Η χθεσινή κατάκτηση τίτλου για τον Παναθηναϊκό ήταν κάτι που λίγο πολύ αναμενόταν. Πλέον δεν υπάρχει άγχος για το ποιος θα είναι ο πρωταθλητής στο τέλος της σεζόν αλλά κάποιο καινούργιο στοιχείο που μπορεί να προσθέσει κάποιος σε αυτόν τον ονειρεμένο Παναθηναϊκό, πέρα από το ότι είναι γεννημένος νικητής.
Χθες γνωρίσαμε τους «πράσινους» χωρίς τον Διαμαντίδη που είναι το ίδιο γοητευτικοί είτε παίζει είτε δεν παίζει. Πάει και αυτό το επιχείρημα. Μας τελείωσε κύριοι. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ο Διαμαντίδης. Ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που ξέρει να κερδίζει ακόμα και αν δεν κατέβει στο γήπεδο. Τι Διαμαντίδης τι Καλάθης λοιπόν.... Ένα και το αυτό.
Άπειρος μέχρι τους αγώνες με την Μπαρτσελόνα έμπειρος δύο μήνες μετά σβήνοντας όποιον βρήκε μπροστά του. Παπαλουκάς, Σπανούλης, Τεόντοσιτς, Γκόρντον. Οι 11 ασιστ και οι 16 πόντοι λένε την αλήθεια. Ο Ομπράντοβιτς όχι μόνο βρήκε αλλά κυρίως έφτιαξε τον καλύτερο Έλληνα πλέι-μέικερ της νέας γενιάς. Μια αλήθεια που πρέπει να χωνέψουν κάποια στιγμή στον Ολυμπιακό.
Οι Πειραιώτες έχουν καλή ομάδα αλλά δεν έχουν αυτό που έχει το τριφύλλι με τα κιλά. ΜΕΤΑΛΛΟ!
