«Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ...» τραγουδάνε συχνά - πυκνά οι φίλοι του Παναθηναϊκού και είπα μέρες που είναι να αφήσουμε τα σχόλια και τα τακτικές και να κάνουμε ένα rewind στα προηγούμενα φάιναλ φορ, με αφορμή βεβαίως το ραντεβού της 6ης Μαϊου στη Βαρκελώνη.Ενα rewind που δεν θα αναφέρεται βεβαίως στο ότι έκανε ο Παναθηναϊκός, αλλά σε μερικές μικρές, αλλά μοναδικές στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου και θα θυμίζουν πραγματικά το «εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ...». Πάμε λοιπόν, όσο γίνεται πιο επιγραμματικά, χωρίς χρονολογική σειρά, αλλά όπως... μού 'ρχονται την ώρα που γράφω...
- Δεν θα ξεχάσω τον Θανάση Γιαννακόπουλο παραμονή του τελικού στην Μπολόνια να κάθεται στο λόμπι του ξενοδοχείου και να συζητά με τους δημοσιογράφους για το αν θα πρέπει να πάει την επομένη το πρωί στη συνέντευξη Τύπου της Ευρωλίγκα για να κατσαδιάσει τους Πορτέλα και Μπερτομέου για τα χρήματα που οφείλονταν στον Παναθηναϊκό! Να ζητά διαδοχικά τη γνώμη των Μπαλτάκου, Στεφάνου, Ομπράντοβιτς, να εισπράττει αρνητική απάντηση απ' όλους, να πηγαίνει για ύπνο με την απόφαση «εντάξει, δεν θα πάω» και την επόμενη το πρωί στις 9 να μπαίνει στο ταξί μαζί με τον αδελφό του Παύλο, να φτάνει στο κέντρο της πόλης και να εξαπολύει επίθεση στους διοργανωτές, λίγες ώρες πριν από το τζάμπολ του τελικού με την Κίντερ!
- Δεν θα ξεχάσω την αγωνία του Θανάση Γιαννακόπουλου το μεσημέρι της ίδιας ημέρας που καθόταν μπροστά από ένα πιάτο φαγητό, δεν μπορούσε να βάλει μπουκιά στο στόμα του, αγωνιώντας για την εξέλιξη του βραδυνού τελικού και τους δύο Ισπανούς διαιτητές που είχε ορίσει η Ευρωλίγκα για το ίδιο βράδυ...
- Δεν θα ξεχάσω τον οπαδό του Παναθηναϊκού στο ξενοδοχείο της ομάδας, μετά τον τελικό στο Βερολίνο που ανέβηκε στον καναπέ του λόμπι, ζήτησε από τους πάντες να τον παρακολουθήσουν προσεκτικά, φαντασιώθηκε μια... ιστορία για τον Ολυμπιακό που κατέληγε σε συγκεκριμένο σύνθημα και άρχισε να την εξιστορεί με το πλήθος να τον παρακολουθεί προσεκτικά και τους παίκτες να ζητούν μετάφραση για να καταλάβουν τα λεγόμενά του... Η κατάληξη της ιστορίας δεν γράφεται, αλλά ο τρόπος που συμμετείχαν άπαντες δεν έχει προηγούμενο...
- Δεν θα ξεχάσω τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να περνάει από μπροστά μας μετά την κατάκτηση του τροπαίου στην Μπολόνια και με μια κίνηση που έλεγε «σας στα 'λεγα» να παίρνει άτυπη ρεβάνς για τα όσα του γράφαμε όλη τη χρονιά για την έλλειψη κλασικού σέντερ!
- Δεν θα ξεχάσω τον Νίκο Γκάλη να φτάνει με ταξί στο ΟΑΚΑ στο φάιναλ φορ του 2007 στην Αθήνα και να γνωρίζει την αποθέωση από 20.000 κόσμο που σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και τον χειροκροτούσαν επί πέντε λεπτά...
- Δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο και την άνεση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Μπολόνια, την ώρα που οι Ιταλοί της Κίντερ ήταν... πνιγμένοι στο άγχος και την αγωνία. Ηταν η μέρα που οι Ελληνες δημοσιογράφοι αναρωτηθήκαμε, αν ο Παναθηναϊκός ευελπιστεί πως μπορεί να πάρει το τρόπαιο, βλέποντας τους παίκτες να κάθονται στο λόμπι του ξενοδοχείου σε διαφορετικές παρέες, να αστειεύονται με τον κόσμο, να πίνουν καφέ με τις συζύγους τους κι εμείς να νομίζουμε ότι προετοιμάζονται για φιλικό κι όχι για μάχη... Η απάντηση δόθηκε λίγες ώρες μετά...
- Δεν θα ξεχάσω τον πανηγυρισμό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στο Βερολίνο που παρα λίγο να γονατίσει στο παρκέ με τις γροθιές υψωμένες!
- Δεν θα ξεχάσω την απογοήτευση και τη στεναχώρια του Θανάση Γιαννακόπουλου μετά την ήττα από την Μακάμπι στο Παρίσι το 2001 και την ατάκα «Τάκη, χάσαμε» απευθυνόμενος στον τότε συνεργάτη του Τάκη Μπαλτάκο, μία και πλέον ώρα μετά τη λήξη του τελικού!
- Δεν θα ξεχάσω την αγκαλιά και τον πανηγυρισμό Ρέμπρατσα - Θανάση Γιαννακόπουλου, μετά την κατάκτηση του τροπαίου το 2002 στην Θεσσαλονίκη.
- Δεν θα ξεχάσω τους Ισραηλινούς της Μακάμπι να σηκώνουν στα χέρια τον Οντετ Κάτας, παρότι λίγες ώρες νωρίτερα τους είχε στερήσει το τρόπαιο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, στον τελικό της Θεσσαλονίκης.
prasinanea.gr
