Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω όσουν έχουν αφιερώσει το χρόνο να διαβάσουν τα κείμενα μου. Κείμενα που φαντάζουν σα τη μύγα μες στο γάλα στο blog.Να σας εξηγήσω....
Μερικοί πορώνονται ΜΟΝΟ με της Πανάθα, το τριφύλλι το καλό, «ω ρε μάγκα μου γούστα που μου βγάζεις όταν το γήπεδω διαβώ...»
Μερικοί και την Πανάθα γουστάρουμε αλλά και κάτι άλλο...
Για μένα το κάτι άλλο είναι η πόλη μου..Αυτή η σακατιάρα γριά, πού θυμίζει γριά ξεδοντιάρα, που όμως κοιτάς με συμπάθια όταν κάθεται απεναντί σου στο μετρό.
Ίσως επειδή είμαι Πολιτικός Μηχανικός και μου αρέσουν τα κτίρια, οι δρόμοι, οι πεζοδρόμοι...Ίσως επειδή μένω κέντρο καράκεντρο και μου σηκώνεται η τρίχα κάθε μέρα με όσα βλέπω...Ίσως απλα γιατί ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ότι οι άλλοι φτύνουν...
Τα παίρνω, δυσανάσχετω και στραβώνω να βλεπω κάθε βρωμύλο να φτύνει, να βαράει την πρέζα του, να βγάζει τα παπούτσια του και να την αράζει, χλεμπονίαρης όπως είναι, πάνω στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο Πολυτεχνείο, έξω από την πολυκατοικία μου. Να περνάει ξυστά από τη μάνα μου στο δρόμο...
Τελικά οι δρόμοι της Αθήνας που είναι για σεργιάνι, έχουν γίνει μαύρο χάλι.
Γι’αυτό γράφω γι’αυτά..Αφού δε μπορώ πιά να τα διαβώ, με το μυαλό αφήστε με να ονειροβατώ...
Αν σας αρέσει η δουλειά μας και θέλετε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί σας κάντε κλικ σε μια διαφήμιση
