Αυτήν την παράνοια που έχουν οι έλληνες οργανωμένοι οπαδοί δεν θα την καταλάβω ποτέ… Ακόμη κι αν παραδεχθώ ότι ο μεγάλος φανατισμός και το μίσος για τον αντίπαλο τους τυφλώνει δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω γιατί ένας φανατικός οπαδός δεν αφήνει την ομάδα τους να πανηγυρίσει ώστε να ξεσπάσει αυτό το άρρωστος μίσος μέσα από τα πραγματικά πανηγύρια των παικτών. Γιατί αυτή η εμμονή να χαλάνε το δικό τους πάρτι;
Αφορμή, βέβαια, για αν εκφράσω αυτή την απορία είναι ο τελευταίος τελικός του Μπάσκετ στο ΟΑΚΑ και η απονομή στέψης του Πρωταθλητή στον Παναθηναϊκό. Είναι όμως μόνο η αφορμή γιατί ανατρέχοντας στην μνήμη μου, ανακάλυψα ότι εδώ και χρόνια πολύ δύσκολα μπορώ να θυμηθώ κάποια ανάλογη στέψη ή μεγάλη νίκη ομάδας σε ελληνική διοργάνωση που να μην συνοδεύτηκε από ανάλογα γεγονότα. Πάντα ή σχεδόν πάντα μια μεγάλη νίκη συνοδεύεται από το «απαραίτητο ντου» των οργανωμένων, κι όχι μόνο, οπαδών και η γιορτή χαλάει….
Αμέσως μετά το «ντου», ανεξάρτητα αν αυτό έχει συνοδευτεί από επεισόδια (όπως στον εν λόγω τελικό ή το τελικό του Κυπέλου στο ποδόσφαιρο ή της νίκης του Ολυμπιακού στο «Καραϊσκάκης» επί του Παναθηναϊκού) ακολουθεί μια ξενέρωτη, πλέον, τελετή κι αμέσως μετά οι δηλώσεις των παικτών που εκνευρισμένοι απορούν γιατί δεν τους αφήνουν να το χαρούν. Ενώ την ίδια ώρα, χωρίς να το λένε, σίγουρα απορούν αν αξίζει τον κόπο να ιδρώνουν τόσο πολύ για να κερδίσουν και να κάνουν «χαρούμενους» αυτούς τους οπαδούς.
Ακόμη χειρότερα, βέβαια, γίνονται τα πράγματα όταν τα συγκεκριμένα «ντου» εμπλουτίζονται και με επίθεση στους αντίπαλους παίκτες, προπονητές και παράγοντες. Σα να μην τους φτάνει ο φυσιολογικός εκνευρισμός από την ήττα και η κόπωση από την υπερπροσπάθεια έχουν να αντιμετωπίσουν και τον κάθε παρανοϊκά αφηνιασμένο αντίπαλο οπαδό που για κάποιο λόγο στο κεφάλι του έχει καρφωθεί ότι το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ είναι πόλεμος και ο αντίπαλος πρέπει να εξοντωθεί σωματικά και ηθικά…
Προσοχή με όλα τα παραπάνω δεν ρίχνω την ευθύνη μόνο στους οπαδούς που κάνουν το «ντου», σαφώς κι έχει μεγάλη ευθύνη κι ο εκάστοτε διοργανωτής του αγώνα που θα όφειλε να έχει πάρει τα μέτρα του ώστε να μην μπορεί κανένας να μπει στον αγωνιστικό χώρο. Όμως αυτό είναι θέμα για μια άλλη μεγάλη συζήτηση. Σ’ αυτό που θα ήθελα μια πειστική απάντηση είναι στο ερώτημα…
Παιδιά, γιατί χαλάτε το δικό σας πάρτι;
Αφορμή, βέβαια, για αν εκφράσω αυτή την απορία είναι ο τελευταίος τελικός του Μπάσκετ στο ΟΑΚΑ και η απονομή στέψης του Πρωταθλητή στον Παναθηναϊκό. Είναι όμως μόνο η αφορμή γιατί ανατρέχοντας στην μνήμη μου, ανακάλυψα ότι εδώ και χρόνια πολύ δύσκολα μπορώ να θυμηθώ κάποια ανάλογη στέψη ή μεγάλη νίκη ομάδας σε ελληνική διοργάνωση που να μην συνοδεύτηκε από ανάλογα γεγονότα. Πάντα ή σχεδόν πάντα μια μεγάλη νίκη συνοδεύεται από το «απαραίτητο ντου» των οργανωμένων, κι όχι μόνο, οπαδών και η γιορτή χαλάει….
Αμέσως μετά το «ντου», ανεξάρτητα αν αυτό έχει συνοδευτεί από επεισόδια (όπως στον εν λόγω τελικό ή το τελικό του Κυπέλου στο ποδόσφαιρο ή της νίκης του Ολυμπιακού στο «Καραϊσκάκης» επί του Παναθηναϊκού) ακολουθεί μια ξενέρωτη, πλέον, τελετή κι αμέσως μετά οι δηλώσεις των παικτών που εκνευρισμένοι απορούν γιατί δεν τους αφήνουν να το χαρούν. Ενώ την ίδια ώρα, χωρίς να το λένε, σίγουρα απορούν αν αξίζει τον κόπο να ιδρώνουν τόσο πολύ για να κερδίσουν και να κάνουν «χαρούμενους» αυτούς τους οπαδούς.
Ακόμη χειρότερα, βέβαια, γίνονται τα πράγματα όταν τα συγκεκριμένα «ντου» εμπλουτίζονται και με επίθεση στους αντίπαλους παίκτες, προπονητές και παράγοντες. Σα να μην τους φτάνει ο φυσιολογικός εκνευρισμός από την ήττα και η κόπωση από την υπερπροσπάθεια έχουν να αντιμετωπίσουν και τον κάθε παρανοϊκά αφηνιασμένο αντίπαλο οπαδό που για κάποιο λόγο στο κεφάλι του έχει καρφωθεί ότι το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ είναι πόλεμος και ο αντίπαλος πρέπει να εξοντωθεί σωματικά και ηθικά…
Προσοχή με όλα τα παραπάνω δεν ρίχνω την ευθύνη μόνο στους οπαδούς που κάνουν το «ντου», σαφώς κι έχει μεγάλη ευθύνη κι ο εκάστοτε διοργανωτής του αγώνα που θα όφειλε να έχει πάρει τα μέτρα του ώστε να μην μπορεί κανένας να μπει στον αγωνιστικό χώρο. Όμως αυτό είναι θέμα για μια άλλη μεγάλη συζήτηση. Σ’ αυτό που θα ήθελα μια πειστική απάντηση είναι στο ερώτημα…
Παιδιά, γιατί χαλάτε το δικό σας πάρτι;
Sportaction.gr
