Ο Σαραβάκος, ο Χατζηπαναγής, ο Κούδας ή ακόμη και ο Τσιάρτας ήξεραν περισσότερη μπάλα από εκείνον. Επίσης, δεν είναι ο καλύτερος τεχνίτης, ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο δυνατός. Υπήρχαν και υπάρχουν κι άλλοι πιο χαρισματικοί από εκείνον σε αυτούς τους τομείς. Τα ελεύθερα χτυπήματά του δεν είναι καλύτερα από του Ίβανσιτς ή ακόμη και του… Χολέμπας, για παράδειγμα. Και μπορεί να μας εκνευρίζει καμιά φορά που θέλει να παίρνει επάνω του όλες τις εκτελέσεις, αλλά έχει την προσωπικότητα και τα… καρύδια να το κάνει.
Κανένας άλλος!
Την ΨΥΧΗ, την ΚΑΡΔΙΑ και το ΠΑΘΟΣ του δεν τα έχει κανένας άλλος Έλληνας ποδοσφαιριστής. Ίσως και κανένας άλλος Έλληνας αθλητής. Είναι σπουδαία προσωπικότητα, εργατικός και γεννημένος νικητής. Η ορμή με την οποία πέφτει στη μπάλα, η επιμονή και ο χαρακτήρας που βγάζει στο χορτάρι είναι αμίμητες.
«Καθρέφτης» της ψυχής
Οι γκριμάτσες του μας κάνουν να χαμογελάμε. Μας «φτιάχνουν» κιόλας γιατί το πρόσωπό του αποτελεί καθρέφτη της ψυχής του. Των συναισθημάτων που τον πλημμυρίζουν. Είναι ένας παίκτης που ζει σε απόλυτο βαθμό το παιχνίδι και παράλληλα απολαμβάνει το κάθε λεπτό. Όπως όταν ήμασταν μικροί και παίζαμε στις αλάνες (ή στις πλατείες, τα σχολεία και τα γήπεδα 5 επί 5 για τους νεότερους), που θέλαμε να παίζουμε μέχρι να νυχτώσει. Μέχρι να μην βλέπουμε τη μπάλα.
Ανόητες και ΑΜΠΑΛΕΣ ειρωνείες
Οι συχνές… πτώσεις του έχουν γίνει αντικείμενο ειρωνικού σχολιασμού από τους υπολοίπους. Ακόμη και από «ομόθρησκους», οι οποίοι τόσα ξέρουν και τόσα λένε. Διότι δεν αντιλαμβάνονται πως ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται, ο τρόπος που τοποθετεί το κορμί του για να υπερασπιστεί τη μπάλα, υποχρεώνει τους αντιπάλους να τον ανατρέψουν ώστε να του την πάρουν.
ΜΟΝΟΣ ΑΥΤΟΣ!
Κανένας άλλος δεν θα έπαιζε για κανά δεκάλεπτο με χιαστό στο Καμπ Νου. Κανένας άλλος 37άχρονος δεν θα έτρεχε σαν 20άρης το γήπεδο για 120 λεπτά σε νοκ άουτ αγώνα Μουντιάλ. Θα καταλάβατε πως τόση ώρα μιλάμε για τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Γιώργο Καραγκούνη. Τον Έλληνα ποδοσφαιριστή με τη σπουδαιότερη καριέρα. Με θητεία στη Ίντερ των μεγάλων «αστεριών», τη Μπενφίκα και τη Φούλαμ, που τον εμπιστεύτηκε να αγωνιστεί στο απαιτητικότερο πρωτάθλημα του κόσμου, την Πρέμιερ Λιγκ στα 35 του χρόνια!
Ο Γιώργος Καραγκούνης σταμάτησε από την Εθνική Ομάδα έπειτα από 139 αγώνες. Τελείωσε τη διεθνή του καριέρα με τον ιδανικότερο τρόπο. Όπως του αρμόζει. Με ψηλά το κεφάλι και τη γαλανόλευκη σημαία που τίμησε όσο ελάχιστοι σε αυτή τη χώρα.
ΠΡΕΠΕΙ να επιστρέψει!
Πλέον, έφτασε η ώρα να κλείσει και την επαγγελματική του καριέρα όπως του πρέπει. Με την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Η επιστροφή του στον αγαπημένο του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ κρίνεται ως κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Του αξίζει να γυρίσει, να παίξει ένα χρόνο ως αρχηγός και να κρεμάσει τα παπούτσια του γνωρίζοντας την αποθέωση στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Και φυσικά να κρατά στα χέρια του την κούπα του πρωταθλητή!
Η μεγάλη επιστροφή ΠΡΕΠΕΙ να γίνει πράξη. Ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να του δείξει πως το θέλει 200% και εκείνος το ίδιο. Διότι τέτοιες «ταινίες» ΠΡΕΠΕΙ να έχουν happy end.
