Η νίκη ήρθε. Ο Παναθηναϊκός χωρίς να παρουσιάσει και πάλι κάτι το εντυπωσιακό, αυτή τη φορά κατάφερε να πάρει το υπερπολύτιμο τρίποντο έπειτα από πλασέ του Μπεργκ έξω απ' τη μεγάλη περιοχή. Η ομάδα δεν πρόσφερε θέαμα, ωστόσο ο πρωταρχικός στόχος επετεύχθη.
Σημείο αναφοράς ήταν ο Ατζαγκούν. Ο Νιγηριανός μεσοεπιθετικός μπορεί να μην κατάφερε με την παρουσία του στην 11άδα να αλλάξει την εικόνα της ομάδας, ωστόσο έδειξε και πάλι καλά στοιχεία, αφού είναι ο μόνος που μπορεί να ταλαιπωρήσει τους αντίπαλους αμυντικούς με την κάθετη κίνησή του στην περιοχή και το διαρκές τρέξιμο.
Κακός για ακόμη μία φορά ο Ζέκα, ο οποίος δείχνει να μην είναι στα καλύτερά του και ίσως μία-δυο αποχές από την αρχική ενδεκάδα να του έκαναν καλό ώστε να... «ξυπνήσει». Κακός, επίσης, και ο Ντίνας που παρόλο που μπήκε στο ματς σαν αλλαγή δεν έδειξε τη διάθεση να κάνει κάποιες ενέργειες και να ανεβάσει τον Παναθηναϊκό.
Κακά τα ψέματα, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε σε ρηχά νερά και ρίσκαρε οπισθοχωρώντας στα τελευταία λεπτά. Αυτή τη φορά δε δέχθηκε γκολ, πήρε τη νίκη και αυτό είναι που μετράει. Ωστόσο, η ομάδα χρειάζεται αρκετή βελτίωση και κυρίως αγωνιστική αφύπνιση των «παλιών» (Ζέκα, Ντίνας) και όσο το δυνατόν πιο σύντομα να βρουν τα πατήματά τους οι νέοι που ακόμα δεν είναι 100% έτοιμοι (Μπεργκ, Πράνιτς, Μέντες, Σίλντεφελντ, Λούτσο που δεν έχει αγωνιστεί ακόμα).
Κλείνοντας, αυτή η νίκη θα δώσει ηρεμία στην ομάδα για να δουλέψει για το παιχνίδι με τον Εργοτέλη στο Κύπελλο αλλά και για την επόμενη αγωνιστική του πρωταθλήματος. Τη δεδομένη στιγμή, οι νίκες είναι μόνο που μετράνε, καθώς ο Παναθηναϊκός είναι μια νέα ομάδα με παίκτες που δεν έχουν κάνει προετοιμασία, χρειάζεται χρόνος και ο κόσμος μπορεί να κάνει υπομονή για να δει ωραίο θέαμα.
