Ο Γόντικας έχει κάνει την ανάλυσή του για το τι συνέβη στον Παναθηναϊκό από τη βραδιά του «και εγώ κάλυπτα τον Κατσουράνη» (την ξεχάσαμε όλοι πια, αλλά έτσι είναι αυτά, έχουμε ξεχάσει άλλα κι άλλα που στέλνουν κάθε μέρα κατά μέσο όρο 950 ανθρώπους στον ΟΑΕΔ για το επίδομα) μέχρι σήμερα.
Προσδοκά σε... Ανάσταση όταν θα σοβαρέψουν τα πράγματα στα πλέι οφ, αλλά επειδή θαύματα δεν γίνονται πια, έχει συνειδητοποιήσει ότι αν τελικά οι Πράσινοι καταφέρουν να τερματίσουν στην πρώτη θέση, θα το κάνουν αγκομαχώντας και υπό πίεση, όχι με πειστική απόδοση, όπως στο δίμηνο της αντεπίθεσης. Εχει καταλήξει ότι ο Φερέιρα, όπως και πολλοί άλλοι προπονητές στη θέση του, δεν αντέχει μόνος του. Είχε Αντωνίου - Φρέιτας και μέσα σε ένα 15θήμερο έχασε και τους δύο. Οχι ότι ο Πορτογάλος δούλευε νυχθημερόν. Με ευθύνη την οποία δεν φέρει κυρίως ο ίδιος, παροπλισμένος ήταν. Μα τον τεχνικό διευθυντή που ψάχνει ο Γόντικας και τον οποίο θέλει δίπλα του πριν από τη λήξη των πλέι οφ δεν τον αναζητεί κυρίως για υποστήριξη στον κόουτς. Αλλά για υποστήριξη στον ίδιο!
Οχι για να βγάλει από πάνω του την ευθύνη, άλλωστε εκείνος θα χρεωθεί την επιλογή του. Αλλά για να κάνει το ποδοσφαιρικό πλάνο της επόμενης σεζόν, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί με τον Ζεσουάλδο. Να τον βοηθήσει αν μείνει, να επιλέξει τον αντικαταστάτη του αν προκύψει διαζύγιο. Να βάλει κάτω τα οικονομικά και τα ποδοσφαιρικά και με τη δική του συνδρομή να στήσει τον Παναθηναικό 2011-2012. Στην προσπάθειά του ο Γόντικας έχει ένα βαρύ και ασήκωτο φορτίο, ένα τείχος σε στρατιωτικό στίβο μάχης. Δεν έχει στα χέρια του δεδομένα, παρά μόνο ένα: ότι ο Παναθηναϊκός, είτε στον κουμπαρά μπουν 10, είτε 5, είτε 0 εκατ. ευρώ, πρέπει να πουλήσει κάποιον ή κάποιους παίκτες.
Δεν μπορεί, όμως, να περιγράψει το σχέδιο ούτε σε αδρές γραμμές, σε κανέναν Νάνι, σε κανέναν Βέλιτς, σε κανέναν Ζήκο. Γιατί δεν γνωρίζει πόσα χρήματα θα έχει στη διάθεσή του και ποιες θα είναι οι ανάγκες. Τι κάνει λοιπόν; Συναντήσεις και συζητήσεις. Περιμένοντας την 9η Μαΐου, όταν θα ανοίξει ο λογαριασμός για να μάθουν όλοι πόσα χρήματα έβαλαν οι μέτοχοι. «Μετράει» πολλά. Τη διάθεση, τα προσόντα, την εμπειρία, το C.V. Aλλά να αποφασίσει δεν μπορεί.
Σ' αυτή τη συγκυρία που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός έχω την εντύπωση ότι η πιο κατάλληλη επιλογή γι' αυτόν δεν είναι κάποιος από το εξωτερικό. Που δεν γνωρίζει τίποτα! Ούτε την πορεία της ομάδας την τελευταία διετία, ούτε την κατάσταση των παικτών και τα συμβόλαιά τους, ούτε τις ιδιαιτερότητες του πολυμετοχικού τοπίου και των συνθηκών στο ελληνικό πρωτάθλημα, ούτε ασφαλώς τα διοικητικά στελέχη, τη μυρωδιά της Παιανίας, τον παναθηναϊκό περίγυρο. Ολα αυτά μόνο ένας άνθρωπος με σοβαρά προσόντα τα γνωρίζει. Λέγεται Γιάσμινκο Βέλιτς. Και είναι βρεγμένος, γι' αυτό και τη βροχή δεν τη φοβάται.
Ο Παναθηναϊκός τούτη τη στιγμή δεν χρειάζεται ένα στέλεχος μόνο για να πουλήσει σε καλή τιμή τον Λέτο και να προσπαθήσει να βρει προσφορές για τον Τζόρβα, τον Μπουμσόνγκ και τον Νίνη μπας και μείνει ο Σισέ για να περάσει μετά προς τα έξω το μήνυμα «είδατε, τον κρατήσαμε κόντρα στο κλίμα καταστροφολογίας, είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή». Ούτε έναν άνθρωπο ο οποίος θα είναι ξένος προς τις παναθηναϊκές συνθήκες διαβίωσης. Πάνω απ' όλα χρειάζεται έναν τεχνικό διευθυντή με γνώση της ομάδας, του υλικού, του προπονητή, των αναγκών, έναν ηγέτη - «πολεμιστή», ο οποίος θα μπορέσει με μικρό μπάτζετ να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο, ίσως στην πιο «φτωχή» σεζόν του Παναθηναϊκού. Ο Βέλιτς τα έχει περάσει όλα αυτά. Και ξέρει πάρα πολύ καλά τα λάθη που είχαν γίνει πριν από τρία χρόνια στο διοικητικό σκέλος. Εκτός γηπέδου. Τον εμφύλιο, τους χειρισμούς με τους οπαδούς, την αληθινή «χούντα» στα ΜΜΕ, η οποία σταδιακά κατέρρεε. Τα έχει μελετήσει, τα έχει αναλύσει, τα έχει όλα στο μυαλό του. Είναι έτοιμος για την επικίνδυνη αποστολή, στην οποία ξέρει ότι τα όπλα του θα είναι ελάχιστα. Αλλά για να πει το «ναι», θα πρέπει τουλάχιστον να ξέρει ποια είναι αυτά...
Υ.Γ. Δεν ξέρω τι να πιστέψω: τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Δημήτρης Γόντικας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί απο τη θέση που βρίσκεται, μόνο και μόνο λόγω επαγγελματικής συνέπειας και ευσυνειδησίας, χωρίς να έχει καμία κατευθυντήρια γραμμή από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη που –σωστά– τον είχε επιλέξει το προηγούμενο καλοκαίρι; Ή την άλλη, σύμφωνα με την οποία για οτιδήποτε κάνει παίρνει το πράσινο φως από τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός; Μάλλον θα προτιμήσω μια τρίτη, για την οποία... φταίει η φαντασία μου: για τα «θεσμικά» και τα «εξωαγωνιστικά» ενεργεί βάσει του προσανατολισμού που παίρνει από τον Τζίγκερ και για τα υπόλοιπα οι πρωτοβουλίες ανήκουν στον ίδιο και απλώς ενημερώνει τα υψηλά κλιμάκια...
Πηγή: exedrasports.gr
Προσδοκά σε... Ανάσταση όταν θα σοβαρέψουν τα πράγματα στα πλέι οφ, αλλά επειδή θαύματα δεν γίνονται πια, έχει συνειδητοποιήσει ότι αν τελικά οι Πράσινοι καταφέρουν να τερματίσουν στην πρώτη θέση, θα το κάνουν αγκομαχώντας και υπό πίεση, όχι με πειστική απόδοση, όπως στο δίμηνο της αντεπίθεσης. Εχει καταλήξει ότι ο Φερέιρα, όπως και πολλοί άλλοι προπονητές στη θέση του, δεν αντέχει μόνος του. Είχε Αντωνίου - Φρέιτας και μέσα σε ένα 15θήμερο έχασε και τους δύο. Οχι ότι ο Πορτογάλος δούλευε νυχθημερόν. Με ευθύνη την οποία δεν φέρει κυρίως ο ίδιος, παροπλισμένος ήταν. Μα τον τεχνικό διευθυντή που ψάχνει ο Γόντικας και τον οποίο θέλει δίπλα του πριν από τη λήξη των πλέι οφ δεν τον αναζητεί κυρίως για υποστήριξη στον κόουτς. Αλλά για υποστήριξη στον ίδιο!
Οχι για να βγάλει από πάνω του την ευθύνη, άλλωστε εκείνος θα χρεωθεί την επιλογή του. Αλλά για να κάνει το ποδοσφαιρικό πλάνο της επόμενης σεζόν, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί με τον Ζεσουάλδο. Να τον βοηθήσει αν μείνει, να επιλέξει τον αντικαταστάτη του αν προκύψει διαζύγιο. Να βάλει κάτω τα οικονομικά και τα ποδοσφαιρικά και με τη δική του συνδρομή να στήσει τον Παναθηναικό 2011-2012. Στην προσπάθειά του ο Γόντικας έχει ένα βαρύ και ασήκωτο φορτίο, ένα τείχος σε στρατιωτικό στίβο μάχης. Δεν έχει στα χέρια του δεδομένα, παρά μόνο ένα: ότι ο Παναθηναϊκός, είτε στον κουμπαρά μπουν 10, είτε 5, είτε 0 εκατ. ευρώ, πρέπει να πουλήσει κάποιον ή κάποιους παίκτες.
Δεν μπορεί, όμως, να περιγράψει το σχέδιο ούτε σε αδρές γραμμές, σε κανέναν Νάνι, σε κανέναν Βέλιτς, σε κανέναν Ζήκο. Γιατί δεν γνωρίζει πόσα χρήματα θα έχει στη διάθεσή του και ποιες θα είναι οι ανάγκες. Τι κάνει λοιπόν; Συναντήσεις και συζητήσεις. Περιμένοντας την 9η Μαΐου, όταν θα ανοίξει ο λογαριασμός για να μάθουν όλοι πόσα χρήματα έβαλαν οι μέτοχοι. «Μετράει» πολλά. Τη διάθεση, τα προσόντα, την εμπειρία, το C.V. Aλλά να αποφασίσει δεν μπορεί.
Σ' αυτή τη συγκυρία που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός έχω την εντύπωση ότι η πιο κατάλληλη επιλογή γι' αυτόν δεν είναι κάποιος από το εξωτερικό. Που δεν γνωρίζει τίποτα! Ούτε την πορεία της ομάδας την τελευταία διετία, ούτε την κατάσταση των παικτών και τα συμβόλαιά τους, ούτε τις ιδιαιτερότητες του πολυμετοχικού τοπίου και των συνθηκών στο ελληνικό πρωτάθλημα, ούτε ασφαλώς τα διοικητικά στελέχη, τη μυρωδιά της Παιανίας, τον παναθηναϊκό περίγυρο. Ολα αυτά μόνο ένας άνθρωπος με σοβαρά προσόντα τα γνωρίζει. Λέγεται Γιάσμινκο Βέλιτς. Και είναι βρεγμένος, γι' αυτό και τη βροχή δεν τη φοβάται.
Ο Παναθηναϊκός τούτη τη στιγμή δεν χρειάζεται ένα στέλεχος μόνο για να πουλήσει σε καλή τιμή τον Λέτο και να προσπαθήσει να βρει προσφορές για τον Τζόρβα, τον Μπουμσόνγκ και τον Νίνη μπας και μείνει ο Σισέ για να περάσει μετά προς τα έξω το μήνυμα «είδατε, τον κρατήσαμε κόντρα στο κλίμα καταστροφολογίας, είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή». Ούτε έναν άνθρωπο ο οποίος θα είναι ξένος προς τις παναθηναϊκές συνθήκες διαβίωσης. Πάνω απ' όλα χρειάζεται έναν τεχνικό διευθυντή με γνώση της ομάδας, του υλικού, του προπονητή, των αναγκών, έναν ηγέτη - «πολεμιστή», ο οποίος θα μπορέσει με μικρό μπάτζετ να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο, ίσως στην πιο «φτωχή» σεζόν του Παναθηναϊκού. Ο Βέλιτς τα έχει περάσει όλα αυτά. Και ξέρει πάρα πολύ καλά τα λάθη που είχαν γίνει πριν από τρία χρόνια στο διοικητικό σκέλος. Εκτός γηπέδου. Τον εμφύλιο, τους χειρισμούς με τους οπαδούς, την αληθινή «χούντα» στα ΜΜΕ, η οποία σταδιακά κατέρρεε. Τα έχει μελετήσει, τα έχει αναλύσει, τα έχει όλα στο μυαλό του. Είναι έτοιμος για την επικίνδυνη αποστολή, στην οποία ξέρει ότι τα όπλα του θα είναι ελάχιστα. Αλλά για να πει το «ναι», θα πρέπει τουλάχιστον να ξέρει ποια είναι αυτά...
Υ.Γ. Δεν ξέρω τι να πιστέψω: τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Δημήτρης Γόντικας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί απο τη θέση που βρίσκεται, μόνο και μόνο λόγω επαγγελματικής συνέπειας και ευσυνειδησίας, χωρίς να έχει καμία κατευθυντήρια γραμμή από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη που –σωστά– τον είχε επιλέξει το προηγούμενο καλοκαίρι; Ή την άλλη, σύμφωνα με την οποία για οτιδήποτε κάνει παίρνει το πράσινο φως από τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός; Μάλλον θα προτιμήσω μια τρίτη, για την οποία... φταίει η φαντασία μου: για τα «θεσμικά» και τα «εξωαγωνιστικά» ενεργεί βάσει του προσανατολισμού που παίρνει από τον Τζίγκερ και για τα υπόλοιπα οι πρωτοβουλίες ανήκουν στον ίδιο και απλώς ενημερώνει τα υψηλά κλιμάκια...
Πηγή: exedrasports.gr
