Ό,τι ήταν να γράψουμε (συνολικά) για το φάιναλ φορ της Βαρκελώνης, το γράψαμε. Ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης για το 2011 κι όπως αποδείχθηκε το πραγματικό φάιναλ φορ για εκείνον ήταν η σειρά των πλέι οφ με τη Μπαρτσελόνα. Ήταν τόσο καταλυτική η παρουσία του, τόσο σαφής η ανωτερότητά του στη Βαρκελώνη (άλλωστε αυτά πιστοποιήθηκαν κι από το αποτέλεσμα) ώστε δεν υπάρχει κάτι περισσότερο να αναφέρεις.
Απ' εδώ και πέρα περνάμε σε ένα άλλο επίπεδο και ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του έναν ακόμα στόχο, που λογικά του δίνει επιπλέον κίνητρο.
Ο Διαμαντίδης το έθεσε σωστά: "Το μεγάλο κίνητρο είναι το τρόπαιο και όχι το να νικήσουμε τον Ολυμπιακό επειδή φέτος μας έχει νικήσει μέχρι στιγμής δύο φορές".
Δίκιο έχει. Εδώ κρίνεται τίτλος. Από τις δύο νίκες του Ολυμπιακού (δεν τις υποτιμάμε, ίσα- ίσα που του δίνουν σχετικό αβαντάζ) κρίθηκε το πλεονέκτημα της έδρας. Ο τίτλος του πρωταθλητή θα κριθεί αργότερα αφού πρώτα θα έχει "βγει" ο κυπελλούχος.
Εκτιμώ ότι αυτή τη στιγμή το προπονητικό τιμ του Παναθηναϊκού έχει πολύ δύσκολο έργο: Το να "γεμίσεις" τους παίκτες σου μέσα σε λιγότερο από μιά εβδομάδα μετά την κατάκτηση του φάιναλ φορ, ώστε να διεκδικήσουν το κύπελλο δεν είναι εύκολο.
Πρόκειται για μιά τεράστια επιτυχία μετά από την οποία- ανθρώπινα- οι παίκτες "αδειάζουν" σε μεγάλο βαθμό καθώς η συγκέντρωσή τους είχε φθάσει στο 100% προκειμένου να κατακτήσουν την κορυφή της Ευρώπης.
Το έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν αυτό... Το θέμα όμως είναι ότι αυτός ο Παναθηναϊκός, με την τόση αυτοπεποίθηση, με την τόση σιγουριά (αυτά τα στοιχεία δεν έβγαλε στη Βαρκελώνη;) μπορεί να έχει μπει για τα...καλά στο δρόμο του. Μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος "κίνδυνος" υπήρχε μετά την επιτυχία επί της Μπαρτσελόνα. Δεν φάνηκε όμως πουθενά αυτό...
Πάντως πάντα είναι... επικίνδυνα τα πράγματα για κάθε ομάδα μετά από φάιναλ φορ για το πως θα παρουσιαστεί στην αμέσως επόμενη υποχρέωσή της.
theplayer.gr
