Το να χαρακτηρίσουμε την Μπαρτσελόνα ως ομάδα-ορόσημο στην σύγχρονη ιστορία του αθλήματος, δεν συνιστά υπερβολή. Χρειάζεται μεγάλη δόση εμπάθειας για να μη γίνει παραδεκτό. Οι Καταλανοί τηρούν με ευλάβεια το πλάνο για τη δημιουργία ενός συνόλου, που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί και χρόνο με το χρόνο βελτιώνονται. Ανακάλυψαν ξανά το ποδόσφαιρο.
Το μακρόπνοο σχέδιο ξεκίνησε γύρω στο 1988, όταν ο Γιόχαν Κρόιφ, θεμέλιος λίθος του ολλανδικού "totaalvoetbal" ή "total football", όπως είναι ευρέως γνωστό, ανέλαβε προπονητής στους "μπλαουγκράνα". Το "Barca Way", όπως ονομάστηκε από τον θρυλικό άσο, προέβλεπε πως η πλειοψηφία των παικτών, θα προέρχονται από την ακαδημία της Μασία, με στόχο να δουλεύουν στο ίδιο στιλ με την πρώτη ομάδα, ζώντας και αναπνέοντας για τον σύλλογο.
Περίπου μια εικοσαετία αργότερα, η φιλοδοξία του Κρόιφ, εκπληρώθηκε στον μέγιστο βαθμό. Η "Μπάρτσα" παράγει διαρκώς ποδοσφαιριστές με μηδενικό κόστος, υιοθέτησε το δικό της μοναδικό και αποτελεσματικό στιλ παιχνιδιού και οι υπόλοιποι προσπαθούν απλώς να αντιγράψουν. Ακόμα και βρετανικά κλαμπ επιχειρούν να απεμπολήσουν την κλασική ιδεολογία τους για τον τρόπο προσέγγισης του σπορ.
Χαρακτηριστικά, ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς ζήτησε τον Τσίκι Μπέγκιρισταϊν, στο τεχνικό επιτελείο της Τσέλσι, ενώ ο προπονητής της δεύτερης ομάδας της Ρέιντζερς, Τόμι Γουίλσον, αποκάλυψε πως προσπαθεί να κινηθεί με βάση το πρότυπο της Μπαρτσελόνα: "Η Μπαρτσελόνα Β, είναι έκτη στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα για ένα ευέλικτο ρόστερ. Ένας παίκτης από την δεύτερη ομάδα μπορεί να προαχθεί και να παίξει στην πρώτη και το αντίστροφο".
Οι "μπλαουγκράνα 2010/11", συγκριτικά με τις προγενέστερες εκδόσεις τους, έχουν κρατήσει τον βασικό τους κορμό, προσθέτοντας μερικές πινελιές, που, επί του παρόντος, συνθέτουν ένα έργο υψηλής αισθητικής. Με 72 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και παθητικό μόλις 13ων τερμάτων, βρίσκονται στην κορυφή της Primera Division, σημειώνοντας εντυπωσιακά αποτελέσματα, πέρασαν εύκολα στη φάση των "16" του Champions League, ενώ παραμένουν και εντός του Κυπέλλου Ισπανίας. Και νούμερο ένα όπλο, αποτελεί για άλλη μία σεζόν, η αρμονική λειτουργία και η ομοιογένεια μεταξύ των γραμμών.
Πικέ-Πουγιόλ: Δίδυμο που δεν αλλάζει
Γιατί ν' αλλάξει άλλωστε; Οι "διόσκουροι" στην άμυνα της Μπαρτσελόνα, συνιστούν ένα από τα καλύτερα αμυντικά δίδυμα στον πλανήτη. Δένουν καλά μεταξύ τους, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Ο αρχηγός των Καταλανών, στα 32 του πλέον, εκτός από σημαία της ομάδας, διατηρεί αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του. Δυναμικός, ταχύς με καίριες επεμβάσεις, καλή αντίληψη του χώρου και ικανός να αναχαιτίσει κάθε αντίπαλο που θα ξεφύγει από τις "παγίδες" του κέντρου.
Από την άλλη πλευρά, ο Ζεράρ Πικέ μόλις στα 23 του παρουσιάζει εικόνα ολοκληρωμένου σέντερ μπακ, παρόλο που κάποιες φορές μοιάζει επιπόλαιος. Δίνει ύψος στην άμυνα (με 1.92 μ. είναι και το πρώτο μπόι στην ενδεκάδα Μπαρτσελόνα) , βελτιώνεται στο ένας εναντίον ενός και ενίοτε γίνεται "trump card" στα χέρια του Πεπ Γκουαρδιόλα, όταν η επίθεση "βραχυκυκλώνεται". Με την εντυπωσιακή, για τη θέση του, τεχνική χρησιμοποιείται ως φορ σε κατάσταση ανάγκης, αφού έχει τη δυνατότητα να ντριμπλάρει και να ολοκληρώσει με αποτελεσματικότητα φάσεις, είτε με τα πόδια, είτε με το κεφάλι. Πρόκειται για σπάνια πάστα ποδοσφαιριστή.
Δείτε ένα δείγμα από τη συμμετοχή του Πικέ στο επιθετικό κομμάτι
Ντάνιελ Άλβες: Ο μοναχικός καβαλάρης
Ο Βραζιλιάνος είναι βιονικός. Η επιτομή του μοντέρνου μπακ χαφ, μετά τον Ρομπέρτο Κάρλος. Καλύπτει μόνος του όλη τη δεξιά πτέρυγα και με βεβαιότητα αποτελεί τον παίκτη με την μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στον αγωνιστικό χώρο. Ο Γκουαρδιόλα εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα γερά του πνευμόνια, γι αυτό και συμμετέχει ενεργά στο παραγωγικό κομμάτι, με χαμηλές (και ενίοτε ψηλές) σέντρες, αλλά και σουτ έξω από την περιοχή.
Μολονότι συνήθως ξεχνιέται στις προωθήσεις του, δεν διστάζει να κάνει ατελείωτες κούρσες για να επιστρέψει στην άμυνα. Ο ρόλος του δεν περιορίζεται μόνο στο να "αγκαλιάζει" τη γραμμή, καθώς συχνά-πυκνά τον συναντάμε μέσα στην αντίπαλη περιοχή σαν σέντερ φορ. Για του λόγου το αληθές, δείτε το ακόλουθο βίντεο.
Πληθώρα επιλογών από αριστερά
Ελλείψει ενός αριστεροπόδαρου Ντάνιελ Άλβες, ο Πεπ Γκουαρδιόλα υποχρεώθηκε να γεμίσει το οπλοστάσιό του στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους. Πρώτος μεταξύ ίσων φάνταζε ο Ερίκ Αμπιντάλ, όμως ο Γάλλος πέραν της δύναμής του και του μεγάλου του διασκελισμού, φρoντίζει περισσότερο τα αμυντικά του καθήκοντα, ενώ οι συνεχείς τραυματισμοί του, έκριναν επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης.
Πέρσι αποκτήθηκε, αντί πινακίου φακής ο Μάξουελ από την Ίντερ, που έβγαλε και με το παραπάνω τα λεφτά του και φέτος προστέθηκε και ο πιο "αλμυρός" Αντριάνο από τη Σεβίλλη, που κατά συνθήκη μπορεί να αγωνιστεί και δεξιά. Οι δύο Βραζιλιάνοι έχουν τα χαρακτηριστικά του Άλβες, όμως όχι την ποιότητα του και ως εκ τούτου η αριστερή πτέρυγα, συμμετέχει λιγότερο στη δημιουργία παιχνιδιού. Βέβαια αυτό από μία πλευρά συμφέρει τον Γκουαρδιόλα, αφού όταν η "Μπάρτσα" πιέζει ψηλά για να ανακτήσει την κατοχή της μπάλας, ποδοσφαιριστές όπως ο Αμπιντάλ, μπορούν να μείνουν λίγο πίσω από το κέντρο, για να μην εκτίθεται το δίδυμο των στόπερ.
Γιατί Μπουσκέτς και όχι Ματσεράνο;
Με μία πρόχειρη ανάγνωση, η έλευση του Χαβιέρ Ματσεράνο δημιούργησε την ψευδαίσθηση πως έχει πάρει φανέλα βασικού στο σπίτι του. Σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου, μπορεί. Στην Μπαρτσελόνα, όμως, όχι. Ο Αργεντινός ανήκει, δίχως αμφισβήτηση, μέσα στους τρεις καλύτερους αμυντικούς μέσους του πλανήτη, ωστόσο τα δεδομένα στις τάξεις των Καταλανών δυσχέραναν την προσαρμογή του.
Το ντεμπούτο του στο αρχικό σχήμα με τη νέα του ομάδα ήταν αποκαρδιωτικό. Οι "μπλαουγκράνα" γνώρισαν την ήττα με 2-0 από την Έρκουλες στο "Καμπ Νου" και ο Ματσεράνο, ήταν με διαφορά ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου.
Εκτέλεσε κατά γράμμα τις εντολές του προπονητή του, δηλαδή να καλύπτει το χώρο ανάμεσα στην άμυνα και τη μεσαία γραμμή και να κλείνει τις τρύπες που άφηνε ο Αντριάνο (ξεκίνησε αντί του Άλβες) από τα δεξία, ωστόσο υστερούσε σε ένα πολύ βασικό κομμάτι: την πρώτη πάσα. Μολονότι ο χρόνος που κρατούσε παραπάνω τη μπάλα, δεν ήταν παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα, κατέστρεψε περισσότερο το, ήδη, κακό παιχνίδι των "μπλαουγκράνα", εκείνης της βραδιάς. Έκτοτε ξεκίνησε μόλις σε 12 ματς τα οποία δεν είχαν ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Χρειάζεται ακόμα δουλειά και ο Πεπ Γκουαρδιόλα το ξέρει καλά, γι αυτό και τον εντάσσει σταδιακά.
Αντίθετα, ο Σέρχιο Μπουσκέτς, γνήσιο τέκνο της Μασία, μπορεί να μην διαθέτει τα προσόντα του Ματσεράνο, εντούτοις η τριβή του με τους συμπαίκτες του, δημιουργεί, μέχρι στιγμής, καλύτερη χημεία. Γνωρίζει κάθε στιγμή που μπορεί να βρίσκονται ο Τσάβι, ο Ινιέστα, ή ο Μέσι, με αποτέλεσμα να συνεργάζεται άριστα μαζί τους, ενώ παράλληλα είναι ικανότατος ανασταλτικά. Φυσικά σαν γέννημα θρέμα Καταλανός, απολαύει της εκτίμησης των οπαδών του συλλόγου, σε σχέση με τον ξενόφερτο Αργεντινό.
Δείτε ένα βιντεάκι των φίλων της Μπάρτσα, για το πώς ο Ματσεράνο "χαλάει" τον τρόπο ανάπτυξης
Τσάβι & Ινιέστα: H καρδιά της Μπαρτσελόνα
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την προσφορά των δύο "κοντοπίθαρων" της Μπαρτσελόνα; Ο Τσάβι αποτελεί με διαφορά τον πληρέστερο μέσο της ποδοσφαιρικής υφηλίου. Ρυθμίζει τη ροή του αγώνα, είναι ο "στρατηγός" στο περίφημο τίκι-τάκα, με πάσες ακριβείας και "εκνευριστική" ηρεμία στο παιχνίδι του. Μόνο τη φετινή σεζόν μετράει 79 κλεψίματα, που αποδεικνύουν τη συνεισφορά του και στην αμυντική λειτουργία. Από τα πόδια του έχουν περάσει 46 προσπάθειες για γκολ, ενώ παράλληλα αριθμεί 5 ασίστ και 3 τέρματα. Ίσως ο μοναδικός παίκτης που θα μπορούσε κάποτε να τον αντικαταστήσει, είναι ο "καλός" Σεσκ Φάμπρεγκας.
Στην αντίπερα όχθη ο Αντρές Ινιέστα, πλαισιώνει ιδανικά τον 30χρονο άσο στο κέντρο. Γεμίζει χώρους και μαρκάρει, όταν ο Τσάβι ανεβαίνει, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις στις αντίπαλες περιοχές και ως all-around μεσοεπιθετικός, μπορεί να καλύψει με ευκολία τη θέση του Μέσι, του Πέδρο ή του Βίγια, εφόσον χρειαστεί.
Τσάβι και Ινιέστα vs Ρεάλ
Ο Μέσι και η παρέα του
Εδώ αρχίζει το πραγματικό γλέντι. Η χαρά του παιδιού. Η παραγωγικότερη επίθεση στον κόσμο και μάλιστα χωρίς κλασικό στράικερ. Αχρείαστος ούτως ή άλλως. Η καταλανική τριπλέτα, ικανή να διαλύσει κάθε άμυνα, υποδέχθηκε φέτος ένα νέο μέλος που πραγματικά της έλειπε: τον Νταβίντ Βίγια.
Σκοράρει πιο συχνά από τον Ιμπραΐμοβιτς, δένει καλύτερα από τον Ετό σε όσα ζητάει ο Γκουαρδιόλα κι ας μην δείχνει την ίδια συνέπεια με τα δίχτυα όπως ο Καμερουνέζος, με αποτέλεσμα να συμπληρώνει ιδανικότερα, από οπιοιονδήποτε άλλον, το tandem της γραμμής πυρός. Χρησιμοποιείται από αριστερά και όσο κυλάει ο χρόνος σε κάθε ματς, πατάει περιοχή στην εναλλαγή του με τους Πέδρο και Μέσι.
Με την παρουσία του "guaje", ο Αργεντινός σούπερ σταρ, νιώθει πιο ασφαλής από ποτέ. Με περισσότερο "αέρα" στις κινήσεις του, αφού οι συμπαίκτες του απασχολούν δύο και τρεις αμυντικούς, έχει πάντοτε ως δυνατό χαρτί του τον απρόβλεπτο παράγοντα. Όπερ σημαίνει, να παρεκκλίνει από το ενδελεχές πάσινγκ γκέιμ, ξεπερνώντας με ατομικές ενέργειες τους προσωπικούς του αντιπάλους.
Εύλογα, είναι ο πρώτος σκόρερ των "μπλαουγκράνα" με 27 τέρματα σε 24 αναμετρήσεις και η ανανεωμένη εμπροσθοφυλακή της ομάδας, του δίνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει παραπάνω χώρο και χωρίς την μπάλα. Σε αρκετές προσπάθειες, ο "Λέο" χρησιμοποιεί έναν ή δύο παίκτες ως "κολόνες", με τους οποίους συνδυάζεται μία ή περισσότερες φορές, εφορμώντας κάθετα προς την περιοχή μέχρι να βρεθεί στην κατάλληλη θέση για να σκοράρει. Ανάπτυξη που θυμίζει φλιπεράκι. Στο ρεπερτόριο, περιλαμβάνεται η ίδια κίνηση με μπαλιές τριάντα ή σαράντα μέτρων, προερχόμενες από το κέντρο.
Εναλλακτικά, ξεκινάει από τα πλάγια, οι Πέδρο, Βίγια, Ντάνιελ Άλβες, ή όποιος άλλος είναι εκεί, κόβουν προς την αντίπαλη εστία για να τραβήξουν την άμυνα, την ώρα που ο ίδιος κινείται παράλληλα προς τα καρέ, ψάχνοντας σουτ από μακρινή ή κοντινή απόσταση.
Ως δημιουργός, ο Μέσι τα καταφέρνει εξίσου καλά (12 ασίστ), μοιράζοντας από τον άξονα κάθετες ή διαγώνιες πάσες στους επιθετικούς των Καταλανών, που με την ταχύτητά τους έχουν την ευχέρεια να διασπάσουν άνετα το τεχνητό οφσάιντ. Σε αυτό τον τομέα, ραγδαία βελτίωση παρουσιάζει ο Πέδρο, ο οποίος παρά ταύτα, έχει ακόμα περιθώρια να γίνει πιο ουσιαστικός στο τελείωμα των φάσεων.
Λιονέλ Μέσι 2010/11
Πεπ Γκουαρδιόλα: Κέρδισε χάνοντας!
Ο προπονητής Πεπ Γκουαρδιόλα είναι αναμφισβήτητα ευλογημένος. Έχει άστρο. Με την εκκίνηση βρήκε μπροστά του ακριβώς ό,τι είχε στο μυαλό του και μοιραία οι τίτλοι ήρθαν μαζεμένοι. Ωστόσο, ο Ισπανός δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, προσπαθώντας συνεχώς να δώσει το κάτι παραπάνω. Και πέραν από τις επιτυχίες του, βγήκε κερδισμένος και μέσα από την περσινή του και ίσως μοναδική μεγάλη αποτυχία.
Ο αποκλεισμός από την Ίντερ στα ημιτελικά του Champions League, αποτέλεσε μία καλή εμπειρία, υπενθυμίζοντάς του πως η Μπαρτσελόνα είναι ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό θαύμα, αλλά ταυτόχρονα έχει και τρωτά σημεία. Κάτι το οποίο δεν φάνηκε τόσο στο 3-1 του πρώτου αγώνα, που οι Καταλανοί δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο "Σαν Σίρο" (και η κούραση από το ταξίδι οδικώς μέχρι το Μιλάνο, είναι σοβαρή δικαιολογία), αλλά στον επαναληπτικό του "Καμπ Νου".
Θα συμφωνήσουμε πως ο Ζοσέ Μουρίνιο ύψωσε το "Φορτ Νοξ" μπροστά στην εστία του Ζούλιο Σέζαρ, όμως με δεδομένο ότι αναγκάστηκε να παίξει με δέκα παίκτες από το 28', η αντίδραση της ομάδας του ήταν σεμιναριακή. Με εξτρέμ που διήνυσαν ατελείωτα χιλιόμετρα και αμυντική τετράδα που σχημάτιζε την τέλεια ευθεία, χωρίς να χάσει λεπτό τη συγκέντρωσή της, κατάφεραν να κόψουν στη μέση τους φλυάρους "μπλαουγκράνα", οι οποίοι έμοιαζαν για περίπου 80 λεπτά ανήμποροι να δημιουργήσουν φάσεις.
Ο Γκουαρδιόλα, αποκόμισε εν τέλει πολλά από την παρθενική μονομαχία με τον "Special One" και η ανταπόδοσή του ήταν εκκωφαντική. Ο Πορτογάλος προπονητής, με τα ηνία της Ρεάλ στα χέρια του, θεώρησε πως ανακάλυψε την Ατλαντίδα και δοκίμασε να γκρεμίσει με γυμνά χέρια το καταλανικό οικοδόμημα, παίζοντας στα ίσια. Ο Ισπανός κόουτς ήταν υποψιασμένος και ανεξάρτητα με τον τρόπο που θα έβλεπε μπροστά του τους "μερένγκες", σκόπευε να "χτυπήσει" από την αρχή με κάθετο ποδόσφαιρο. Η υπεροψία του Μουρίνιο βοήθησε σημαντικά το σχέδιό του και το ανεπανάληπτο 5-0, συνιστά το μεγαλύτερο παράσημo για την περίοδο 2010/11 και συνάμα περίτρανη απόδειξη πως μέρα με τη μέρα γίνεται καλύτερος.
Δείτε όλα τα γκολ της Μπαρτσελόνα στο πρώτο μισό της περιόδου
