«Ζητείται σέντερ-φορ ο οποίος να σκοράρει 20+ γκολ τη σεζόν». Σε αυτή την αγγελία, που ενδεχομένως βάλει στην ιστοσελίδα των ατζέντηδων μόλις φύγει ο Τζιμπρίλ Σισέ, ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα λάβει απάντηση.
Αφενός γιατί δεύτερος Σισέ δεν υπάρχει. Αφετέρου διότι επιθετικός, που βάζει 20 γκολ σε μια σεζόν, δεν έρχεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Εκτός κι αν είναι ο Γκάρα Ντεμπελέ, ο οποίος πριν από δυο χρόνια αγωνιζόταν στον Πιερικό.
Ο Γάλλος στράικερ μπορεί να μην τα κατάφερε στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής αλλά στο βουλγαρικό έκανε θραύση φέτος σημειώνοντας 25 γκολ για λογαριασμό της Λέφσκι. Αλλά και πάλι δεν έχει το ειδικό βάρος για να φορέσει τη φανέλα με το «9» στον Παναθηναϊκό.
Στην πραγματικότητα, μετά τον Σισέ, ουδείς φορ θα έχει αυτό το ειδικό βάρος αλλά επειδή η ζωή συνεχίζεται, ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να τραβήξει το δρόμο του, όπως ακριβώς θα τραβήξει και ο Γάλλος φορ τον δικό του…
Με την αποχώρηση του Σισέ το ζητούμενο για τον Ζεσουάλδο Φερέιρα (ή τον διάδοχό του στον πάγκο) είναι πως θα αναπληρώσει τα 44 γκολ, που πέτυχε συνολικά ο Τζιμπρίλ στα δυο χρόνια, που αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό.
Λέμε «πως» γιατί το ερώτημα «ποιος» δεν υφίσταται. Είναι ουτοπικό να περιμένουμε πως (με το μπάτζετ που διαθέτει ο Παναθηναϊκός) θα αποκτηθεί επιθετικός ο οποίος θα σκοράρει 29 γκολ τη μια σεζόν και 25 την άλλη, όπως έκανε ο Σισέ.
Άλλωστε το θέμα δεν είναι να κερδίσει ο Παναθηναϊκός τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, όπως έγινε (με περίπατο) τις δυο προηγούμενες σεζόν, αλλά να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή. Στόχος, που επιτυγχάνεται κυρίως μέσα από τη συλλογική δουλειά.
Είναι γεγονός ότι οι «πράσινοι» τα τελευταία χρόνια, ακόμη και με τον Σισέ στην 11αδα, ζορίζονται στο σκοράρισμα. Φέτος πέτυχαν μόλις 47 γκολ στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ενώ ακόμη και στην περσινή επιτυχημένη χρονιά τους μετά βίας έφτασαν τα 54.
Στην, δε, προ-Σισέ εποχή, την περίοδο 2008-09, που ξεκίνησαν με βασικό φορ το βραζιλιάνικο «τανκ», Ρικάρντο Σόουζα, σημείωσαν 51 γκολ. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι ο Τζιμπρίλ την πρώτη χρονιά «ανέβασε» την παραγωγικότητα της ομάδας μόλις κατά 3 γκολ ενώ την δεύτερη την «έριξε» κατά 4!
Η εξήγηση του φαινομένου είναι απλή. Τα τελευταία δυο χρόνια ο Παναθηναϊκός, θέλοντας και μη, είχε δομήσει το επιθετικό του παιχνίδι αποκλειστικά πάνω στον Σισέ. Η τακτική όλων των προπονητών, του Τεν Κάτε στην αρχή, του Νιόπλια στην συνέχεια και του Φερέιρα έπειτα, αποσκοπούσε στο να πάρει τη μπάλα ο Γάλλος σε θέση βολής.
Με τον τρόπο αυτό όμως το παιχνίδι του Παναθηναϊκού κατέστη γρήγορα προβλέψιμο με αποτέλεσμα να ταλαιπωρείται, τόσο ο Σισέ από το διπλό μαρκάρισμα των αντιπάλων, όσο και η ομάδα από την αδυναμία της να βρει άλλο τρόπο για να σκοράρει.
Οι αριθμοί λένε την αλήθεια στην περίπτωσή μας. Παρόντος του Σισέ, μόλις 4 άλλοι παίκτες κατάφεραν φέτος να πετύχουν από 3 γκολ και πάνω (Νίνης 3, Πετρόπουλος 4, Χριστοδουλόπουλος 4, Κατσουράνης 5).
Το ίδιο περίπου φαινόμενο παρατηρήθηκε και πέρσι: Νίνης 3 γκολ, Βύντρα 4, Σαλπιγγίδης 5, Λέτο 6, Κατσουράνης 8. Ενώ την σεζόν 2008-09, που δεν υπήρχε ο Σισέ, η διασπορά των γκολ ήταν σαφώς μεγαλύτερη.
Έτσι μετά τον Σαλπιγγίδη, που αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας, βρίσκουμε άλλους 8 παίκτες με περισσότερα από 3 γκολ. Τους Κλέιτον 6 γκολ, Πετρόπουλο 6, Ρουκάβινα 5, Μάντζιο 4, Καραγκούνη 3, Χριστοδουλόπουλο 3, Ίβανσιτς 3, Γκάμπριελ 3.
Στην μετά Σισέ εποχή το πρώτο μέλημα, λοιπόν, του προπονητή θα πρέπει να είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας στο σκοράρισμα. Και για να επέλθει αυτή δεν φτάνει να αποκτηθεί ένας αλλά 3-4 παίκτες (μέσοι και επιθετικοί) οι οποίοι να διατηρούν επαφή με τα δίχτυα.
onsports.gr
