Με το που τελείωσε η σειρά με τη Μπαρτσελόνα μου πήρε κάμποσες ώρες να φύγει ο ενθουσιασμός κι η συγκίνηση απ' την ΥΠΕΡΟΧΗ κερκίδα που στήσαμε στο κλειστό, με αποτέλεσμα να κάνουμε τους Καταλανούς να μας τραβάνε βιντεάκια. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό δεν ήταν η Βαρκελώνη (έχουμε καιρό μπροστά μας), αλλά η χαμένη (όπως όλα δείχνουν) πρώτη θέση στη κανονική περίοδο της Α1.
Όπως φαίνεται θα πληρώσουμε το χαμένο ντέρμπι του ΟΑΚΑ από τους γαύρους, σε ένα παιχνίδι που η ομάδα έπαιζε με τον Μήτσο άρρωστο, τους Ντρου-Μάικ προερχόμενους από τραυματισμούς και τον Μάριτς εκτός 12άδας. Είδα τον ΟΣΦΠ στους αγώνες με τη Σιένα και θεωρώ ότι ακόμα και με μειονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ τους "έχουμε". Ο Ολυμπιακός για μια ακόμα σεζόν δείχνει φοβερά προβλήματα χημείας.
Ο Ίβκοβιτς έχει χτίσει μία ασύμμετρη ομάδα με συγκεντρωμένη δύναμη πυρός στη θέση του plamaker (Τέοντοσιτς, Σπανούλης, Παπαλουκάς) ενώ στις θέσεις "3" και "4" παίζουν παίκτες που δεν θα είχαν θέση βασικού ούτε στις μικρομεσαίες ελληνικές ομάδες Εκτός κι αν θεωρείται τον Πελεκάνο, τον Κέσελι, τον Νίλσεν ικανούς να πρωταγωνιστήσουν...
Το πράγμα δείχνει από μακριά ότι έχει ξεφύγει γι αυτούς, η μόνιμη μουρμούρα του Μπουρούση, η τιμωρία του για ένα μήνα από τον κόουτς, οι βρισιές που αντάλλαξε με τον Παπαλουκά στον 4ο παιχνίδι στη Τοσκάνη, η απειθαρχία του Τεόντοσιτς που έβριζε επί 20 δεύτερα μέσα στα μούτρα τον διαιτητή στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, φανερώνουν ΠΟΛΛΑ.
Στα 67 του ο Ντούντα μπορεί να είναι γριά αλεπού των πάγκων, αλλά βιολογικά να το πάρουμε στερείται ενέργειας και κουβαλά μαζί του τα κολλήματα που απέκτησε ανά τις δεκαετίες. Πολλοί μίλησαν για τη σούπερ πορεία που είχε στις τελευταίες διοργανώσεις η Σερβία, όμως άλλες οι απαιτήσεις ενός κορυφαίου ευρωπαϊκού συλλόγου, άλλες οι απαιτήσεις μιας εθνικής που παίζει στη χάση και στη φέξη. Η εντύπωση που μας δίνεται είναι ότι έτσι όπως είναι δομημένος ο Ολυμπιακός , ο Ζέλικο ξερογλύφεται όπως ο λύκος πριν μπουκάρει στο μαντρί.


