Τον έβλεπες στο γήπεδο σχεδόν... ημιθανή. Με το ζόρι κουβαλούσε το ψηλό κορμί του, απέφευγε τις πολλές επαφές με τους αντιπάλους. Θα μπορούσε να τελειώσει ματς και να μη χρειάζεται καν ένα ντους... Αυτός, λοιπόν, ο παίκτης πήρε στο κυνήγι τον Λάζαρο.
Αν, μη τι άλλο, και πέραν του απαράδεκτου της ενέργειας του Πλεσί είναι σημάδι πρόοδου! Στις φλέβες του κυλά αίμα, μπορεί να τσαντιστεί, μπορεί να χτυπήσει και κάποιον αντίπαλο. Απεδείχθη ότι ζει!
Οποιος πει ότι είναι κακό για μια ομάδα να βλέπει τους παίκτες της να μαλώνουν θα του πω ότι είναι χειρότερο να είναι οι ίδιοι οι παίκτες αδιάφοροι, νωθροί και άνευροι. Ο ωχαδερφισμός πονάει πολύ περισσότερο μια ομάδα που κυνηγά τον αντίπαλο από την τσίτα. Εστω και αν αυτή η τσίτα ορισμένων ή πολλών γίνεται συχνά - πυκνά αιτία για αρνητική δημοσιότητα του συλλόγου. Για σιγά ρε αδέρφια.
Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ σημαντικότερα πράγματα να ντρέπεται από τις ψιλές που πέφτουν στα αποδυτήρια. Μεγάλα παιδιά είναι θα τα βρουν. Πολλά λεφτά παίρνουν δεν θα πονέσουν πολύ από το πρόστιμο που θα κληθούν να πληρώσουν. Μην τρελαθούμε κιόλας. Ας απαντήσει πρώτα η ΠΑΕ και οι μέτοχοι (ή αμέτοχοι) στο ουσιαστικό πρόβλημα του συλλόγου και μετά θα προβληματιστώ με τη συμπεριφορά των παικτών.
Ας μας απαντήσει κάποιος επίσημα και με στοιχεία τι λεφτά απαιτούνται για να μείνει ο Παναθηναϊκός στο επίπεδο που είναι τουλάχιστον σήμερα, ας μας πουν ποιος θα βάλει τα λεφτά, αν κάποιος προτίθεται να βάλει λεφτά και μετά θα μιλήσουμε και για θέματα πειθαρχίας...
