Επειδή την ώρα που τα παραδείγματα αθλητισμού και συναδελφικότητας χαρακτηρίζουν παίκτες άλλων χωρών, εμείς ως τελευταία ανάμνηση από το Μουντιάλ, έχουμε τον Μανιάτη να πηγαίνει μπινελικώνοντας θεούς και δαίμονες στον πάγκο και να μη δίνει το χέρι του στο συμπαίκτη του… Αυτή την εικόνα έδειξε η Ελλάδα στο αντίο της στη διοργάνωση και η πλάκα είναι πως αυτός ο τύπος συνεχίζει να λογίζεται ως παίκτης της Εθνικής. Τώρα θα μου πεις, ποιος να τον διώξει; Ο Σαρρής; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
Αλλά, ρε γαμώτο, όσο άδικα είναι για το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτά που κάνει ο γαύρος, μέσα κι έξω από το γήπεδο, άλλο τόσο άδικο είναι για την Εθνική να αμαυρώνεται από τέτοιες γαύρικες συμπεριφορές. Ειδικά όταν λίγες μέρες μετά, καμαρώνεις παίκτες όπως ο Άλβες και Νταβίντ Λουίζ, να αφήνουν στην άκρη όχι μόνο την όποια αντιπαλότητα με τον Χάμες Ροντρίγκες της Κολομβίας, αλλά και το «μεθύσι» τους από την πρόκριση στους «4» του Μουντιάλ, για να παρηγορήσουν τον αντίπαλό τους… Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα συνέβαινε αν στη θέση των Βραζιλιάνων ήταν τίποτα γαύροι… Θυμάμαι τι έκαναν πριν από μερικά χρόνια στο ντου των «επιστημόνων» στο λυόμενο αλλά και σε μικρές ή μεγαλύτερες ανάλογες περιπτώσεις: Τον Κινέζο…
Πρασινοφρουρός
