Σε κανένα από τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς, που βάλαμε το πρωί, δεν βρήκε απάντηση στο Ουέμπλεϊ ο Φέργκιουσον. Η τελική επικράτηση της Μπαρτσελόνα και δίκαιη ήταν, και σύμφωνη με την αξία των δύο ομάδων. Είναι αλήθεια, ότι το 2009, οι Καταλανοί είχαν κερδίσει πολύ πιο άνετα τους αντιπάλους τους. Ο Φέργκιουσον είχε τονίσει, ότι είναι πιο διαβασμένος, και έλεγε την αλήθεια. Όμως τα χρόνια περνούν, και αυτό δεν το υπολόγισε ο Σκωτσέζος. Η Ρεάλ στους ημιτελικούς, επιστράτευσε ακόμη και βρώμικο παιχνίδι, και πάντως έπαιξε με 5 στα χαφ, με παίκτες καμικάζι, που έτρωγαν σίδερα, για να αποφύγει το μοιραίο. Και δεν το κατάφερε. Με ποια ποδοσφαιρική λογική θα το έκαναν οι αργοκίνητοι Γκιγγς και Κάρικ;
Προς τιμήν τους, οι «μπέμπηδες» προσπάθησαν να παίξουν μπάλλα και τις κλωτσιές τις άρχισαν στο τέλος, καταπονημένοι από το τρέξιμο και από την καθολική ηγεμονία των «μπλαουγκράνα». Ήταν όμως, φανερά μια ταχύτητα πίσω από τους αντιπάλους τους.
Το πρώτο 45λεπτο κύλησε αναμενόμενα. Σε σχεδόν ίδια μορφή με την Ρώμη, η Γιουνάιτεντ μπήκε φουριόζα, με τρέξιμο, πίεση και προσπάθεια να βγάλει εκτός ρυθμού το κέντρο της Μπαρτσελόνα. Για 10-15 λεπτά έμοιαζε να είναι σε καλύτερη θέση, παρότι τα στατιστικά έδιναν ήδη διπλάσιες πάσες και κατοχή, για τους μπλαουγκράνα.
Προς τιμήν τους, οι «μπέμπηδες» προσπάθησαν να παίξουν μπάλλα και τις κλωτσιές τις άρχισαν στο τέλος, καταπονημένοι από το τρέξιμο και από την καθολική ηγεμονία των «μπλαουγκράνα». Ήταν όμως, φανερά μια ταχύτητα πίσω από τους αντιπάλους τους.
Το πρώτο 45λεπτο κύλησε αναμενόμενα. Σε σχεδόν ίδια μορφή με την Ρώμη, η Γιουνάιτεντ μπήκε φουριόζα, με τρέξιμο, πίεση και προσπάθεια να βγάλει εκτός ρυθμού το κέντρο της Μπαρτσελόνα. Για 10-15 λεπτά έμοιαζε να είναι σε καλύτερη θέση, παρότι τα στατιστικά έδιναν ήδη διπλάσιες πάσες και κατοχή, για τους μπλαουγκράνα.
Η διαφορά με τον πριν δύο χρόνια τελικό, είναι ότι το γκολ μπήκε στο 27 και όχι στην αρχή. Ινιέστα και Τσάβι προσαρμόστηκαν στο πρέσινγκ, η μηχανή δούλεψε, αν και όχι σε φουλ ρυθμούς, καθώς Κάρικ και Γκιγγς, ήταν αδύνατο να συνεχίσουν να μαρκάρουν στον ίδιο ρυθμό. Για αυτό η εντολή του Φέργκιουσον ήταν, Παρκ και Βαλέντσια να συγκλίνουν και να βοηθούν. Πάντως σε αυτό το 30λεπτο, οι παίκτες της Μάντσεστερ έπαψαν να είναι δίπλα στους αντιπάλους τους, δίνοντας και χώρο και χρόνο για να κάνουν την καλύτερη ενέργεια. Κάπως έτσι μπήκε και το γκολ του Πέδρο, αφού η τελική πάσα βγήκε με σχετική άνεση.
Η Μάντσεστερ έκανε μία επίθεση οργανωμένη, κερδίζοντας από πλάγιο κατοχή, και με γρήγορα 1-2 του Ρούνεϊ (το τελευταίο με τον Γκιγγς) έφτασαν στην ισοφάριση, με εξαιρετικό τελείωμα του Άγγλου στράικερ. Και παρότι ο Ουαλλός ήταν κατά τι, πιο μπροστά από την άμυνα των Καταλανών, στην τελική πάσα, το γκολ που μπήκε, στην μοναδική ουσιαστικά οργανωμένη προσπάθεια των πρωταθλητών Αγγλίας, ήταν καλό (αν και οφσάιντ) για να διατηρήσει το ενδιαφέρον στον τελικό, ιδιαίτερα, αφού η μπάλλα πούλησε τον Μέσι (σηκώθηκε εκατοστά από το έδαφος), σε μια «σήμα-κατατεθέν» επίθεση των παικτών του Γκουαρντιόλα, με τριγωνάκι και προβολή του Αργεντινού σε σέντρα από τα δεξιά.
Το κρίμα είναι, ότι το ενδιαφέρον διατηρήθηκε, όσο κράτησε η ανάπαυλα. Γιατί με το που ξεκίνησε το β μέρος, όλοι κατάλαβαν, ποιος θα πάρει το τρόπαιο. Χαρακτηριστικό, ότι η Μπαρτσελόνα σε 45 λεπτά είχε 8 τελικές, και από το 46 έως το 66 άλλες 9 (!). Τα δύο κεντρικά χαφ είχαν σκάσει και αδυνατούσαν να μαρκάρουν, αφήνοντας χώρους, επομένως τα δύο σουτ του Μέσι και του Βίγια, που διαμόρφωσαν το 3-1, ήταν μάλλον η φυσιολογική εξέλιξη. Η Γιουνάιτεντ επανέλαβε στο μεγαλύτερο διάστημα του 90λεπτου, την αδυναμία της να κρατήσει έστω την μπάλλα στα πόδια της. Όσο χρονικό διάστημα ήθελε η Μπαρτσελόνα, «έπνιξε» με το πρεσάρισμα και τα κλεψίματα της μπάλλας, τους πρωταθλητές Αγγλίας. Όταν κατέβασε ταχύτητα, απλά τους έδωσε το δικαίωμα, να μην τελειώσουν το ματς, ως φτωχοί συγγενείς. Τελικές προσπάθειες, 20-5 (2 στο πρώτο ημίχρονο και 3 μετά το 3-1)
Υπάρχει μια εικόνα στο τελευταίο πεντάλεπτο, που αποτυπώνει απόλυτα του τι έγινε στο Ουέμπλεϊ: ένα κοντινό πλάνο στον Φέργκιουσον, που ήταν κατακόκκινος, με ελαφρύ τρέμουλο. Το ήθελε, όσο τίποτε, αυτό το τρόπαιο, όμως απλά δεν μπορούσε να το πάρει.
Υπόκλιση στην κορυφαία ομάδα της σεζόν, δίχως άλλη κουβέντα. Και αναζητούμε, ποιος θα επιχειρήσει να τους εκθρονίσει, την επόμενη σεζόν.
Η Μάντσεστερ έκανε μία επίθεση οργανωμένη, κερδίζοντας από πλάγιο κατοχή, και με γρήγορα 1-2 του Ρούνεϊ (το τελευταίο με τον Γκιγγς) έφτασαν στην ισοφάριση, με εξαιρετικό τελείωμα του Άγγλου στράικερ. Και παρότι ο Ουαλλός ήταν κατά τι, πιο μπροστά από την άμυνα των Καταλανών, στην τελική πάσα, το γκολ που μπήκε, στην μοναδική ουσιαστικά οργανωμένη προσπάθεια των πρωταθλητών Αγγλίας, ήταν καλό (αν και οφσάιντ) για να διατηρήσει το ενδιαφέρον στον τελικό, ιδιαίτερα, αφού η μπάλλα πούλησε τον Μέσι (σηκώθηκε εκατοστά από το έδαφος), σε μια «σήμα-κατατεθέν» επίθεση των παικτών του Γκουαρντιόλα, με τριγωνάκι και προβολή του Αργεντινού σε σέντρα από τα δεξιά.
Το κρίμα είναι, ότι το ενδιαφέρον διατηρήθηκε, όσο κράτησε η ανάπαυλα. Γιατί με το που ξεκίνησε το β μέρος, όλοι κατάλαβαν, ποιος θα πάρει το τρόπαιο. Χαρακτηριστικό, ότι η Μπαρτσελόνα σε 45 λεπτά είχε 8 τελικές, και από το 46 έως το 66 άλλες 9 (!). Τα δύο κεντρικά χαφ είχαν σκάσει και αδυνατούσαν να μαρκάρουν, αφήνοντας χώρους, επομένως τα δύο σουτ του Μέσι και του Βίγια, που διαμόρφωσαν το 3-1, ήταν μάλλον η φυσιολογική εξέλιξη. Η Γιουνάιτεντ επανέλαβε στο μεγαλύτερο διάστημα του 90λεπτου, την αδυναμία της να κρατήσει έστω την μπάλλα στα πόδια της. Όσο χρονικό διάστημα ήθελε η Μπαρτσελόνα, «έπνιξε» με το πρεσάρισμα και τα κλεψίματα της μπάλλας, τους πρωταθλητές Αγγλίας. Όταν κατέβασε ταχύτητα, απλά τους έδωσε το δικαίωμα, να μην τελειώσουν το ματς, ως φτωχοί συγγενείς. Τελικές προσπάθειες, 20-5 (2 στο πρώτο ημίχρονο και 3 μετά το 3-1)
Υπάρχει μια εικόνα στο τελευταίο πεντάλεπτο, που αποτυπώνει απόλυτα του τι έγινε στο Ουέμπλεϊ: ένα κοντινό πλάνο στον Φέργκιουσον, που ήταν κατακόκκινος, με ελαφρύ τρέμουλο. Το ήθελε, όσο τίποτε, αυτό το τρόπαιο, όμως απλά δεν μπορούσε να το πάρει.
Υπόκλιση στην κορυφαία ομάδα της σεζόν, δίχως άλλη κουβέντα. Και αναζητούμε, ποιος θα επιχειρήσει να τους εκθρονίσει, την επόμενη σεζόν.
Theplayer.gr
