Καλημέρα αδέρφια.. Δεν ήταν εικόνα ανάλογη του Panathinaikos στο χθεσινό παιχνίδι. Η ομάδα καμάρι της Ελλάδας στην Ευρώπη, τρόμαξε να κοιτάξει στα μάτια την πολύ… μικρή Οντένσε και κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό της με τους περισσότερους να μένουν στην αφάνεια.
Βασικά να ξεκαθαρίσω ότι το αποτέλεσμα χθες μας έδωσε το πάνω χέρι και με τον κόσμο στο πλευρό του ο Παναθηναϊκός είναι ήδη στην επόμενη φάση. Η εμφάνιση δεν ήταν απογοητευτική αλλά σίγουρα κανείς δεν θα την χαρακτήριζε καλή αφού δεν θύμισε τη στόφα της μεγάλης Ευρωπαϊκής ομάδας που είχαμε κάποτε. Μιλάω για εποχές που παίρναμε διπλά στην Άρσεναλ, τον Άγιαξ και την Γιουβέντους και τώρα ο Panathinaikos φοβήθηκε να κοιτάξει στα μάτια την Οντένσε. Φυσικά ήταν πρώτο επίσημο και περιμένουμε βελτίωση από την ομάδα και σε καμία περίπτωση δεν πέφτουμε να την «φάμε».
Η εικόνα του χθεσινού πρώτου ημιχρόνου ήταν τουλάχιστον αντιαισθητική. Ο Παναθηναϊκός του Φερέιρα που δήλωσε «winner» πριν δύο εβδομάδες στην συνέντευξη τύπου, έπαιξε αμυντικά κόντρα στην Οντένσε θεωρώντας πως παίζει κόντρα στην Άρσεναλ ή την Μπάγερν.
Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα βελτιώθηκε, έδειξε να έχει έναν πιο επιθετικό προσανατολισμό αλλά και πάλι ήταν φοβισμένη. Μόλις ο Λέτο σκόραρε η ομάδα έπαιξε με… 10 παίκτες πίσω από την μπάλα χωρίς καν να προσπαθήσει να κυνηγήσει το δεύτερο τέρμα! Ο Λέτο μιας και τον αναφέραμε χθες δεν ήταν κακός και έδειξε πως φέτος θα είναι το πρώτο βιολί της ομάδας, όμως ώρες-ώρες παίρνει τον ρόλο του ηγέτη χωρίς να υπάρχει ανάγκη, τραβώντας μερικές φάσεις από τα μαλλιά.
Και τώρα τι; Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ομάδα να αποτελείται από παίκτες με δίψα για διάκριση, παίκτες με όρεξη, παίκτες που να βοηθάνε την ομάδα με όλο τους το είναι ( βλέπε Κόλκα, Χένρικσεν, Φύσσας, Βαζέχα). Το θέμα είναι που θα τους βρούμε. Αν υπήρχε αγωνιστικό πλάνο βασισμένο στο ποδόσφαιρο και όχι στα λογιστικά βιβλία, βασισμένο σε παίκτες με διάθεση και όχι σε παίκτες που προωθούνται από μάνατζερς και βασισμένο σε παίκτες που θέλουν να παίξουν μπάλα και όχι να το παίξουν ονόματα(…φρουφρού και αρώματα) τότε ναι, η ομάδα μας θα πήγαινε και πάλι πολύ ψηλά. Αλλά το θέμα αυτή τη στιγμή ίσως να μην είναι το ποιος θα έρθει και ποιος θα φύγει.
Το θέμα είναι ότι στην ΠΑΕ δεν υπάρχει οργάνωση, πόσο μάλλον μακροπρόθεσμο ποδοσφαιρικό πλάνο. Άλλωστε μην μου πείτε ότι η μεταγραφή Τοτσέ ήταν μετά από συνεννόηση Φερέιρα-διοίκησης. Λογικό βέβαια όταν έχουμε μια διοίκηση που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι.
Μεταγραφικός σχεδιασμός δεν υπάρχει οπότε αυτού του τύπου οι μεταγραφές θυμίζουν περισσότερο παιχνίδια μάνατζερ-προπονητών πάρα κινήσεις μιας ομάδας που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Φυσικά ελπίζω και εύχομαι ότι ο Τοτσέ θα βγει… λίρα εκατό αφού ο Αντώνης Πετρόπουλος μοιάζει αδύναμος να σηκώσει το βάρος της φανέλας που φόραγε ο Τζιμπρίλ Σισέ (όπως κατά την άποψή μου ούτε ο Τοτσέ θα το καταφέρει). Το μεταγραφικό παζάρι δεν έχει ακόμα τελειώσει αλλά σαν Παναθηναϊκός δεν είμαι ευχαριστημένος σε καμία περίπτωση από μεταγραφές παικτών που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι στο στόχαστρο του Άρη και του Παναιτωλικού!
Και μιας και λέω Παναιτωλικός, η ομάδα του Αγρινίου συζητάει με Χαριστέα, Αμανατίδη, Κορομινάς και αναμφισβήτητα με βάση το όνομά της κινείται εντονότερα στις μεταγραφές. Και δεν δέχομαι ότι οι νεοφώτιστοι έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ από ομάδα που κυνηγά έξοδο στο Champions League η οποία συν τις άλλοις πούλησε το αστέρι έναντι 6 εκατομμυρίων. Θα μπορούσαν να επενδυθούν 3 εκατομμύρια τα οποία η ΠΑΕ θα τα πάρει πίσω στα ταμεία της έπειτα από επικείμενη πρόκριση επί των Δανών.
Και μιας και λέω Παναιτωλικός, η ομάδα του Αγρινίου συζητάει με Χαριστέα, Αμανατίδη, Κορομινάς και αναμφισβήτητα με βάση το όνομά της κινείται εντονότερα στις μεταγραφές. Και δεν δέχομαι ότι οι νεοφώτιστοι έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ από ομάδα που κυνηγά έξοδο στο Champions League η οποία συν τις άλλοις πούλησε το αστέρι έναντι 6 εκατομμυρίων. Θα μπορούσαν να επενδυθούν 3 εκατομμύρια τα οποία η ΠΑΕ θα τα πάρει πίσω στα ταμεία της έπειτα από επικείμενη πρόκριση επί των Δανών.
Stand Your Ground
