Κατά το «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα χρόνια κοσκινίζει» στο ποδόσφαιρο θα μπορούσε να ισχύει το ότι «όποιος δεν θέλει να κάνει μεταγραφή επί μήνες τον παίκτη διυλίζει».Πάει πολύς καιρός από τότε, που ο Παναθηναϊκός έκανε γνωστό το ενδιαφέρον του για τον Τζαμέλ Αμπντούν της Καβάλας. Φυσικά δεν έβγαλε ντελάλη για να το διαλαλήσει. Το νέο όμως κυκλοφόρησε και ουδείς μπήκε στον κόπο να το διαψεύσει.
Στην αρχή ως φήμη, μετά ως αποκάλυψη και στη συνέχεια ως διασταυρωμένη πληροφορία, που έφτασε μέχρι την Αλγερία και τη Γαλλία, από όπου γύρισε «τυπωμένο» στο χαρτί ή αναρτημένο στο διαδίκτυο.
Ακολούθησαν βροχή τα δημοσιεύματα (σε μέρες ξηρασίας ειδήσεων): «Ο Αμπντούν στη λίστα του Φερέιρα», «ρώτησε για Αμπντούν την Καβάλα», «θέλει πακέτο Αμπντούν-Ντουγκλάο», «ο Αμπντούν στα πράσινα» και άλλα πολλά.
΄Ωσπου εδώ και λίγες μέρες πέσαμε σε… κενό πληροφοριών για τον Αλγερινό μεσοεπιθετικό, τον οποίο προσωπικά θεωρώ μακράν τη μεγαλύτερη αποκάλυψη του φετινού μας πρωταθλήματος (που εδώ που τα λέμε δεν είχε και πολλά να επιδείξει).
Αλλά αυτά είναι γούστα και ο καθ ύλην αρμόδιος στο θέμα αυτό, ο Ζεσουάλδο Φερέιρα μπορεί να μη γουστάρει τον Αμνπντούν. Γούστο του και καπέλο του… Ο προπονητής σχεδιάζει την ομάδα, αυτός είναι που στο τέλος λογοδοτεί για τις επιλογές του…
Καλά έως εδώ. Πως γίνεται όμως το όνομα του ποδοσφαιριστή να βρίσκεται καθ όλη τη διάρκεια του β΄ γύρου «ψηλά στη λίστα» του Πορτογάλου και να εξαφανίζεται από αυτή μόλις ολοκληρώνεται η σεζόν και ξεκινά το μεταγραφικό αλισβερίσι;
Αν πρόκειται για κάποιο «τέχνασμα», είναι ένας ελιγμός τακτικής για να ξεγελαστούν οι άλλες ομάδες, που διεκδικούν τον παίκτη και να κάνουν οι «πράσινοι» την δουλειά τους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, πάω πάσο…
Αν όμως ουδέποτε υπήρξε πραγματικό θέμα, τότε κάποιοι έπαιξαν με τη φωτιά. Διότι η σκια του Αμπντούν πάνω από την Παιανία τη στιγμή που η ομάδα έκανε αγώνα επιβίωσης στο πρωτάθλημα, θα μπορούσε να «σκεπάσει» και τις τελευταίες ελπίδες.
Το αστείο της ιστορίας έχει να κάνει εσχάτως με τις «αποκαλύψεις» για τον χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή. Είναι προβληματικός, «μάθαμε». Έτσι ξαφνικά, μέσα σε βράδυ ο Αμπντούν από «καλός παίκτης» έγινε «κακό παιδί».
Αλλά και «κακό παιδί» να είναι, τι τον εμποδίζει ταυτόχρονα να είναι και καλός παίκτης; Δηλαδή, αν μπορεί να κάνει στο γήπεδο, όσα τον είδαμε να κάνει φέτος με την Καβάλα, τι πειράζει αν είναι και λίγο …«παλιοχαρακτήρας»;
Μήπως στον Παναθηναϊκό όλοι οι παίκτες είναι «κολεγιόπαιδα»; Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο Αμπντούν μπορεί να είναι περισσότερο προβληματικός από τον Λέτο, ο οποίος μέσα σε δυο χρόνια έχει τσακωθεί με όσους μιλάνε ελληνικά και γαλλικά στην ομάδα.
Αν κοιτούσε μόνο τον χαρακτήρα του παίκτη, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν θα έπαιρνε ποτέ τον «ταύρο» Γουέιν Ρούνεϊ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ούτε θα έφερνε ποτέ στο «Ολντ Τράφορντ» τον Ερικ Καντονά.
Με το σκεφτικό αυτό ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν θα έβρισκε ποτέ ομάδα. Δηλαδή, ο Μπεκενμπάουερ στην Μπάγερν ήταν τρελός που δαπάνησε μια περιουσία για να αγοράσει τον Φρανκ Ριμπερί; Ή ο Ρομπέρτο Μαντσίνι είναι «στραβός» που πήρε τον Μάριο Μπαλοτέλι στην Μάντσεστερ Σίτι;
Ο Παναθηναϊκός, στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα, χρειάζεται καλούς παίκτες. Αν θέλει «καλογέρους», πιο πάνω από τις εγκαταστάσεις του, υπάρχει… μοναστήρι.
OnSports
