Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται βελτιωμένος στο 2011 και αναλύουμε τους λόγους της ανόδου της ομάδας του Ζεσουάλδο Φερέιρα.
Το πρέσινγκ, τακτική, η καλή κυκλοφορία, το παιχνίδι από τα άκρα και τα τρεξίματα.
Πρέσινγκ
Μέχρι και πριν από 20 μέρες η λέξη αυτή ήταν άγνωστη για τον φετινό Παναθηναϊκό. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, παιχνίδια όπως αυτά με τη Λάρισα, τον Ολυμπιακό Βόλου (εντός), αλλά και αυτό με τον Ατρόμητο (εκτός), και θα καταλάβετε ότι το πρέσινγκ ήταν… ανύπαρκτο στο «τριφύλλι». Στα δυο τελευταία ματς, όμως, είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού της ομάδας του Ζεσουάλδο Φερέιρα. Τόσο με την Ξάνθη, όσο και με τον Αρη (πολύ περισσότερο), είδαμε τις γραμμές του Παναθηναϊκού να πρεσάρουν τους αντιπάλους, γεγονός που έχει πολλαπλά οφέλη.
Τακτική και άκρα
Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα δουλεύει στο 4-3-3, σύστημα που φαίνεται να ταιριάζει στον Παναθηναϊκό. Η τριάδα Ζιλμπέρτο – Κατσουράνης – Νίνης συνεργάζεται καλά, με τον Βραζιλιάνο να έχει περισσότερο τον ρόλο «σκούπας» και τους άλλους δυο ποδοσφαιριστές να βοηθούν πιο πολύ στο δημιουργικό κομμάτι, εκμεταλλευόμενοι τις αρετές τους. Με αυτό το σύστημα, βέβαια, προϋπόθεση είναι τα άκρα της επίθεσης να κάνουν παιχνίδι και να πατάνε περιοχή. Κάτι που έγινε στο παιχνίδι με τον Αρη. Οι Λέτο και Γκοβού ήταν εξαιρετικοί και βοήθησαν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της ομάδας.
Κυκλοφορία και κίνηση
Οι πρώτες εντολές του Φερέιρα ήταν σαφείς: «Κάτω η μπάλα. Δεν θέλω γεμίσματα. Για να έχουμε, όμως, καλή κυκλοφορία με την μπάλα χαμηλά θα πρέπει να κινούμαστε στον χώρο. Σ’ αυτό θα δουλέψουμε πολύ. Οποιος δουλεύει μαζί μου πολύ θα τα πάει καλά». Από τις… γιόμες, ο Παναθηναϊκός έχει πάει στο «στρωτό» παιχνίδι. Το κυριότερο απ’ όλα, όμως, είναι το γεγονός ότι κινείται στον χώρο, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία να είναι πιο σωστή και πιο γρήγορη και φυσικά να δημιουργούνται ελεύθεροι διάδρομοι.
Τρεξίματα
Η φυσική κατάσταση των παικτών δεν έχει καμία σχέση με αυτή του πρώτου γύρου (στα περισσότερα ματς). Οι ποδοσφαιριστές που ήταν επιβαρημένοι με Μουντιάλ και είναι… άνω των τριάντα, ξεκουράστηκαν, δούλεψαν διαφορετικά, πήραν και κάποιες «ανάσες» από τον προπονητή τους (βλ. Κατσουράνης) και πλέον παρουσιάζονται πιο φρέσκοι. Ζιλμπέρτο, Κατσουράνης, είναι δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα, ενώ πιο… σπιντάτος φαίνεται και ο Σίντνεϊ Γκοβού. Στον Παναθηναϊκό διακρίνει κανείς μια φρεσκάδα, που πριν δεν υπήρχε.
