Οργή για τα όσα είδαμε. Αγανάκτηση για τα όσα ακούσαμε. Απογοήτευση για όσα μας στέρησαν. Αλλά παράλληλα και αισιοδοξία ότι από όλο αυτά θα βγούμε πιο δυνατοί. Άλλωστε έτσι έχουμε μάθει... Να μη μασάμε. Τα εμπόδια, οι τρικλοποδιές, οι κλεψιές και οι βρομιές μάς ατσαλώνουν. Όπως λέει και το τραγούδι: «Ό,τι δεν σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».
Μόνο που στην περίπτωσή μας δεν μένουμε απλά στα λόγια. Προχωράμε και σε πράξεις. Και αυτό θα γίνει ο εφιάλτης όλων όσοι τρώνε τις σάρκες του Παναθηναϊκού. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τον μεγαλύτερο σύλλογο αυτής της χώρας. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για το βρομερότερο σωματείο της χώρας. Αυτό που έχει ως έδρα την Τρούμπα του Πειραιά.
Το σύνθημα των ημερών που πρέπει να γίνει τρόπος ζωής για όλους είναι ένα: «Συσπείρωση». Παντού και σε όλους τους τομείς. Ομάδα, κόσμος και διοίκηση πρέπει γίνουν ένα. Κάποιοι μπορεί να πήραν την απόφαση να αποστασιοποιηθούν, αλλά οι καιροί και κυρίως οι καταστάσεις δεν επιτρέπουν σε κανέναν να απουσιάσει από αυτή τη μάχη. Είναι χρέος όλων των Παναθηναϊκών να βάλουν το λιθαράκι τους.
Δεν μιλάμε απλά για έναν πόλεμο. Μιλάμε για την ολοκληρωτική σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων. Αυτόν της βρομιάς, του παρασκηνίου και της παρανομίας, που εκφράζεται από τον Ολυμπιακό και πρέπει να εξαφανιστεί από όλους μας. Κανείς δεν περισσεύει...
Σε αυτή τη μάχη όλοι πρέπει να είμαστε ενωμένοι, από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο φίλαθλο του Παναθηναϊκού.
(leoforos)
