Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την ημέρα που ανακοινώθηκε το «άνοιγμα» της ΠΑΕ σε νέους μετόχους.Από την ημέρα δηλαδή, που οι «πράσινοι» έγιναν πολυμετοχικοί. Σε μια εποχή που τα πράγματα πήγαιναν άσχημα για την ομάδα, η ελπίδα γεννήθηκε. Μια ελπίδα που προήλθε από τις αντιδράσεις του ίδιου του κόσμου, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο που είχε προηγηθεί λίγες μέρες πριν τις σημαντικές ανακοινώσεις από πλευράς Γιάννη Βαρδινογιάννη. Από τότε μέχρι και σήμερα, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.
Άλλοτε κρυστάλλινο και άλλοτε βρώμικο. Είναι ξεκάθαρο πως το γεγονός πως βλέπουμε ποδοσφαιριστές όπως ο Ζιλμπέρτο, ή ο Σισέ στον Παναθηναϊκό, οφείλεται στην πολυμετοχικότητα. Όπως επίσης είναι σαφές ότι η ομάδα έχει οδηγηθεί σε αυτή την κατάσταση μαρασμού, λόγω της πολυμετοχικότητας. Ήρθε το νταμπλ, στιγμές δόξας στην Ευρώπη (διπλά σε Βρέμη, Μιλάνο, Ρώμη), όμως αλήθεια τη δεδομένη στιγμή ποιος ασχολείται με όλα αυτά; Αλήθεια, ποιος θα βάλει θετικό πρόσημο σε μια κατάσταση που οδήγησε τον Παναθηναϊκό σε μια κατάσταση ξένη γι’ αυτόν; Δεν θα ρίξουμε ευθύνη σε κανέναν. Εύκολο να γίνει, αλλά ίσως άδικο. Επειδή σε αυτή την κατάσταση φταίνε όλοι. Δεν έβαλε κανείς τον εγωισμό του κάτω από την ομάδα. Γεγονός που φαίνεται τώρα, στα δύσκολα. Όταν υπήρχαν τα εύκολα με τα πανηγύρια, τα γλέντια κλπ, έβρισκες πολλούς να καρπωθούν την επιτυχία. Την καυτή πατάτα τώρα, δεν τολμά κανείς να την αγγίξει. Προς το παρόν τουλάχιστον, επειδή η ελπίδα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
Ίσως να έγιναν όλα πολύ γρήγορα, προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο. Όσο όμως η όλη ιστορία πλαισιωνόταν από διάφορα στρατόπεδο στα οποία μπαίνει και βγαίνει ο κάθε μέτοχος, τότε δεν πας πουθενά. Παιχνίδι εξουσίας και επικοινωνιακές πολιτικές, δίχως άλλο δεν χωράνε στο «τριφύλλι». Που οδηγηθήκαμε λοιπόν; Στο υπέρτατο ξενέρωμα του κόσμου. Έναν κόσμο που τον γέμισες με ελπίδα και δικαίως με τις κινήσεις της πρώτης διετίας. Έναν κόσμο που σου έδειξε ότι σε αγκαλιάζει με την παρουσία του και την στήριξή του.
Οι μέρες που όλοι ασχολούμασταν με τα ρεκόρ των διαρκείας, με την παρουσίαση των παικταράδων, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η μιζέρια είναι εδώ και βασιλεύει. Κι αν θέλουμε να μπούμε και στο κλίμα των ημερών, ο Παναθηναϊκός καθημερινά σταυρώνεται και ένδειξη ανάστασης δεν υπάρχει πουθενά.
Εύγε λοιπόν σε όσους ευθύνονται για την κατάσταση αυτή. Εύγε σε όσους δεν βάζουν λεφτά για να συνεχίσει να είναι ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστής. Εύγε σε όσους αφήνουν τους Μπέους να αλωνίζουν, σκεπτόμενοι το πώς θα βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου. Να είστε όλοι καλά!
Πηγή: onsports.gr
