Δεν θα καθίσω να ασχοληθώ με το οικονομικό σκέλος του θέματος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει όποια επιλογή θέλει. Στα δικά μου τα μάτια πάντως και βλέποντας χιλιάδες ανθρώπους το τελευταίο δίμηνο να βγαίνουν στους δρόμους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και γι' αυτά που θα έρθουν, θεωρώ αδιανόητο να παζαρεύονται τόσο ιλιγγιώδη ποσά για μια μεταγραφή.
Το αν έπραξε σωστά ο Σπανούλης και θεώρησε τόσο σημαντικά τα 400.000 ευρώ περισσότερα ώστε να αλλάξει φανέλα είναι υποκειμενικό. Θεωρώ πάντως πως αν είχε δείξει καλύτερη συμπεριφορά απέναντι στην ομάδα που τον ανέδειξε, οι Γιαννακόπουλοι θα του έδιναν ακόμα περισσότερα. Το έχουν πράξει πολλές φορές στο παρελθόν.
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα λεφτά και ας δούμε το αγωνιστικό σκέλος της κίνησης. Ο Σπανούλης έπραξε σωστά και πήγε στον Ολυμπιακό. Εκεί θα είναι το πρώτο όνομα. Για πρώτη φορά στην καριέρα του. Από τότε που άρχισε να γίνεται γνωστός, όταν αγωνιζόταν στο Μαρούσι, ποτέ του δεν κατάφερε να γίνει το νούμερο 1, όπου κι αν αγωνιζόταν. Και για όσους βιαστούν να πουν για το Μαρούσι, ας θυμηθούν ότι στην ομάδα των Βορείων Προαστίων, ήταν ο Μπλάκνεϊ αυτός που έπαιρνε την ομάδα πάνω του στα δύσκολα.
Στον Παναθηναϊκό πάντα ήταν στη σκιά κάποιου άλλου. Είτε αυτός λεγόταν Διαμαντίδης, είτε λεγόταν Λάκοβιτς, είτε λεγόταν Γιασικιεβίτσιους, ποτέ ο Σπανούλης δεν κατάφερε να είναι το πιο λαμπρό αστέρι της ομάδας. Ούτε μέσα στο παρκέ, ούτε στις αναζητήσεις των δημοσιογράφων για συνεντεύξεις, ούτε - πολύ περισσότερο - στην πράσινη εξέδρα. Στη συνύπαρξη του με τον Λάκοβιτς, οι οπαδοί είχαν απλώσει πανό για να παραμείνει στην ομάδα ο Σλοβένος, αδιαφορώντας για τον Λαρισαίο γκαρντ. Το καλοκαίρι της επιστροφής του από το ΝΒΑ - όταν ο Παναθηναϊκός τον «μάζεψε» από τα αζήτητα - ο κόσμος περισσότερο αγωνιούσε για την κατάληξη της υπόθεσης του Γιασικεβίτσιους, παρά για αυτή του Σπανούλη. Διότι ο Λιθουανός μπορούσε από μόνος του να κερδίσει κούπες, όπως το είχε κάνει στο παρελθόν. Αντίθετα, ο Σπανούλης δεν το κατάφερε ποτέ. Οσο για τον Διαμαντίδη; Καλύτερα να μην μπούμε σε συγκρίσεις, γιατί θα αδικήσουμε τον Δημήτρη...
Ούτε όμως στην Εθνική ήταν ο απόλυτος σταρ, ο άνθρωπος που έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά στα δύσκολα. Οταν τα δευτερόλεπτα περνούσαν και η μπάλα ζύγιζε τόνους, όλοι κοιτούσαν που είναι ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς. Επρεπε να λείψουν τα δύο «χρυσά παιδιά» του ελληνικού μπάσκετ στο περσινό Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας για να γίνει ο Σπανούλης το πρώτο όνομα. Τώρα που Διαμαντίδης επιστρέφει, πάλι στη σκιά του θα βρίσκεται.
Την καλύτερη επιλογή έκανε λοιπόν ο Βασίλης Σπανούλης. Διότι θα βρει συμπαίκτες που ο κόσμος τους περιμένει στη γωνία, λόγω των αλλεπάλληλων αποτυχιών και της αδυναμίας να πάρουν τα σκήπτρα από τον Παναθηναϊκό. Ο Μπουρούσης, ο Βασιλόπουλος, ο Παπαλουκάς, θα παίζουν και την επόμενη χρονιά με το άγχος να βαραίνει χέρια και πόδια. Εκείνος πηγαίνει στο λιμάνι ως πρωταθλητής. Ακόμα κι αν ξανά αποτύχει ο Ολυμπιακός να πάρει το πρωτάθλημα, κανείς δεν θα τα βάλει με τον άνθρωπο που - καθόλου τυχαία - επέλεξε από την πρώτη στιγμή το νούμερο 7. Ασχέτως αν οι περισσότεροι θα γνωρίζουν πως οι πραγματικοί υπεύθυνοι δεν θα είναι ο Μπουρούσης, ο Βασιλόπουλος, ο Παπαλουκάς. Θα είναι η απουσία δίπλα από το νούμερο 7 του Διαμαντίδη, του Μπατίστ, του Ομπράντοβιτς...
(sportfm)
