Τα … μισά πράγματα απ΄ όσα «βγήκαν» , στα φιλικά με την Ιντερ και την Μίλαν, αρκούν για να κάνει ο Παναθηναϊκός τη διαφορά, και φέτος στο πρωτάθλημα και να φθάσει με μεγαλύτερη άνεση και πάλι στην κορυφή!
Το λογικό , με την πάροδο του χρόνου, είναι να ξεδιπλώσει ακόμα περισσότερα στοιχεία στο γήπεδο, η συνοχή και η ομοιογένειά του, σε συνδυασμό με το ταλέντο των παικτών να… τελειοποιήσουν τους αυτοματισμούς και το «έργο – τίτλος», να γίνει πιο εύκολο από ποτέ ! Επίσης λογικό είναι, για την Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ, να χρειαστούν οι ίδιες, ίσως και περισσότερες … ομορφιές , όχι μόνο για να ΄ χει το «πάνω χέρι» ο ΠΑΟ στον όμιλό του αλλά για να μπορέσει να πάει πιο πέρα από εκεί που σταμάτησε στην προηγούμενη συμμετοχή του, το 2009 (στους «16» με τη Βιγιαρεάλ)…
Τέτοιες προσδοκίες, τέτοιες νότες αισιοδοξίας έστειλε και η νέα εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, παρ΄ ότι αυτή τη φορά, η Μίλαν, για καλή της τύχη και με τη «συμμαχία» του διαιτητή και του επόπτη (η απόφασή τους στη φάση του 54΄ όταν η μπάλα πέρασε τη γραμμή στο πλασέ του Γκοβού, θύμισε τη… στραβομάρα του βοηθού στο γκολ του Λάμπαρντ σε βάρος της Γερμανίας στο Μουντιάλ…) , δεν έφυγε ηττημένη από το Ντιτρόϊτ, όπως η συμπολιτισσά της Ιντερ από το Τορόντο (2-3) τρία 24ωρα νωρίτερα…
Παρά το τελικό 0-0 , ο Παναθηναϊκός άφησε τόσο «χορτάτους» τους φίλους του, σαν να πέτυχε ξανά τρία γκολ εναντίον ενός άλλου «μεγαθήριου» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου! Δε θα σταθώ στο τρίγωνο Νίνη – Λέτο – Σισέ που έμαθαν πλέον να «κρύβουν» την μπάλα και να «βρίσκονται» με κλειστά μάτια, κάνοντας, συχνά, αντίπαλους αμυντικούς μεγάλης εμπειρίας και κλάσης, να μοιάζουν… χαζοί, αλλά στα ειδικά χαρακτηριστικά που έχουν προστεθεί στο παιχνίδι του «τριφυλλιού» και τα οποία βοηθούν την ομάδα ν΄ ανέβει επίπεδο και διευκολύνει τη δουλειά όλων των παικτών μέσα στο γήπεδο…
Η ταχύτητα είναι το πρώτο γνώρισμα … Και στη κίνηση και στην σκέψη! Ο τρόπος με τον οποίο ξεκινάει μια επίθεση, με τους στόπερ ή τους πλάγιους μπακ να μη καθυστερούν την προώθηση του παιχνιδιού , τον έναν από τους δύο ανασταλτικούς μέσους να είναι σε μικρή απόσταση για να γίνει κάτοχος της μπάλας, τον άλλο να «κλείνει» στον ίδιο χώρο για τυχόν βοήθεια και τους μεσοεπιθετικούς να μη στέκονται σ΄ ένα σημείο αλλά να χουν ως πρώτο μέλημα να ξεμαρκαριστούν, δίνουν ευελιξία και επιλογές στην ομάδα για να εξαντλήσει τις δυνατότητές της και ν΄ αναγκάσει τον αντίπαλο να τρέχει συνέχεια πίσω της…
Η αμεσότητα, στην κυκλοφορία της μπάλας είναι το δεύτερο στοιχείο που έχει καταφέρει να επιβάλλει ο Νίκος Νιόπλιας, δίνοντας στους παίκτες να καταλάβουν ότι η υψηλή τεχνική των περισσότερων θα «πιάνει τόπο», μόνο όταν «δεν ταλαιπωρείται η μπάλα» και δεν προλαβαίνει ο αντίπαλος να οργανωθεί πίσω απ΄ αυτή»… Ο αριθμός των ευκαιριών που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός και στα δύο φιλικά είναι δεκαπλάσιος από τον μέσο όρο της περσινής και προπέρσινης χρονιάς, αποτελεί απόρροια της νέας λογικής στο παιχνίδι του και είναι, ίσως, η πιο σημαντική παρακαταθήκη για το αύριο… Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γκοβού – ο μόνος που δεν φάνηκε στο ματς με την Ιντερ – στη δεύτερη συμμετοχή του, εμφανίστηκε πιο δεμένος με την ομάδα, πιο προσαρμοσμένος στη φιλοσοφία και στο πνεύμα της τακτικής… Στη συνέχεια, μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει…
Η συμπεριφορά στον αμυντικό τομέα είναι σαφώς πιο πειθαρχημένη. Ο Σιμάο έχει βελτιωθεί σημαντικά παίζοντας απλά και συνεχίζει να «δαγκώνει» τον όποιο αντίπαλο «βρει στο δρόμο του», ο Ζιλμπέρτο έχει μπει για τα καλά στο πετσί της ομάδας και είναι από τους πρώτους που κατάλαβαν τι ζητάει ο κόουτς και ο Κατσουράνης έχει πολύ πιο ουσιαστικά τρεξίματα και με τις κατάλληλες τοποθετήσεις του «κλειδώνει» διόδους προς την περιοχή του Τζόρβα… Ετσι όλα γίνονται πιο απλά και γρήγορα, τόσο για τα μετόπισθεν όσο – κυρίως – για τη γραμμή κρούσης…
Η αλληλοκάλυψη αποδίδει επίσης σε μεγαλύτερο βαθμό , είτε στους πλάγιους (όταν ο Σεϊταρίδης ή ο Σπυρόπουλος ανεβαίνουν υπάρχει πάντα κάποιος μέσος στα νώτα τους), είτε στον άξονα (ο Νίνης μένει λίγο πιο πίσω στις καθόδους του Κατσουράνη ή του Ζιλμπέρτο για να μη μείνει κενός χώρος σε τυχόν απώλεια της μπάλας) …
Για τον Μπουμσόνγκ, και μόνο η παρουσία του στο κέντρο της άμυνας, επέτρεψε σε όλους τους (άλλους) αμυντικούς να «πατήσουν» με σιγουριά! Ο Γάλλος διεθνής ξέρει καλύτερα από πολλούς τι σημαίνει … «απλά και γρήγορα», είχε την καλύτερη δυνατή συγκέντρωση για τον ελάχιστο χρόνο που είναι στην ομάδα, πλημμυρίζει από αυτοπεποίθηση σε ότι… κινείται εναέρια κα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια , με όσα έχει μάθει τόσα χρόνια στα γήπεδα αλλά και τις ικανότητές του, μπορεί να δικαιώσει τον Νιόπλια και να γίνει ο «leader» μιας, καταταλαιπωρημένης τα τελευταία χρόνια, άμυνας … Σε περιβάλλον εμπιστοσύνης, και ο Καντέ και ο Σαριέγκι είναι δυνατόν να ξεπεράσουν τα όρια τους…
(fullepithesi)
