιβολία που σου βάζει στο μυαλό και στην καρδιά αυτός που σε κερδίζει επί σειρά ετών. Η (σχεδόν μεταφυσική) αίσθηση ότι θα βρίσκει πάντα έναν τρόπο να κόβει πρώτος το νήμα. Υποθέτω ότι έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Ο Παναθηναϊκός χθες έχασε έναν παίκτη που έχει τρόπο να κρίνει τέτοια ματς, αλλά υπενθύμισε πως δεν έχει μόνο έναν τέτοιο. Δεν ήταν ούτε καν ο… δεύτερος τη τάξει (και όχι στην αξία), ο Μάικ Μπατίστ, που έκρινε το ματς. Ηρθε ο εργάτης πολυτελείας, ο Φώτσης, να γίνει το πρώτο βιολί της ορχήστρας για αυτή τη βραδιά και όχι απλώς να πετύχει το καθοριστικό τρίποντο ή τις κρίσιμες βολές. Κάτι που μπορεί κάλλιστα να κάνει (μαζί με τις ούτως ή άλλως πολλές δουλειές που κάνει μέσα στο γήπεδο) και ήταν έτοιμος να το αποδείξει όταν χρειάστηκε.

Αυτό είναι ένα κλασικό δείγμα του πώς φτιάχνεται ο χαρακτήρας του νικητή. Γιατί ο Φώτσης δεν… φύτρωσε σήμερα στον Παναθηναϊκό αλλά έχει βαφτιστεί μέσα σε αυτήν τη λογική. Και αν θέλουν στον Ολυμπιακό να αλλάξουν τη μοίρα του κάποια στιγμή θα πρέπει να εμπιστευθούν για χρόνια τον προπονητή και τους παίκτες (όταν τους βρουν όλους αυτούς) που θα πονάνε πραγματικά από τις ήττες και θα θέλουν να αλλάξουν την ιστορία τους. Δεν είναι εύκολο, αλλά αντί να κοπανιέσαι γιατί χάνεις στις λεπτομέρειες (οι οποίες μέτρησαν και χθες στην κανονική διάρκεια) πρέπει να σκεφτείς γιατί μια ζωή αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν την πλάστιγγα να γέρνει προς την πλευρά του αντιπάλου σου.

Πηγή: Εξέδρα.