Αυτή είναι ίσως η χειρότερη περίοδος για να συζητήσουμε παναθηναϊκά νέα. Αν όχι η χειρότερη, η πιο δύσκολη. Οτιδήποτε και αν ειπωθεί, ή γραφεί δεν θα ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα.
Το πιο φρόνιμο είναι να οπλιστούμε όλοι με υπομονή και πίστη περιμένοντας το τι μέλλει γενέσθαι. Εξάλλου, από το χέρι μας δεν περνά καμιά ουσιαστική εξέλιξη, ούτε δικαιούμαστε να πούμε κάτι παραπάνω. Οι καπετάνιοι του πλοίου είναι αυτοί που θα πάρουν τις αποφάσεις και σε λίγο καιρό δεδομένα θα έχουμε μια πιο σαφή εικόνα για την επόμενη ημέρα.Απόλυτα λογικά η αγωνία του κόσμου είναι έκδηλη, δεν είναι όμως και διόλου παράλογο μια οικογένεια που επί δεκαετίες δίνει και τη ψυχή της για τον Παναθηναϊκό να έχει κουραστεί. Χαρούμενος δεν αισθάνεται κανείς αλλά από την άλλη άπαντες είναι υποχρεωμένοι να εναρμονιστούν με την πραγματικότητα. Άλλωστε κανείς δεν πρέπει να λησμονά πως μια ολόκληρη χώρα βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο σαρωτικών αλλαγών, το μπάσκετ θα έμενε έξω από τον χορό;
Πεποίθηση μου είναι πως ο μπασκετικός χάρτης θα αλλάξει πανευρωπαϊκά. Οι Τούρκοι ίσως να είναι οι μόνοι που θα φουλάρουν τις μηχανές καθώς έχει στηθεί ένα απίστευτο διαφημιστικό πανηγύρι με στόχο να πέσουν όλα τα φώτα στη γειτονική χώρα, που «τυχαία» φιλοξενεί το επόμενο final 4. Εδώ μέχρι και τον Πέκοβιτς ...χτυπούν οι ιθύνοντες της Γαλατά! Από εκεί και πέρα σε Ισπανία και Ελλάδα θα υπάρξει σύνεση καθώς τα εκατομμύρια των αγανακτισμένων και στις δύο χώρες καταδεικνύουν το που βαδίζουν.
ΥΓ: Θλίψη προκαλεί ο οριστικός υποβιβασμός της ΑΕΚ, ωστόσο αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να εξυγιανθεί η Ένωση και να βρει ξανά τον δρόμο της. Καλώς ή κακώς στην Α1 δεν μπορούσε να παίξει με θεμέλια χτισμένα πάνω στην άμμο.
OnSports
