Σύλλογος μεγάλος ΔΕΝ υπάρχει άλλος!

18 Ιουνίου 2011

Νιώθεις την ανατριχίλα και προχωράς

***Πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού δεν είχαν «χωνέψει» την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η ομάδα μετά το… στρίβειν δια της σιωπής του Βγενόπουλου και του Πατέρα, το… «είμαι ο 30% και σε όποιον αρέσει» του Γιάννη Βαρδινογιάννη και το «περιμένουμε όλοι να δούμε πόσα θα βάλει ο άλλος για να βάλουμε και εμείς» των αδελφών Γιαννακόπουλων. Το βάζουν στο πετσί τους τώρα, που αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο Σισέ ετοιμάζει τις βαλίτσες του.

***Είτε για τη Λάτσιο (ώπα, τι διαβάζω, του δίνει 1,3 εκατ. ευρώ ετησίως ενώ στον Παναθηναϊκό έπαιρνε 2, που έφταναν στα 2,5 με τις bonus παροχές και απολαβές;), είτε για κάποια άλλη ομάδα. Εκτός της θέλησης του Παναθηναϊκού να πωληθεί ο Γάλλος σούπερ σταρ, το ξέρει όλη η ποδοσφαιρική υφήλιος και το είπε ευθαρσώς ο Ελληνας εκπρόσωπός του, Παύλος Τοπίδης: «Έχει φθάσει ο καιρός για μια αλλαγή στην καριέρα του Σισέ. Ψάχνουμε ομάδα στο εξωτερικό, ο πελάτης μου θα αποφασίσει με γνώμονα ότι είναι καλύτερο γι' αυτόν, δεν θα αποδεχθεί την πρώτη πρόταση που θα του γίνει, όλα θα παίξουν ρόλο. Ο Παναθηναϊκός φυσικά θα πρέπει να συμφωνήσει, η ομάδα, το πρωτάθλημα, το ενδιαφέρον, τα χρήματα κατά δεύτερο ρόλο».

***Μαζί με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο Παναθηναϊκός έχασε μέρος του κύρους που εξέπεμπε, τον κεντρικό υπολογιστή της μεσαίας γραμμής του, το – με διαφορά – πιο υγιές στοιχείο του στα αποδυτήρια και έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος απολάμβανε της εκτίμησης και του σεβασμού όλων στην ομάδα. Μαζί με τον Σισέ ο Παναθηναϊκός θα χάσει μεγάλος μέρος της λάμψης του, πάρα πολλά γκολ, μα περισσότερο απ΄ όλα τo πνεύμα νικητή που μετέδιδε σε κερκίδα και πολλές φορές στους συμπαίκτες του. Εχω αναφερθεί πριν από τη λήξη της σεζόν σ’ αυτά που θα χάσουν οι Πράσινοι (κυρίως εκτός γηπέδου) με την απώλεια του Τζιμπρίλ, όταν είχα γράψει «Σισέ μπορεί να βρει, Τζιμπρίλ όχι». Διότι γκολτζή, αν είναι προσεκτικός και εύστοχος, μπορεί να βρει ο Παναθηναϊκός. Αλλά Τζιμπρίλ, με το πάθος του, την καλώς εννοούμενη «επαναστατικότητά» του, τον αγωνιστικό εγωισμό του (που πολλές φορές έσπαγε τα νεύρα προπονητών και συμπαικτών όταν υπερέβαλε) και την μεταδοτικότητά του στην εξέδρα, σε «πακέτο» ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να ξαναβρεί.

***Φεύγει, λοιπόν, σήμερα ή αύριο, σε 10 ή 15 ημέρες δεν έχει μεγάλη σημασία, και το δεύτερο ποδοσφαιρικό σύμβολο της πολυμετοχικότητας. Ο – δεν τα παρατάω και θέλω να βάζω γκολ σε όλους – Σισέ, δύσκολα θα βρει στην Ευρώπη τα λεφτά που έπαιρνε στον Παναθηναϊκό και ακόμη πιο δύσκολα τις συνθήκες διαβίωσης στα νότια προάστια και την αυθεντική λατρεία από τους φίλους της ομάδας. Τι θα επιλέξει ο ίδιος είναι δική του δουλειά. Αν θα προτιμήσει τα περισσότερα χρήματα, μια γκλαμουράτη πόλη, ένα σούπερ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα ή μια ομάδα με υψηλούς στόχους. Όλα μαζί αποκλείεται να τα βρει. Μα ο Παναθηναϊκός χρόνο δεν έχει. Οσο πιο γρήγορα και με όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα τον πουλήσει, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο. Μοιάζει απίστευτο αυτό, είναι πολύ σκληρό για όλους τους οπαδούς της ομάδας, μα πρόκειται για την ωμή πραγματικότητα!

***Όχι, δεν είμαι υπέρ του πατροπαράδοτου βαρδινογιάννειου κλισέ «το μοναστήρι να’ ναι καλά». Υπάρχουν εξαιρέσεις. Πολλές, ικανές να καταργήσουν αυτό το αξίωμα. Και στο ποδόσφαιρο και στη ζωή. Ναι, δεν θα σβήσει ο Παναθηναϊκός, αλλά θα χάσει τον κορυφαίο ξένο φορ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μα, από την άλλη, θα κάτσει να τον… κλάψει για πολύ ακόμα;

***Θυμάμαι πώς είχαν νιώσει οι κολλητοί μου όταν είχε φύγει ο Σαραβάκος. Άδειοι. Τότε ήταν και πιο… επώδυνο, διότι φόρεσε τη φανέλα άλλης ελληνικής ομάδας, δεν…ξεχνιόταν τόσο εύκολα, τον βλέπαμε κάθε Κυριακή (και ορισμένες Τετάρτες στο Τσάμπιονς Λιγκ…) με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Πέρασε ο καιρός, τα γιάτρεψε όλα, παρά το άδοξο τέλος του Μητσάρα στο Τριφύλλι. Η ιστορία θα γράψει ότι οι μέτοχοι που γέννησαν την πολυμετοχικότητα είτε με τις αποφάσεις είτε με τα λεφτά τους έφεραν τον Σισέ και οι ίδιοι με τις αποφάσεις τους και με τα (μη) λεφτά τους, τον έδιωξαν. Ο ίδιος δεν ευθύνεται για τη φυγή του, ούτε πρέπει να κατηγορηθεί από κανέναν, όπως τότε, στα 90’s ουδείς είχε κατηγορήσει τον μέγα Μήτσο.

***Ο σημαιοφόρος της εποχής της πολυμετοχικότητας αποχωρεί. Καιρός να το αντιληφθούν όλοι το τέλος εποχής. Καιρός για τον Παναθηναϊκό να βάλει μπροστά για τους αντικαταστάτες του. Όχι, τους μεγάλους και τους σπουδαίους δεν τους «κλαις». Τους θυμάσαι για πάντα, ζεις με τις στιγμές που σού χάρισαν, τις γεύεσαι και τις ξαναγεύεσαι, τώρα πια ψάχνεις στο youtube το βιντεάκι με τους live πανηγυρισμούς στο τρίτο γκολ από το πέταλο του «Ολίμπικο» (ακριβώς απο κάτω στην στήλη Media Gallery), νιώθεις για δευτερόλεπτα την ανατριχίλα και προχωράς!

Πηγή: leoforos.gr