Ο Παναθηναϊκός εξαργύρωσε το «break» που έκανε στο ΣΕΦ, επειδή ξέρει να διαχειριστεί το «πρέπει». Αντίθετα ο Ολυμπιακός, από το 1999 και ύστερα, νιώθει να βαδίζει σε... κινούμενη άμμο όταν «πρέπει να νικήσει» και (κάθε φορά) βυθίζεται σε αυτήν μαζί με τις φιλοδοξίες του.Οι πρωταθλητές Ευρώπης μετά τόσους τίτλους, με τόσες παραστάσεις από ανατροπές και «μάχες», αλλά και λόγω της νοοτροπίας που κυριαρχεί στα αποδυτήρια (και την οποία έχει μπολιάσει ο Ομπράντοβιτς και εν συνεχεία ο Ιτούδης), έχουν... αποθηκευμένο στο «σκληρό δίσκο» του εγκεφάλου τους όλα τα «must to do», για να αντιδράσουν σε μια δύσκολη κατάσταση για αυτούς.
1) Διατηρούμε ή επανακτούμε το «καθαρό μυαλό» μας.
2) Δεν ασχολούμαστε με διαιτητές, αντιπάλους, θεατές. Απαγορεύεται να διαμαρτυρηθούμε και κυρίως να προκαλέσουμε
3) Μένουμε προσηλωμένοι στο πλάνο μας και ακολουθούμε τις οδηγίες. Με τις οδηγίες θα νικήσουμε ή με τις οδηγίες θα χάσουμε. Όποιος δεν τις ακολουθήσει θα πρέπει να γνωρίζει ότι στην «κατάψυξη» υπάρχει μια θέση που τον περιμένει.
4) Δουλεύουμε τόσους μήνες, έχουμε γεμίσει εκατοντάδες κουβάδες με ιδρώτα, έχουμε υψηλά συμβόλαια, δώσαμε 40-50 αγώνες για να είμαστε έτοιμοι και αποφασιστικοί στα ματς που κρίνουν τους τίτλους.
5) Στα ματς που κρίνουν τους τίτλους μπαίνουμε αποφασισμένοι να ματώσουμε, να «πεθάνουμε» στο παρκέ για κάθε φάση. Όποιος δεν βουτήξει να πιάσει τη μπάλα και αφήσει τον αντίπαλο να την πάρει, πρέπει να γράψει στον τοίχο των αποδυτηρίων τόσες φορές όσα αγωνιστικά λεπτά έπαιξε συνολικά η ομάδα τη σεζόν, τη ρήση του Μάικλ Τζόρνταν: «i can accept to failure, but i cant accept not trying»
6) To 5 θα διπλασιάζεται αν δεν αντιδρούμε εκτός έδρας όταν ο αντίπαλος ελέγχει το ματς και θα τριπλασιάζεται αν δεν αντιδρούμε σε εντός έδρας ματς.
7) Παίζουμε επιθετικά, με επαφές και χέρια στη μπάλα, σε κάθε φάση. Όσο πιο επιθετικά παίζουμε τόσο περισσότερο επιβάλλουμε το παιχνίδι μας και τόσο περισσότερο ο αντίπαλος βγαίνει από το δικό του. Αλλά και τούμπαλιν, όσο πιο πολύ βγάζουμε τον αντίπαλο από το παιχνίδι του, τόσο πιο επιθετικά παίζουμε, ειδικά όταν ο χρόνος μετρά αντίστροφα.
8) Σημαδεύουμε κάθε mismatch, αφού διαθέτουμε ύψος, χρόνια δουλεύουμε το post-up με (σχεδόν) όλους τους παίκτες (εξαίρεση εν προκειμένω στον Παναθηναϊκό αποτελούν οι Φώτσης, Νίκολας, Καλάθης. Οι υπόλοιποι 9 ποστάρουν σε κάθε ευκαιρία) και δεν υπάρχει φάση στο σετ-παιχνίδι που δεν θα δημιουργηθεί τέτοιο (mismatch).
9) Τα ριμπάουντ, τα κλεψίματα είναι θέμα διάθεσης, αποφασιστικότητας και ενέργειας, ο περιορισμός των λαθών είναι προϊόν ψυχραιμίας και ηρεμίας και τα ποσοστά στα σουτ θέμα αυτοπεποίθησης. Η αυτοπεποίθηση κτίζεται από όλα τα προηγούμενα. Δουλέψτε στον αγώνα για αυτά και η αυτοπεποίθηση θα έρθει...
10) Όλοι οι ρόλοι για έναν και ένας ρόλος για όλους.
Πάνω σε αυτές τις αρχές και τους συγκεκριμένους κανόνες, στηρίχθηκε ο Παναθηναϊκός τόσο στον πρώτο τελικό στο ΣΕΦ για να κάνει το break όσο και στον κυριακάτικο στο ΟΑΚΑ για να εξαργυρώσει την επιτυχία της περασμένης Πέμπτης. Στο πρώτο μέρος για να διατηρηθεί κοντά στο σκορ παρά την κακή εμφάνιση του και την πλήρη κυριαρχία του Ολυμπιακού, ο οποίος εκμεταλλευόταν με τον καλύτερο τρόπο το χαλαρό ξεκίνημα των «πράσινων» (έχοντας «διαβάσει» την άμυνα του ΠΑΟ που επέτρεπε στα «τεσσάρια» να σουτάρουν από μέση και μακρινή απόσταση) και στο δεύτερο για να ανατρέψει τα δεδομένα και να ισοπεδώσει τον Ολυμπιακό στο τελευταίο 10λεπτο.
Αυτά τα στοιχεία ο Ολυμπιακός δεν τα διαθέτει, δεν τα έχει κάνει κτήμα του, έχει αδυναμία να τα ακολουθήσει και σε συνδυασμό με την πίεση από τη στέρηση των τίτλων, αλλά και των αρκετών προβλημάτων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, απέτυχε να διαχειριστεί το πλεονέκτημα έδρας και να αντέξει στο ΟΑΚΑ την αντεπίθεση των πρωταθλητών Ευρώπης.
Όταν ο Παναθηναϊκός πήγε στα αποδυτήρια με μόλις 6 πόντους χάντικαπ και ο Ολυμπιακός με αρκετούς από τους λίγους (σε αριθμό) παίκτες του φορτωμένους με φάουλ, ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα ακολουθηθούν οι κανόνες και οι «πράσινοι» θα υπερασπιζόντουσαν την έδρα και το break τους στο ΣΕΦ. Ενδεχομένως να «βοήθησε» και η απόφαση του Ίβκοβιτς να κρατήσει στον πάγκο τον - καλύτερο κόντρα στον Παναθηναϊκό - Βασίλη Σπανούλη, όμως προφανώς ο Σέρβος κάτι θα είχε στο μυαλό του για να το έπραξε.
Υ.Γ. Πιο πιθανό θεωρώ πως είναι το 3-2 υπέρ του Ολυμπιακού παρά το 3-0 για τους «πράσινους». Ωστόσο, σύμφωνα με τα προηγούμενα και με δεδομένο ότι μόνο μια φορά στην ιστορία των πλέι-οφ απώλεσε τον τίτλο ομάδα που προηγήθηκε με 2-0 (το 2002 ο Ολυμπιακός, όταν η ΑΕΚ νίκησε τρεις φορές και μετέτρεψε το 0-2 σε 3-2) το πιθανότερο όλων είναι να στεφθεί πρωταθλητής ο Παναθηναϊκόςμε 3-1. Αυτό λέει η λογική για αγώνες μεταξύ μιας ομάδας που έχει πληγωθεί ο εγωισμός της και θέλει να σώσει τα προσχήματα και μιας που νιώθει ασφαλής με το δεύτερο «ματς-μπολ» στην έδρα της.
Σωτήρης Βετάκης από OnSports.gr
