Αν είσαι Παναθηναϊκός, δεν γίνεται παρά να βγάλεις το καπέλο σε αυτή την ομαδάρα. Αν δεν είσαι… κολλημένος κι ας υποστηρίζεις άλλη ομάδα, πάλι θα πεις ένα μπράβο και θα υποκλιθείς στο μεγαλείου του μπασκετικού Παναθηναϊκού.
Είμαστε αληθινά τυχεροί! Επειδή ζούμε σε αυτή την περίοδο, επειδή έχουμε δει από το ξεκίνημα αυτή την αυτοκρατορία, που δεν λέει να πέσει με τίποτα! Έξι Ευρωπαϊκά, πρωταθλήματα με μειονεκτήματα, πλεονεκτήματα έδρας. Ο ορισμός της λειτουργίας, της φιλοσοφίας, της σωστής πορείας που πρέπει να χαράζει η κάθε ομάδα, σε οποιοδήποτε άθλημα! Διοίκηση, παίκτες, τεχνικό τιμ, είναι οι υπαίτιοι για την χαρά του κόσμου. Κάτι όμοιο δεν έχουμε ξαναδεί. Και δύσκολα θα ξαναδούμε εμείς, ή ακόμη και τα παιδιά μας. Ένας ακόμη τίτλος λοιπόν.
Είμαστε αληθινά τυχεροί! Επειδή ζούμε σε αυτή την περίοδο, επειδή έχουμε δει από το ξεκίνημα αυτή την αυτοκρατορία, που δεν λέει να πέσει με τίποτα! Έξι Ευρωπαϊκά, πρωταθλήματα με μειονεκτήματα, πλεονεκτήματα έδρας. Ο ορισμός της λειτουργίας, της φιλοσοφίας, της σωστής πορείας που πρέπει να χαράζει η κάθε ομάδα, σε οποιοδήποτε άθλημα! Διοίκηση, παίκτες, τεχνικό τιμ, είναι οι υπαίτιοι για την χαρά του κόσμου. Κάτι όμοιο δεν έχουμε ξαναδεί. Και δύσκολα θα ξαναδούμε εμείς, ή ακόμη και τα παιδιά μας. Ένας ακόμη τίτλος λοιπόν. Ένα ακόμη πρωτάθλημα. Ξεγραμμένο τον είχαν, μην νομίζετε. Που πας με Καλάθη; Που πας χωρίς Σπανούλη; Που πας με τον… σακάτη τον Μάριτς; Που πας με τον γερασμένο Μπατίστ; Αυτά τα ερωτήματα πόσες φορές τα ακούσαμε όλοι μας από την αρχή της σεζόν. Έκτο αστέρι, 32ο πρωτάθλημα και η ζωή συνεχίζεται όμως… Μπράβο και πάλι μπράβο, στην μοναδική ελληνική ομάδα, που εκπέμπει υγεία σε όλους τους τομείς. Που σε κάνει να νιώθεις, πως δεν είναι ελληνική. Που σε κάνει να τη ζηλεύεις, ακόμη κι αν την υποστηρίζεις!
Γιατί την ζηλεύεις; Μα γιατί βλέπεις και ξέρεις, πως όλο αυτό το μεγαλείο δεν πρόκειται να το δεις στο ποδόσφαιρο. Επειδή κάθεσαι και κάνεις τις συγκρίσεις στο μυαλό σου και μελαγχολείς. Ατάκες του στυλ «να βρούμε έναν Ομπράντοβιτς και στο ποδόσφαιρο», ακούγονται το λιγότερο αστείες. Ή έστω, πολύ καφενειακού τύπου. Αυτό όμως που θα μπορούσε να γίνει, είναι να μάθεις και να ακολουθήσεις κάποια από τα βασικά σημεία του τρόπου λειτουργίας της. Για παράδειγμα, Ομπράντοβιτς στο ποδόσφαιρο δεν βρίσκεις. Όμως, μπορείς να στηρίζεις έναν προπονητή, όπως γίνεται με τον Ομπράντοβιτς. Μπορείς να ακολουθήσεις το μοντέλο (μεταγραφών, μοιράσματος αρμοδιοτήτων) που υπάρχει στο μπάσκετ. Σαφώς και τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά.
Γιατί την ζηλεύεις; Μα γιατί βλέπεις και ξέρεις, πως όλο αυτό το μεγαλείο δεν πρόκειται να το δεις στο ποδόσφαιρο. Επειδή κάθεσαι και κάνεις τις συγκρίσεις στο μυαλό σου και μελαγχολείς. Ατάκες του στυλ «να βρούμε έναν Ομπράντοβιτς και στο ποδόσφαιρο», ακούγονται το λιγότερο αστείες. Ή έστω, πολύ καφενειακού τύπου. Αυτό όμως που θα μπορούσε να γίνει, είναι να μάθεις και να ακολουθήσεις κάποια από τα βασικά σημεία του τρόπου λειτουργίας της. Για παράδειγμα, Ομπράντοβιτς στο ποδόσφαιρο δεν βρίσκεις. Όμως, μπορείς να στηρίζεις έναν προπονητή, όπως γίνεται με τον Ομπράντοβιτς. Μπορείς να ακολουθήσεις το μοντέλο (μεταγραφών, μοιράσματος αρμοδιοτήτων) που υπάρχει στο μπάσκετ. Σαφώς και τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά.
Σαφώς και μιλάμε για διαφορετικά αθλήματα. Δεν αναφερόμαστε όμως στο αγωνιστικό κομμάτι. Ούτε θα περιμένουμε ποτέ από το ποδόσφαιρο έξι Ευρωπαϊκά, προς Θεού. Όμως, μιλάμε για ομαδικό άθλημα. Άρα ο τρόπος διοίκησης, ο τρόπος λειτουργίας, η δομή και η λογική του όλου οικοδομήματος, μπορούν να αποτελέσουν φάρο στις προσπάθειές σου. Όνειρα είναι όλα αυτά, ασφαλώς. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να γίνει κάτι τέτοιο; Από ελάχιστες έως καθόλου. Απλά αυτή η ζήλια που προαναφέραμε (καλώς εννοούμενη φυσικά) πρέπει να λειτουργήσει πρώτα και πάνω απ’ όλα σε όσους έχουν την τύχη του «τριφυλλιού» στα χέρια τους. Το είπε πολύ ωραία ο Τσαρτσαρής. «Έχουμε χτίσει μια ομάδα που ξέρει να παίρνει τίτλους».
Έλα ρε Κώστα μαζί με τα άλλα παιδιά να μάθεις πως γίνεται και στους ποδοσφαιριστές και όσους σχετίζονται με το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού. Ευχή εκφράζουμε… Μέχρι τότε, χαρείτε ένα ακόμη πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Χαρείτε επειδή κάποιες γλώσσες επέστρεψαν στη θέση τους, μουδιασμένες. Χαρείτε επειδή αυτή η ομάδα είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ που ανέδειξε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός.
Λευτέρης Μπακολιάς από Sportaction.gr
