"Καλημέρα, φίλε". Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα αναγνώρισε το ελληνικό του αριθμού και απάντησε ανάλογα. Μιλάει ελληνικά, όχι πολλά, αλλά συνεννοείται άνετα. Την Ελλάδα την έχει στην καρδιά του, όπως και τον Παναθηναϊκό. Το... φλερτ γι' αυτή τη συνέντευξη κράτησε αρκετές ημέρες. Η πρώτη απόπειρα, επί ελληνικού εδάφους, (με στόχο να τα πούμε face to face) σκόνταψε στο σύντομο του τελευταίου ταξιδιού του στην Αθήνα και η κλήση μας τον πέτυχε λίγα λεπτά πριν από την απογείωση για Βελιγράδι.
Το επόμενο ραντεβού, τηλεφωνικό αυτή τη φορά, δόθηκε για την προηγούμενη Παρασκευή. Συνεχείς συσκέψεις όμως στη σερβική ομοσπονδία το ανέβαλαν. "Saturday will be great" είπε ο ίδιος, όπερ και εγένετο. Τον βρήκαμε άνετο και χαλαρό στο σπίτι του στο Βελιγράδι και εκείνος απάντησε χωρίς δισταγμούς σε κάθε ερώτημα. Θα μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε άλλα τόσα, αλλά αποφασίσαμε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας στην Αθήνα. Άλλωστε ο Ντέγιαν λατρεύει την ελληνική πρωτεύουσα και σύντομα θα μας ξανάρθει. Ίσως λοιπόν υπάρξει και συνέχεια.
Ο Μποντιρόγκα για τον τωρινό ρόλο του...
Γιατί προτίμησες να δουλέψεις για τη σερβική ομοσπονδία και όχι για κάποια ομάδα; Άλλωστε είχες τη θέση του τζένεραλ μάνατζερ στη Ρόμα, έχεις την εμπειρία...
Πρώτα από όλα θα σου έλεγα ότι είναι μία πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Στη Ρόμα πήγαμε καλά, δούλεψα όσο καλά ήθελα, αλλά είχα την επιθυμία να επιστρέψω στη Σερβία μετά από χρόνια στο εξωτερικό. Σχεδόν 20 χρόνια ήμουν περιπλανώμενος στην Ευρώπη. Τώρα είμαι εδώ στο Βελιγράδι. Οταν μου τηλεφώνησαν από την ομοσπονδία για να μου προτείνουν τη θέση, το σερβικό μπάσκετ δεν διένυε και τις καλύτερες στιγμές του. Δούλεψαμε όμως πολύ έκτοτε και ήδη φάνηκαν τα πρώτα αποτελέσματα της δουλειάς μας. Ηταν μία καλή απόφαση το να αναλάβω αυτή τη θέση.
Για τα επόμενα 3-4 χρόνια ποιοι είναι οι κύριοι του σερβικού μπάσκετ;
Η περαιτέρω ανάπτυξη του σπορ στη πατρίδα μας είναι κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ. Ηδη έχουμε κάνει μεγάλα βήματα με τη βελτίωση του εθνικού μας πρωταθλήματος αλλά μπορούμε να πάμε ακόμη καλύτερα γιατί στη Σερβία υπάρχει πολύ μπασκετικό ταλέντο που έχουμε τη δυνατότητα να εξελίξουμε. Από εκεί και πέρα θέλουμε φυσικά να μείνει στον αφρό της Ευρώπης η Εθνική μας ομάδα των ανδρών στην οποία θέλουμε να βάλουμε μερικά νέα ταλαντούχα παιδιά. Νομίζω ότι είμαστε πλέον έτοιμοι να πούμε ότι μας περιμένει ένα πολύ καλό μέλλον.
Και για το επόμενο Ευρωμπάσκετ; Βλέπετε μετάλλιο;
Θα έλεγα ναι, είναι ο σημαντικότερος στόχος μας, δεν το αρνούμαι. Αλλωστε το προσεχές Ευρώμπάσκετ θα κρίνει και τις θέσεις για το προολυμπιακό τουρνουά. Θέλουμε να πάμε στο Ρίο το 2016 και να παίξουμε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Το Ευρωμπάσκετ θα είναι πολύ δυνατό, δεν έχουμε αυταπάτες αλλά θέλουμε να τους ανταγωνιστούμε όλους. Ετσι και αλλιώς οι ευθύνες μας μετά την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο αυξήθηκαν. Πλέον αυτό το ξεχνάμε και πάμε για τη διάκριση στη Γαλλία.
Με τον κόουτς Τζόρτζεβιτς όλα αυτά;
Νομίζω ναι. Μιλήσαμε και πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Είναι η καλύτερη λύση για την ομοσπονδία μας για πολλά χρόνια.
Από τη συνεργασία που εγκανιάσατε με την ελληνική ομοσπονδία τι ακριβώς προσδοκάς;
Πολλοί από τους παίκτες μας και από τους προπονητές μας τα προηγούμενα χρόνια δούλεψαν στην Ελλάδα. Νιώθουμε ευπρόσδεκτοι στη χώρα σας και οι δεσμοί μας είναι ιδιαίτερα δυνατοί. Στην πρόσφατη συνάντησή μας με τον κύριο Βασιλακόπουλο διαπίστωσα ότι οι σχέσεις μας βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό σημείο και μπορούμε να συνεργαστούμε σε πολλά. Και στο μέλλον οι σχέσεις μας θα είναι εξαιρετικές.
Ο Ντέγιαν για το πλούσιο παρελθόν και το μέλλον
Θα ξανασκεφτόσουν την πιθανότητα να δουλέψεις και πάλι σε σύλλογο;
Δεν το αποκλείω, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Για να μην παρεξηγηθώ παραμένω συγκεντρωμένος στη δουλειά που απαιτεί το πόστο μου στην ομοσπονδία και τα επόμενα χρόνια θα είμαι εδώ.
Και αν αυτή η ομάδα που θα σου έκανε την πρόταση ήταν ο Παναθηναϊκός;
Ισχύει ότι σου είπα πριν, ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον; Ο Παναθηναϊκός πάντως είναι σε καλά χέρια που κάνουν εξαιρετική δουλειά, η ομάδα παραμένει δυνατή.
Σε ρωτάω γιατί ο Παναθηναϊκός τρέχει ένα πρότζεκτ με νέους παίκτες που φαντάζομαι ότι θα σε ενδιέφερε...
Τι να σου πω, το μέλλον θα δείξει. Η καρδιά μου πάντως ανήκει σ' αυτήν την ομάδα και οι επιλογές μου γίνονται με την καρδιά. Το πλάνο μου προς το παρόν προβλέπει σερβική ομοσπονδία και Βελιγράδι.
Αλήθεια, γιατί δεν έγινες προπονητής;
Δεν το προτιμούσα, ήθελα να κάνω μία διαφορετική καριέρα μετά το τέλος της σταδιοδρομίας μου ως παίκτης. Επαιξα σχεδόν 20 χρόνια, έκανα πάντα πρωταθλητισμό και τα έδωσα όλα. Αν γινόμουν προπονητής, θα έπρεπε να συνεχίσω να ζω στο όριο όπως έκανα και ως παίκτης. Και αυτό και προτίμησα να δουλέψω έξω από το γήπεδο. Είμαι ευτυχισμένος.
Σταμάτησες το μπάσκετ σε σχετική μικρή ηλικία, στα 34 σου...
Το έκανα γιατί ήθελα πάντα να είμαι στο 100% μέσα στο γήπεδο. Δεν μπορούσα να παίξω διαφορετικά, ούτε ήθελα να πάω κάπου που το επίπεδο δεν θα ήταν υψηλό. Εδωσα όλο μου το είναι όσο ήμουν παίκτης, ότι είχα και δεν είχα. Ενιωσα ότι δεν είχα πια το υψηλό κίνητρο που με κινητοποιούσε τα προηγούμενα χρόνια και πήρα την απόφαση να σταματήσω στα 34. Μια χαρά βέβαια θα μπορούσα να συνεχίσω, ήμουν υγιής αλλά δεν ήθελα να το κάνω. Δεν θα μου άρεσε να παίζω μόνο και μόνο για να λέω ότι παίζω. Ηθελα πάντα να δίνω όλα όσα μου έδωσε το μπάσκετ, δηλαδή το 100%.
Στα 18 σου δεν αποδέχθηκες τις προσφορές από Ολυμπιακό και ΑΕΚ που ήθελαν να σου δώσουν ελληνικό διαβατήριο και έπαιξες ως ξένος στη Στεφανέλ. Δεν ήταν μεγάλο ρίσκο;
Οντως, ήταν. Ο Τσόσιτς, που με έφερε στην Ελλάδα, νοιαζόταν πολύ για μένα, ήταν ένας σπουδαίος προπονητής και άνθρωπος, ο τρόπος που έβλεπε το μπάσκετ ήταν το κάτι άλλο. Αλλα και ο Τάνιεβιτς, που μου έδωσες την ευκαιρία στη Στεφανέλ, τέτοιου είδους άνθρωπος είναι. Τότε δεν υπήρχε ακόμα ο νόμος Μπόσμαν και έπρεπε να παίξω ως ξένος στην Ιταλία όταν όλοι τότε περίμεναν από τους ξένους παίκτες να σκοράρουν 25 και 30 πόντους σε κάθε παιχνίδι. Επρεπε σε κάθε παιχνίδι λοιπόν να ήμουν ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Αυτή η εμπειρία μ΄έκανε πολύ πιο δυνατό, ανέλαβα πολύ μικρός σπουδαίες και βαριές ευθύνες. Ηταν ένα μεγάλο στοίχημα για μένα το οποίο όμως κέρδισα.
Αν δεν ερχόταν ο εμφύλιος στην πρώην Γιουγκοσλαβία η καριέρα σου θα ήταν διαφορετική;
Δεν το ξέρω αυτό, πιθανότατα θα ήταν καλύτερη. Θυμηθείτε ότι τρία χρόνια η Εθνική μας ομάδα είχε αποκλειστεί απ' όλες τις διοργανώσεις και δεν έπαιζε πουθενά. Αλλά αυτό το δρόμο επέλεξε ο Θεός για μένα και τη χώρα μου, αυτά δεν προβλέπονται, απλώς συμβαίνουν. Συνέβη ότι συνέβη στην πρώην Γιουγκοσλαβία και σίγουρα δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Οι εποχές ήταν περίεργες.
Ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν ξάδερφός σου. Σου έδωσε ποτέ κάποια συμβουλή για τον τρόπο του παιχνιδιού σου ή και για την καριέρα σου γενικότερα;
Τον συνάντησα μόνο μία φορά στη ζωή μου, όταν ήμουν 15 ή 16 χρονών. Τον σεβόμουν πάρα πολύ ως παίκτη και τον εκτιμούσα. Ως νεότερος άρχισα να τον παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον. Τι να πω, ήταν σπουδαίος. Και μία φορά που τον συνάντησε, ήταν πολύ σημαντικό για μένα.
Ο Ντέγιαν για τον Παναθηναϊκό, τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη
Εφυγες από τον Παναθηναϊκό σε ηλικία 29 ετών, θα μπορούσες να προσφέρεις περισσότερα. Λέγεται μάλιστα ότι επηρεάστηκαν οι σχέσεις σου με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τότε...
Οχι, όχι αυτό δεν ισχύει. Ακόμα και τώρα που μιλάμε οι σχέσεις μου με τον κόουτς Ομπράντοβιτς είναι πάρα πολύ καλές. Ολοι ξέρουν πλέον τι ακριβώς έγινε τότε. Εγώ είχα τέσσερα φανταστικά χρόνια στον Παναθηναϊκό, έδωσα τα πάντα στην ομάδα και τους οπαδούς της. Οταν ήρθα, ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε στο ελληνικό μπάσκετ. Κάναμε σπουδαία πράγματα. Την πρώτη σεζόν πήραμε τον τίτλο μέσα στον Πειραιά, στη συνέχεια ήρθε η Ευρωλίγκα στη Θεσσαλονίκη, η εκπληκτική νίκη μας στην Μπολόνια κόντρα στο φαβορί εκείνης της σεζόν. Ο κόσμος τα ξέρει όλα αυτά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από αυτήν την υπόθεση. Εχω ξαναπεί ότι οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έδωσαν πολλά και σημαντικά πράγματα στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα αυτή είναι κάτι σαν την οικογένειά μου, πετύχαμε πολλά μαζί και έχω φυσικά τις καλύτερες αναμνήσεις. Αισθάνομαι ακόμα υπέροχα όταν έρχομαι στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ. Είμαι υπερήφανος που έπαιξα στον Παναθηναϊκό.
Η κατάκτηση της Ευρωλίγκας στην Μπολόνια είναι ο πιο γλυκός τίτλος στην καριέρα σου;
Εχω εξαιρετικές αναμνήσεις από εκείνο το φάιναλ φορ. Θυμάμαι ότι ήταν Πάσχα και την παραμονή του ματς πήγαμε όλοι μαζί στην λειτουργία της Ανάστασης σε ορθόδοξο ναό στην Μπολόνια, ήταν και οι πρόεδροι μαζί μας. Την επόμενη νικήσαμε τον Τζινόμπιλι, τον Σμόντις και τους άλλους σταρ της Κίντερ μέσα στο σπίτι τους. Ηταν φανταστικό! Σαν την Μπολόνια έχω μόνο τη νίκη της Γιουγκοσλαβίας στην Ινδιανάπολις στον τελικό του Μουντομπάσκετ την ίδια χρονιά.
Ποιος είναι ο Μποντιρόγκα του 2014; Μήπως ο Νεμάνια Μπιέλιτσα που σου μοιάζει στο στιλ;
Είναι δύσκολη ερώτηση. Ο Μπιέλιτσα μου αρέσει πολύ, είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης. Μπορεί να παίξει σε δύο και τρεις θέσεις, θα έλεγα ότι έχει χάρισμα. Τα έχει όλα, σκορ με σουτ, σκορ με ντράιβ, πάσα. Θα με θυμηθείτε, τα επόμενα χρόνια θα βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Βέβαια οι συγκρίσεις με τους παίκτες του παρελθόντος είναι άδικες, το μπάσκετ είναι πολύ διαφορετικό τώρα. Μου αρέσει πολύ επίσης και ο Νικολά Μπατούμ, είναι εξαιρετικός. Πλήρης παίκτης και παίζει στο υψηλότερο επίπεδο. Μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ. Και να μην παραλείψω να πω και για τον Μίλος Τεόντοσιτς, εξίσου ταλαντούχος.
Με τον Δημήτρη Διαμαντίδη δεν έτυχε να παίξεις συμπαίκτης. Εγινε, μετά από σένα, ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Ποια είναι η γνώμη σου;
Πάρα πολύ έξυπνος παίκτης. Στο σημερινό μπάσκετ είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα αθλητή στο παρκέ που δεν σκέφτεται τον εαυτό του αλλά την ομάδα. Ο Διαμαντίδης αυτό το κάνει εξαιρετικά. Τα αμέσως προηγούμενα χρόνια ήταν καλύτερος, τώρα δεν είναι όπως το 2007 ή το 2009, αυτό είναι λογικό. Πάντα όμως είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού και πάντα κάνει τη διαφορά στο παρκέ για την ομάδα του.
Στο δίλημμα Διαμαντίδης ή Σπανούλης τι θα απαντούσες;
Εχουν διαφορετικό στιλ. Ο Διαμαντίδης, όπως σου είπα πριν, είναι ηγέτης και πολύ έξυπνος, κάνει τους συμπαίκτες του ευτυχισμένους. Τον Σπανούλη τον σέβομαι πάρα πολύ δεν με έκανε όμως...ευτυχισμένο η επιλογή του να αφήσει τον Παναθηναϊκό και να πάει στον Ολυμπιακό και τώρα σου μιλάω σαν οπαδός της ομάδας (γελάει). Πήγε όμως και απέδειξε ότι έχει μεγάλη ποιότητα είναι ηγέτης, οδήγησε τον Ολυμπιακό σε δύο διαδοχικές Ευρωλίγκες. Η απόφασή για τη μεταγραφή έδειξε χαρακτήρα, αυτό το σέβομαι πολύ.
Ο Ντέγιαν για τον καβγά του με τον Τόμιτς
Το να μετακινηθείς από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό ως παίκτης προφανώς δεν το ήθελες. Θα δούλευες όμως σαν επαγγελματίας του μπάσκετ για τον Ολυμπιακό τώρα, σαν τζένεραλ μάνατζερ ας πούμε;
Οχι. Σέβομαι πολύ την ομάδα, είναι μεγάλο κλαμπ, ποτέ όμως δεν θα κάνω αυτήν την κίνηση. Ξέρω πολύ καλά πόσο συναισθηματική χώρα είναι η Ελλάδα, ίσως και υπερβολικά συναισθηματική γι' αυτό και δεν θα το έκανα ποτέ. Είναι ξεκάθαρο.
Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε ποτέ σε πολιτικό ρόλο;
Οχι, είμαι σίγουρος γι' αυτό (γελάει). Η ζωή μου είναι το μπάσκετ και αποφάσισα να βοηθήσω από άλλο πόστο τη νέα γενιά του αθλήματος στην πατρίδα μου. Είμαι ευτυχισμένος με τη δουλειά μου και δεν σκέφτομαι κάτι άλλο.
Σου έμεινε απωθημένο ότι δεν έπαιξες στο ΝΒΑ;
Ποτέ δεν το μετάνιωσα, όχι. Από την καριέρα μου δεν θα άλλαζα ούτε τελεία, ειλικρινά σου μιλάω. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος με όσα έκανα, είχα μία γεμάτη σταδιοδρομία και κέρδισα πολλούς τίτλους. Και με την Εθνική ομάδα και με τους συλλόγους στους οποίους αγωνίστηκα. Επαιξα και αντίπαλος της Ντριμ Τιμ που ήταν ένας στόχος για τους παίκτες της δικής μου γενιάς. Αρα, δεν έχω κανένα απωθημένο μέσα μου.
Το τελευταίο σου ματς στην Ελλάδα το θυμάσαι;
Ναι, ήταν ένα ντέρμπι των πλέι οφ στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό.
Στο οποίο είχες ένα μεγάλο καβγά με τον Μίλαν Τόμιτς. Ποια είναι η σχέση σας τώρα;
Δεν έχω κάποια σχέση. Για μένα όλα σταμάτησαν εκεί, μέσα στο ΣΕΦ, δεν έδωσα καμία συνέχεια. Ολοι ξέρουν ότι μπορώ να καβγαδίσω και να παλέψω με οποιονδήποτε. Αυτός είναι χαρακτήρας μου. Καβγάδισα εκείνη την ώρα μέσα στο γήπεδο, για τους συμπαίκτες μου, την οικογένειά μου και για μένα. Πάντα το έκανα αυτό, δεν είχα κανένα πρόβλημα.
Ποιο είναι το όνειρό σου για το μέλλον;
Υγεία πάνω απ' όλα θέλω για μένα και για όλους τους ανθρώπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αφού τελειώνουμε θα ήθελα να πω για μία ακόμη φορά, αφού απευθυνόμαστε στο ελληνικό κοινό, το πόσο καλά χρόνια πέρασα στην Αθήνα, το πόσο αγάπησα τον κόσμο του Παναθηναϊκό, το αίμα μου είναι και λίγο πράσινο. Οι Ελληνες είναι μέσα στην καρδιά μου και στην Ελλάδα νιώθω σαν στο σπίτι μου. Μας ενώνουν πολλά, η Ορθοδοξία, η αδερφική μας σχέση, πάρα πολλά.
