Τελικά σε αυτή την χώρα, ζούμε όλοι στον μικρόκοσμό μας. Πιστεύουμε ότι θέλουμε, λέμε ότι φταίει όποιος μας βολεύει και κανείς μα κανείς δεν έχει το παραμικρό κόστος. Από κατήγορος, βρίσκεσαι κατηγορούμενος στο άψε σβήσε και σου συμπεριφέρονται λες και είσαι ο τρελός του χωριού.
Αν είναι να βγει κάποιο αποτέλεσμα, οκ να τα υποστείς όλα αυτά. Όμως, αν είναι πάλι να φωνάζεις, να ωρύεσαι και στο τέλος… όλα μέλι γάλα, τότε να μας λείπει. Ας το κόψουμε εδώ το παραμυθάκι για να μην χαλάμε και την ζαχαρένια μας.
Ξέρετε όμως τι είναι αυτό που πραγματικά ξενίζει; Η έκπληξη. Το ρίγος που αισθάνονται όλοι, ακούγοντας κασέτες (ή cd πείτε το όπως θέλετε), συνεντεύξεις Τύπου ανθρώπων του ποδοσφαίρου και πάει λέγοντας. Προφανώς, οι πάντες θεωρούσαν ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο όλα είναι αγγελικά πλασμένα, όμορφα και δίχως άλλο, «καθαρά». Συγνώμη κιόλας, αλλά υπάρχει πραγματικά έλληνας ποδοσφαιρόφιλος, που περίμενε να ακούσει κασέτες, ή παράγοντες να μιλάνε προκειμένου να καταλάβει ότι κάτι σάπιο υπάρχει; Από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, θυμόμαστε σκάνδαλα, βρωμιές και περίεργα σκηνικά που στήνονταν για το συμφέρον λίγων και μόνο.
Το ζητούμενο πλέον, είναι αν θα γίνει το παραμικρό. Λογικό είναι τώρα που το θέμα είναι φρέσκο, να φωνάζουν όλοι. Να χτυπιούνται έκπληκτοι προκειμένου να βρεθεί μια λύση. Να μπουν οι υπεύθυνοι φυλακή, να σταματήσει να υπάρχει παρασκήνιο και πάει λέγοντας. Από το ένα αυτί μας μπαίνουν κι από το άλλο βγαίνουν. Το έχουμε ξαναδεί το έργο, πολλές φορές. Και δυστυχώς το τέλος πάντα θέλει… αυτούς να ζουν καλύτερα. Μέχρι να γίνει το παραμικρό, απλά παρακολουθείστε τις εξελίξεις, χωρίς όμως να έχετε ελπίδες. Γιατί αν έχετε ελπίδες, ο κίνδυνος να στεναχωρηθείτε στο τέλος της ιστορίας, είναι ορατός. Και πραγματικά για όλη αυτή την σαπίλα, δεν αξίζει να χαλιέται κανείς και για οποιονδήποτε λόγο.
Συν τοις άλλοις, να το θυμηθείτε. Στο τέλος ριγμένος πάλι ο Παναθηναϊκός θα βγει. Θέμα χρόνου είναι να τον κατηγορήσουν ότι το 52-48 που ακούγεται στις κασέτες, δεν ήταν αρκετό για τον Άρη προκειμένου να τον νικήσει, λόγω της διαφοράς δυναμικότητας. Άρα, το συμπέρασμα που θα βγει, ξεκάθαρα θα θέλει τους «πράσινους» να είναι οι μόνιμοι ευνοημένοι! Ως εδώ όμως! Κάντε ότι είναι να κάνετε και ειδοποιήστε μας στο τέλος. Η λάσπη και η σαπίλα δε θα μας χαλάσει την διάθεση αυτή τη φορά. Τέλος τα παραμυθάκια, επειδή σε μερικά χρόνια ως τέτοια θα τα θυμόμαστε και πάλι. Την ώρα που κάποιοι θα κάνουν φιέστες, θα πανηγυρίζουν, θα χαίρονται, θα κάθεσαι εσύ σε μια γωνιά και θα σκέφτεσαι: «Ρε παιδιά, αλήθεια μ’ εκείνη την ιστορία τι έγινε;». Και θα πετάγονται όλοι όσοι τώρα προσπαθούν να εξυγιάνουν το ποδόσφαιρο, θέλοντας να σε επαναφέρουν στην τάξη. Την δική τους τάξη, την δική τους ηθική και την δική τους λογική.
onsports
