Αν παρομοιάσουμε τον Παναθηναϊκό με πλοίο, τότε αυτό θα ήταν ένα υπερπολυτελές, κολοσσιαίο κρουαζιερόπλοιο.Μέσα στην χλιδή, τον θαυμασμό, που έχει… γράψει πολλά ναυτικά μίλια ταξιδιών που θα ζήλευαν όλες οι υπόλοιπες… ναυτιλιακές. Και αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει στην εξής κατάσταση: Βρέθηκαν πολλοί καπετάνιοι, που τσακώνονται για το πια είναι η σωστή πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί, τη στιγμή που τα καύσιμα έχουν τελειώσει και η ρότα που έχει χαραχθεί οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια.
Το τελευταίο Δ.Σ., δεν έδωσε σε κανέναν τίποτα. Ούτε μάθαμε κάτι νέο και κυρίως, δεν δόθηκε ούτε η παραμικρή αιτία για να αισιοδοξούμε. Γνωρίζαμε πως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, γνωρίζαμε ότι θα οδηγηθούμε στις πωλήσεις παικτών, γνωρίζαμε ότι το μέλλον με αυτά τα δεδομένα προδιαγράφεται ζοφερό. Το μόνο που έγινε μετά από την τρίωρη συνεδρίαση, είναι να μας επιβεβαιώσουν όσα ήδη γνωρίζαμε.
Πριν από τρία χρόνια, περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι βγήκαν στο δρόμο για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα να αλλάζει πορεία, να επανέρχεται στις επιτυχίες. Αλήθεια, όλοι αυτοί πως αισθάνονται τώρα; Πόσο ξενερωμένοι μπορεί να είναι; Αυτοί ακριβώς είναι το θέμα. Αυτούς που άφησαν τα σπίτια τους, ήρθαν από την επαρχία και έγραψαν ιστορία, συμμετέχοντας σε ένα συλλαλητήριο-πορεία που δεν είχε υπάρξει και δεν θα υπάρξει στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, πρέπει να κοιτάξετε όλοι στα μάτια. Να καταλάβετε την οργή, το ξενέρωμα και πάνω απ’ όλα την αγωνία τους. Για το που οδεύει ο Παναθηναϊκός. Για το ότι βλέπουν τα πάντα να καταστρέφονται.
Λαϊκίστικα ίσως αυτά που λέμε, αλλά ώρες ώρες υπάρχει η αίσθηση ότι οι άνθρωποι που κρατούν τις τύχες του Παναθηναϊκού στα χέρια τους, ζουν σε έναν ξεχωριστό πλανήτη. Με μοναδικά ενδιαφέροντα να φωνάζουν και να τσακώνονται για όσα έγιναν και να μην δίνουν καμία λύση για το τι θα γίνει. Το να πετάς καπνό, προσπαθώντας να κερδίσεις τις εντυπώσεις, είναι εύκολο και κυρίως ανέξοδο. Το να βγεις μπροστά και να δώσεις όντως λύση στο τεράστιο πρόβλημα, είναι το δύσκολο. Αλλά συγχρόνως, είναι και το μάγκικο. Τα ψέματα τελείωσαν. Είτε ο Παναθηναϊκός θα οδηγηθεί (που ήδη έχει οδηγηθεί δηλαδή) στο μαράζωμα (γιατί το να μικρύνει αυτή η ομάδα αποκλείεται) είτε θα βρεθεί αυτός ο μάγκας που θα βγει μπροστά και θα συμμαζέψει την κατάσταση, χωρίς καταστροφικές μεθόδους.
Το να λες ότι η λύση είναι να γίνει ο Παναθηναϊκός εταιρία λαϊκής βάσης, δεν οδηγεί πουθενά. Είναι εύκολο να θες να γίνεις Μπαρτσελόνα, αλλά από δύσκολο έως ανέφικτο να το πετύχεις. Για καθίστε δηλαδή ρε παιδιά. Με όλο το σεβασμό στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, αλλά από πότε ο Παναθηναϊκός έγινε Άρης και δεν το καταλάβαμε; Ακόμη κι έτσι να το δούμε πάντως, ο Παναθηναϊκός είναι κατά κάποιο τρόπο εταιρία λαϊκής βάσης. Έχει υπολογίσει κανείς τα έσοδα από τα διαρκείας τα τελευταία τρία χρόνια; Για βάλτε τα λίγο κάτω και δείτε πόσα σας… ακούμπησε αυτός ο κόσμος επειδή του δώσατε ελπίδα, επειδή είδε κάτι να κινείται. Το ότι του παίρνετε αυτή την ελπίδα και τον γεμίζετε αγωνία, είναι καταστροφικό. Οι κουβέντες πλέον, δεν οδηγούν πουθενά. Οι πράξεις μετράνε. Μέχρι τις επόμενες πράξεις, θα ασχολούμαστε με το ποιοι παίκτες θα πουληθούν, πόσα λεφτά θα φέρουν και πάει λέγοντας.
onsports.gr
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας κάντε κλικ σε μια διαφήμιση
