Είναι κάποιες ώρες που τα λόγια δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, ο κάθε ένας μπορεί να λέει το μακρύ και το κοντό του, δυστυχώς όμως αν μείνεις στα λόγια και ξεχάσεις τις πράξεις τότε μπορεί να χάσεις τα πάντα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση του Παναθηναϊκού αλλά και τη δική μου. Το να κάτσω και να αρχίσω να μοιράζω ευθύνες στον κάθε μέτοχο ξεχωριστά είναι το μόνο εύκολο και επίσης στο περίπου όλοι το γνωρίζουν.
Ο Παναθηναϊκός περνάει ίσως τη χειρότερη φάση της ιστορίας του, κινδυνεύει με πρωτόγνωρες τιμωρίες, απαγόρευση στην Ευρώπη, απαγόρευση μεταγραφών, προσφυγές ποδοσφαιριστών του και οι υπεύθυνοι για όλο αυτό το χάλι κάνουν τα πάντα εκτός από το αυτονόητο, να σώσουν την ομάδα. Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι του πινκ-πονκ αλλάζοντας χέρια από τη μια ώρα στην άλλη, οι μηνύσεις πάνε και έρχονται, οι ανακοινώσεις το ίδιο και το ιστορικό Τριφύλλι ψυχορραγεί μαζί με τα εκατομμύρια του κόσμου του.
Ακόμη μια προσπάθεια σωτηρίας έπεσε στο κενό, αυτή των παλαιμάχων, η UEFA και η Σούπερ Λίδα καραδοκούν πάνω από το πτώμα του Παναθηναϊκού και ΚΑΝΕΙΣ δε λέει να κάνει κάτι. Όλοι όσοι έχουν έστω και 0,5% των μετοχών του Τριφυλλιού έχουν την ευθύνη και οδηγούν τον ιστορικότερο σύλλογο αυτής της χώρας στο γκρεμό. Είναι κρίμα γιατί όλα αυτά γίνονται για έναν εγωισμό, για ένα καπρίτσιο και ο μεγάλος ζημιωμένος θα είναι ο Παναθηναϊκός.
Η απαισιοδοξία δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν ξέρω από πού να αντλήσω αισιοδοξία. Θα ήταν το λιγότερο γραφικό να αρχίσω να γράφω κουβέντες του τύπου «κάτι θα βρεθεί, δεν πεθαίνει ο Παναθηναϊκός» κ.λ.π. Η πικρή αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει και δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Αρμόδιος δεν είμαι για να δώσω κάποια λύση, ούτε έχω τα εκατομμύρια που έχουν όλοι αυτοί. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει μπει σε ένα τρυπάκι, εδώ και χρόνια, εμφύλιου πολέμου ο οποίος έχει γιγαντωθεί επικίνδυνα.
Βρισκόμαστε στο σημείο «0». Η κλεψύδρα έχει αρχίσει να αδειάζει και η αντίστροφη μέτρηση πλησιάζει στο τέλος της. Η κόντρα, η έχθρα και διχόνοια δεν οδηγεί πουθενά. Ποιο είναι το δικό μας κέρδος; Είναι λογικό και υγιές να βλέπεις κόσμο με φανέλες που έχουν το Τριφύλλι και να χτυπά ο ένας τον άλλον; Να βάζουμε Παναθηναϊκόμετρα; Ας αφήσουμε το δέντρο και ας κοιτάξουμε το δάσος. Μέτοχοι έρχονται και φεύγουν, παίκτες το ίδιο, προπονητές επίσης. Αυτός που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει είναι ο κόσμος.
Η ομάδα μας χρειάζεται κοντά της και όχι απέναντι της, αν ενωθεί ο κόσμος μόνο τότε μπορεί να πιέσει πράγματα και καταστάσεις. Θέλω να κλείσω αυτό το άρθρο με μια ερώτηση, νοιάζει κανέναν (μέτοχο) το Τριφύλλι; Τους νοιάζει ο σύλλογος Παναθηναϊκός και ο κόσμο του; Έχουν επίγνωση τι πάνε κάνουν; Οι απαντήσεις δικές σας...
Ο Παναθηναϊκός περνάει ίσως τη χειρότερη φάση της ιστορίας του, κινδυνεύει με πρωτόγνωρες τιμωρίες, απαγόρευση στην Ευρώπη, απαγόρευση μεταγραφών, προσφυγές ποδοσφαιριστών του και οι υπεύθυνοι για όλο αυτό το χάλι κάνουν τα πάντα εκτός από το αυτονόητο, να σώσουν την ομάδα. Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι του πινκ-πονκ αλλάζοντας χέρια από τη μια ώρα στην άλλη, οι μηνύσεις πάνε και έρχονται, οι ανακοινώσεις το ίδιο και το ιστορικό Τριφύλλι ψυχορραγεί μαζί με τα εκατομμύρια του κόσμου του.
Ακόμη μια προσπάθεια σωτηρίας έπεσε στο κενό, αυτή των παλαιμάχων, η UEFA και η Σούπερ Λίδα καραδοκούν πάνω από το πτώμα του Παναθηναϊκού και ΚΑΝΕΙΣ δε λέει να κάνει κάτι. Όλοι όσοι έχουν έστω και 0,5% των μετοχών του Τριφυλλιού έχουν την ευθύνη και οδηγούν τον ιστορικότερο σύλλογο αυτής της χώρας στο γκρεμό. Είναι κρίμα γιατί όλα αυτά γίνονται για έναν εγωισμό, για ένα καπρίτσιο και ο μεγάλος ζημιωμένος θα είναι ο Παναθηναϊκός.
Η απαισιοδοξία δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν ξέρω από πού να αντλήσω αισιοδοξία. Θα ήταν το λιγότερο γραφικό να αρχίσω να γράφω κουβέντες του τύπου «κάτι θα βρεθεί, δεν πεθαίνει ο Παναθηναϊκός» κ.λ.π. Η πικρή αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει και δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Αρμόδιος δεν είμαι για να δώσω κάποια λύση, ούτε έχω τα εκατομμύρια που έχουν όλοι αυτοί. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει μπει σε ένα τρυπάκι, εδώ και χρόνια, εμφύλιου πολέμου ο οποίος έχει γιγαντωθεί επικίνδυνα.
Βρισκόμαστε στο σημείο «0». Η κλεψύδρα έχει αρχίσει να αδειάζει και η αντίστροφη μέτρηση πλησιάζει στο τέλος της. Η κόντρα, η έχθρα και διχόνοια δεν οδηγεί πουθενά. Ποιο είναι το δικό μας κέρδος; Είναι λογικό και υγιές να βλέπεις κόσμο με φανέλες που έχουν το Τριφύλλι και να χτυπά ο ένας τον άλλον; Να βάζουμε Παναθηναϊκόμετρα; Ας αφήσουμε το δέντρο και ας κοιτάξουμε το δάσος. Μέτοχοι έρχονται και φεύγουν, παίκτες το ίδιο, προπονητές επίσης. Αυτός που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει είναι ο κόσμος.
Η ομάδα μας χρειάζεται κοντά της και όχι απέναντι της, αν ενωθεί ο κόσμος μόνο τότε μπορεί να πιέσει πράγματα και καταστάσεις. Θέλω να κλείσω αυτό το άρθρο με μια ερώτηση, νοιάζει κανέναν (μέτοχο) το Τριφύλλι; Τους νοιάζει ο σύλλογος Παναθηναϊκός και ο κόσμο του; Έχουν επίγνωση τι πάνε κάνουν; Οι απαντήσεις δικές σας...
Αν θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό κάντε like στην σελίδα του Newspao.gr στο Facebook πατώντας εδώ.



