Παρακαλώ τον διορθωτή να μην πειράξει τον τίτλο. Το κάπα ανάμεσα στο ωμέγα και το ταυ δεν μπήκε από λάθος. Είναι το σωστό γράμμα, στη σωστή θέση, για να δικαιώσει στον απόλυτο βαθμό την ατάκα του αξιότιμου κυρίου Βαγγέλη Μαρινάκη «να το πάρουμε δυνατά και ολυμπιακά». Και πράγματι, ακριβώς έτσι το πήραν: ολυμπιακά. Τι σημαίνει αυτό; Μη ρωτάτε πολλά. Αν είσαι γαύρος, ξέρεις.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, τον άξιο πρωκταθλητή της μιας βραδιάς και των 5-6 αθλημάτων. Και πού δεν πήρε πρωκτάθλημα το Σάββατο το βράδυ ο Ολυμπιακός;
Στο ποδόσφαιρο; Πρώκτος και καλύτερος. Να στηθεί το βάθρο και να κληθούν οι κ.κ Βασσάρας (ούτε εδώ υπάρχει λάθος), Γκαγκάτσης και Καλόπουλος για την απονομή.
Στο μπάσκετ; Τύφλα να 'χει ο Τεόντοσιτς. Κοντρόλ σαν κι αυτό που έκανε με το χέρι ο Τοροσίδης, θα το ζήλευε ακόμα και ο (θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει) καλύτερος παίκτης της Ευρωλίγκας!
Στην πυγμαχία; Αλίμονο. Αυτοί ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ είναι πιο δυνατοί και από τον Τάισον. Μόνο όμως ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Γιατί ένας - ένας, ας μην το συζητάμε καλύτερα.
Στη σκοποβολή; Με τους τόνους βεγγαλικών που πέταξαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, η αγία Βαρβάρα (προστάτιδα του πυροβολικού και των βλημάτων), αξίζει το παρεκκλήσι της έξω από τη θύρα 7, μεγάλη η χάρη της.
Στην αλητεία; Ποτέ άλλοτε πρωκταθλητής δεν υπεράσπισε τόσο καλά τον τίτλο του. Και σ' αυτό το σπορ, ένας είναι πρωκταθλητής παντοτινός, αιώνιος και δυνατός.
Θερμά συγχαρητήρια, λοιπόν, για την ομάδα που τίμησε τις αρχές και το ήθος της. Πραγματικά, είναι θησαυρός η δήλωση Μαρινάκη «σήμερα διδάξαμε ήθος και αρχές». Τα είπε όλα μέσα σε πέντε λέξεις. Αυτό το ήθος κι αυτές τις αρχές που δεκαετίες τώρα χαρακτηρίζουν τον Ολυμπιακό, τις απολαύσαμε ξανά εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη μπούρδα απ' αυτήν που σερβίρουν κατά κόρον κάποιοι για να χρυσώσουν το χάπι της αλητείας. Ότι, δηλαδή, και τι θα γινόταν αν κέρδιζε στο Φάληρο ο Παναθηναϊκός; Πάλι ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε το πρωτάθλημα.
Μπούρδες εις το τετράγωνο και μηδέν εις το πηλίκον. Για πλάκα θα το έπαιρνε ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα έτσι και τον άφηναν να περάσει από το Καραϊσκάκη. Στην κατάσταση που είναι, όχι εφτά αλλά δεκαεφτά νίκες θα έκανε στη σειρά μέχρι το τέλος. Και ο διορισμένος θα γνώριζε μια πρωτοφανή κατάρρευση με τη νίλα που θα πάθαινε έτσι και δεν τον κρατούσαν ξανά όρθιο με δεκανίκια και μηχανική υποστήριξη.
Ας πήγαινε η διαφορά στους τέσσερις και θα ήθελα να τον χαρώ εγώ μέσα στην Τούμπα. Και μετά με την ΑΕΚ, ακόμα κι αυτή την ΑΕΚ. Και τον Ατρόμητο και την Καβάλα και με τον Εργοτέλη, ακόμα και τη Λάρισα αν ήθελε βαθμούς τελευταία αγνωστική για να σωθεί.
Αφήνω στην άκρη μόνο τη ματσάρα με τον Πανιώνιο. Αυτό το ντέρμπι των ντέρμπι, όπου θα έπεφταν κορμιά για τη νίκη, σε μια ακόμη γιορτή του ποδοσφαίρου που όλοι θα τρέχαμε να απολαύσουμε. Άραγε, θα πήγαινε ο Αχιλλέας να την οργανώσει, όπως τρέχει τώρα να ετοιμάσει την υποδοχή της Λάρισας;
Κι όσο για την άλλη καραμέλα, που κάποιοι προσπαθούν να μας τη βάλουν με το ζόρι στο στόμα, άστε την, έλιωσε πια. Για ποια μπάλα μιλάμε; Ποιος Ολυμπιακός παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα; Αυτός του Βαλβέρδε; Γελάνε πια και τα τσιμέντα. Πού έπαιξε μπάλα και δεν τον είδαμε; Με τον Παναθηναϊκό; Την ΑΕΚ; Τρεις φορές με τον ΠΑΟΚ; Μήπως λείπαμε σε ταξίδι για δουλειές και τη χάσαμε;
Εκτός κι αν τα φιλικά προετοιμασίας πρέπει να τα μετράμε για επίσημα, οπότε πηγαίνω πάσο. Εκεί πράγματι μάγεψε ο θρύλος των ονείρων μας. Από 1-0 σε 1-0 πήγαινε, σε ματς που του τα σέρβιραν στο πιάτο, αλλά μόνο με πέναλτι ή αυτογκόλ μπορούσε να τα πάρει.
Αυτή, λοιπόν, είναι η ομαδάρα που αξίζει να πάρει το πρωκτάθλημα. Σταθείτε στη σειρά και χειροκροτήστε τη. Αυτός ο άξιος πρωκταθλητής, το αξίζει αυτό το χειροκρότημα. Σαν κι αυτόν, ποτέ κανείς άλλος.
(leoforos)
