Το μεγαλείο σου δεν έχει τελειωμό. Και πώς να έχει τελειωμό, όταν απέναντι σε όλους και σε όλα παίρνεις μία παλικαρίσια πρόκριση με μειονέκτημα έδρας και απέναντι στην αγαπημένη ομάδα της διοργάνωσης. Η ομάδα αυτή μας έκανε για άλλη μία φορά υπερήφανους και μας έκανε να κλάψουμε από χαρά.
Το θέμα δεν είναι η πρόκριση στο final four, έχουμε ξαναπάει και θα ξαναπάμε, αλλά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πήρε τη πρόκριση η ΜΕΓΑΛΗ αυτή ομάδα. Ξεκινώντας οι σειρές των παιχνιδιών, μας είχαν όλοι ξεγραμμένους. Κακά τα ψέματα ακόμα και ένα μεγάλο μερίδιο των οπαδών μας, δεν πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει τη πρόκριση. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη μαγκιά αυτής της ομάδας. Έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από το καθένα, να κλείνει στόματα και να αποδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο γιατί θεωρείται η πιο επιτυχημένη ομάδα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Έχοντας απέναντι της, την αγαπημένη ομάδα της διοργάνωσης και πρώην πρωταθλήτρια Ευρώπης Barcelona, με μειονέκτημα έδρας και την διαιτησία συνεχώς να σπρώχνει τους αλαζόνες Ισπανούς, έδειξε χαρακτήρα πρωταθλητή και έριξε στο καναβάτσο το navaro και τη παρέα του. Χωρίς ‘μεγάλο’ ρόστερ, έχοντας ακούσει πολλά από την αρχή της χρονιάς, θα είναι και πάλι εκεί για να σηκώσει ψηλά την Ελληνική σημαία. Απέναντι ακόμα και στη τύχη της στον τελευταίο αγώνα, βλέποντας στο πεντάλεπτο τον Nicholas, ένα από τους βασικούς της παίχτες να τραυματίζεται και να μην μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα. Όμως ο Παναθηναϊκός, μαζί με τη συμπαράσταση 20000 στρατιωτών, καταπάτησε όλο αυτό το ψεύτικο δημιούργημα που λέγεται Barcelona και πλέον ράβει ήδη το έκτο αστέρι.
Πότε επιτέλους θα μάθετε κύριοι να σέβεστε τους πρώτους; Μάλλον ποτέ! Αλλά δε πειράζει, πάντα θα είναι εκεί ο Zeliko, να σας δείχνει πως σας σέβεται ο ίδιος. Ειλικρίνεια και σεβασμός είναι μεγάλο δώρο για αυτό και δεν τα περιμένουμε από φτηνούς ανθρώπους, δήθεν αντικειμενικούς. Σίγουρα δεν το περιμένατε ο Παναθηναϊκός να έχει πρωταγωνιστή τον Καλάθη και το Βουγιούκα αλλά γυρίστε τώρα πλευρό στο καναπέ, ανοίξτε τη τηλεόραση και ξεκινήστε τα παρακάλια στα θεία, μήπως και δεν δείτε το Μητσάρα να σηκώνει τη κούπα μέσα στη Βαρκελώνη. Αλλά μην ξεχνάτε κάτι, ο θεός είναι πράσινος, δεν θα σας ακούσει!
Είμαι περήφανος για το πατέρα μου, που με έκανε Παναθηναϊκό και μπορώ και αισθάνομαι έτσι. Ένα αίσθημα που πολλοί δεν θα το γνωρίσουν ΠΟΤΕ στη ζωή τους. Αυτήν την ανατριχίλα που ένιωσα στο τέλος του αγώνα της Πέμπτης, δεν την ανταλλάζω ούτε με δέκα ζωές. Αυτά τα δάκρυα χαράς και Πράσινης υπερηφάνειας δεν τα ανταλλάζω με όλα τα πλούτη του κόσμου (σε αντίθεση με εσένα Βασιλάκη), γιατί πολύ απλά γεννήθηκα για να είμαι Παναθηναϊκός, όπως και όλοι σας. Είμαστε Παναθηναϊκοί και περήφανοι! Καλό μας ταξίδι λοιπόν στην Βαρκελώνη, ένα ταξίδι στο όνειρο, ένα ταξίδι στο δικό μας γαλαξία!
Υ.Γ.1)Navaro και λοιποί προς λιμάνι μεριά, δεν αξίζετε να είστε πρώτοι αν δεν σέβεστε τους πρώτους.
Greenman
