Ενενήντα λεπτά με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα είναι ...πολλά.
Ενενήντα λεπτά με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα στο "Καμπ Νου" είναι ...πάρα πολλά.
Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κάνει μια πολύ μεγάλη υπέρβαση. Δεν είχε πολλές
ελπίδες να τα καταφέρει και δεν τα κατάφερε διότι δε υπάρχουν οι προϋποθέσεις
για κάτι τέτοιο.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι φτωχός συγγενής μπροστά στο ισπανικό από όποια
οπτική γωνία και να το δει κανείς. Εμείς εδώ δεν παίζουμε ποδόσφαιρο. Παίζουμε
κάτι σαν ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα πιο πολύ μιλάμε. Και μιλάμε μάλιστα για όλα τ΄
άλλα εκτός από το ποδόσφαιρο.
Στην Ισπανία παίζουν μπάλα. Δεν κάνουν πλάκα. Τρέχουν μεσ΄το γήπεδο, ιδρώνουν
και "ματώνουν" για να σε κερδίσουν. Μοιραία η κατάληξη είναι αυτή. Οπως και οι
διαφορές των ομάδων.
Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να γλυτώσει με τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Ηξερε ότι θα έχανε, απλά ήθελε να περιορίσει (όσο ήταν δυνατόν) την έκταση της
ήττας.
Δεν τα κατάφερε.
Ο Νιόπλιας υποστήριξε στο τέλος του ματς ότι η Μπαρτσελόνα κατέβηκε θιγμένη από
εγωισμό μετά από την ήττα από την Χέρκουλες και πρόσθεσε ότι ο Παναθηναϊκός δεν
έχει παιχνίδια στα πόδια του.
Ομως ας μην γελιόμαστε.
Δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε τέτοιες ομάδες. Είναι άλλα τα κυβικά. Και
παιχνίδια να είχαν οι "πράσινοι" στα πόδια τους είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα
μπορούσαν να περιορίσουν τα συντριπτικά στοιχεία που προέκυψαν εις βάρος τους
από την στατιστική του αγώνα και αντικατοπτρίστηκαν στο τελικό αποτέλεσμα.
Από την ημέρα της κλήρωσης στον Παναθηναϊκό ήξεραν ότι το παιχνίδι της πρεμιέρας
με την Μπαρτσελόνα ήταν χαμένο. H ήττα ήταν μεσ΄το πρόγραμμα για τον
Παναθηναϊκό, όμως το σκορ είναι "βαρύ" για πρεμιέρα Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο στόχος των "πρασίνων" παραμένει η δεύτερη θέση και αυτή θα την διεκδικήσουν
στα παιχνίδια με την Κοπεγχάγη και την Ρούμπιν Καζάν .
