Πώς το είχε πει εκείνο το μυθικό ο Αχιλλέας; Να σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε; Σιγά ρε παιδιά, πατήστε και λίγο φρένο. Ένας - ένας στη σειρά και θα προλάβετε να αποθεώσετε τον Βαγγέλη Μαρινάκη για τις γενναίες δηλώσεις του. Μη σπρώχνεστε και πέσετε όλοι μαζί κι έχουμε κανένα ατύχημα πάνω στη φούρια να υποβάλετε τα σέβη σας σε έναν άνθρωπο που μόλις ξεκίνησε τον τιτάνιο αγώνα του για την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αναγνώρισε το λάθος του, λέει, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Ποιο λάθος; Για τις δηλώσεις που έκανε πάνω στη φούρια της στιγμής και χωρίς να έχει πλήρη εικόνα. Αυτό μόνο και τίποτε άλλο. Ούτε καν τη λέξη «συγνώμη» δεν είχε τη γενναιότητα να εκστομίσει. Μόνο ότι «αναγνώρισε το λάθος του». Ποιο λάθος; Που είπε αυτά που είπε. Όχι ότι έκανε αυτά που έκανε ή όλα όσα άφησε να γίνουν.
Είπε και το άλλο ο κ. Μαρινάκης. Ζήτησε άμεση συνάντηση με τον Δημήτρη Γόντικα προκειμένου να συζητήσουν και να βρουν κοινά σημεία, ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και να προβούν σε κοινή ανακοίνωση.
Μάλιστα, εν πρώτοις ακούγεται καλό. Να κάνουμε ένα ραντεβουδάκι, να μιλήσουμε και να τα συμφωνήσουμε. Ποιοι; Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός; Πώς; Έτσι στο μιλητό, μόνο οι δυο τους.
Και γιατί μόνο οι δυο τους; Να φωνάξουν και την ΑΕΚ στο ίδιο τραπέζι και να προχωρήσουμε σε νέα συμφωνία της Γιάλτας. Οι τρεις μεγάλες δυνάμεις να μοιράσουν τα τσιφλίκια και τα βιλαέτια τους, όπως έκαναν κάποτε οι ΗΠΑ, η Ρωσία (τότε ΕΣΣΔ) και η Αγγλία.
Πάρε εσύ Ατρόμητο και Εργοτέλη, κρατάω εγώ Πανιώνιο, Βόλο, Κέρκυρα και στέλνουμε τον Ηρακλή στον άλλο. Από δέκα πέναλτι ο καθείς, πέντε κιλά οφσάιντ και στις τρεις κόκκινες κάρτες, οι δύο να είναι δώρο.
Στα δικά μου τ' αυτιά, κάπως έτσι ακούγεται η πρόταση Μαρινάκη. Να λύσουν οι δυο τους ένα πρόβλημα που μόνο ο ένας τους το δημιούργησε, σε βάρος όλων των υπολοίπων. Ευχαριστούμε πολύ για τη γενναιόδωρη προσφορά, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το σπυρί γέμισε και ήλθε η ώρα να σπάσει. Να μπει νυστέρι για να το βγάλει από τη ρίζα του και όχι μέικ απ μόνο και μόνο για να το καλύψει, μπας και οι αφελείς πιστέψουν πως αφού δεν φαίνεται, παύει και να υπάρχει.
Η λύση πρέπει υποχρεωτικά να δοθεί σε θεσμικό επίπεδο. Είναι μονόδρομος αυτό. Με τα χέρια πάνω στο τραπέζι και με τον καθένα να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και τις συνέπειες των πράξεών του. Όροι και κανόνες υπάρχουν, δεν χρειάζονται άλλοι. Το μόνο που χρειάζεται είναι η βούληση να εφαρμοστούν - κι αυτό είναι ευθύνη όλων.
Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία θα αποδειχθεί επικίνδυνη και αδιέξοδη. Ίσως φανεί πως θα αποφορτίσει για λίγο την πίεση στην αρχή, αλλά πολύ σύντομα θα οδηγήσει τα πράγματα εκεί που βρίσκονται τώρα. Στην άκρη ενός πολύ σκοτεινού τούνελ, με το επόμενο βήμα να είναι στο κενό.
Έχει ξεφύγει η κατάσταση και έχει μπερδευτεί πάρα πολύ η ιστορία, για να λυθεί με ένα ραντεβουδάκι. Με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και κούφιες δεσμεύσεις που ανά πάσα στιγμή θα σπάσουν. Και ποιος μπορεί να σπάσει ένα υποτιθέμενο μορατόριουμ; Έλα ντε, ποιος; Ο γνωστός, γιατί πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Και χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει. Την απάντηση την έχουμε όλοι μας πρόχειρη στο μυαλό μας.
Όλο αυτό το σκηνικό της ντροπής αποδεικνύεται ο καταλύτης που μπορεί να φέρει την έκρηξη και την κάθαρση. Ποτέ άλλοτε δεν θυμάμαι τέτοιο σοκ. Ούτε καν στη Ριζούπολη. Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάει χαμένη. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάει την ιστορία μέχρι το τέρμα. Να τραβήξει γροθιά στο μαχαίρι και να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω. Να προκαλέσει με τη στάση του την έκρηξη, χωρίς συμβιβασμούς και πισωγυρίσματα.
Προσοχή όμως: μόνο μέσα από τους θεσμούς και τις νόμιμες διαδικασίες. Το ξέρω ότι ο πολύς ο κόσμος παραμένει δύσπιστος, γιατί τα μάτια όλων μας έχουν δει πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο ο σωστός και καθαρός, αυτός που είναι ευθεία. Δεν μπορεί από μόνος ο Παναθηναϊκός να λύσει το πρόβλημα. Μπορεί όμως με τη στάση του να προκαλέσει τη λύση του.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και πολύ επικίνδυνοι. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Βλέπω γύρω μου κόσμο τρελαμένο. Όχι τίποτα παιδάκια που βράζει το αίμα τους και έχουν το ζωνάρι τους λυμένο, έτοιμα μονίμως για καβγά. Μιλάμε για ανθρώπους απ' αυτούς που λέμε «πέραν πάσης υποψίας». Τόσο σαλταρισμένους που δεν το έχουν σε τίποτα να σκύψουν και να πάρουν την πέτρα στο χέρι.
Η κατάσταση θυμίζει απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Το ένα περιστατικό διαδέχεται το άλλο. Δεν θέλει και πολύ για να έχουμε τα χειρότερα. Γι' αυτό ακριβώς όλα πρέπει να γίνουν μόνο μέσα από τα θεσμικά όργανα. Χωρίς άλλες εν θερμώ αντιδράσεις και χωρίς τη λογική της αυτοδικίας.
Η αντίδραση του κόσμου προκαλεί τις εξελίξεις και τις επιταχύνει. Ως εκεί όμως και μη παρέκει. Έχουμε θρηνήσει νεκρό, μην το ξεχνάμε. Κι αν δεν αρκεί αυτό, να θυμάστε ότι δεν ανοίγει μόνο το κεφάλι του άλλου. Μπορεί να ανοίξει και το δικό μας, έτσι και πάμε να το χώσουμε σε λάθος μέρη.
Ο κόσμος αυτό που έπρεπε να κάνει, το έκανε. Η σπίθα του προκάλεσε την αντίδραση και τις εξελίξεις. Αυτό αρκεί. Το νερό μπήκε στ' αυλάκι και θα πάρει το δρόμο του. Το σωστό δρόμο όμως, μέσα από τη νομιμότητα και όχι την αναρχία.
leoforos
