Με ύψος 2.10 και τις πρώτες «συνέπειες» της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό να φαίνονται στην αλλαγή στη σωματοδομή του, ο Γιώργος Μπόγρης παραμένει ένα κομμάτι του παζλ που απεικονίζει το αύριο του ελληνικού μπάσκετ. Ένα «πράσινο» κομμάτι, αφού από το καλοκαίρι του 2009 ανήκει στο «τριφύλλι»
Μετά από αρκετά σενάρια στα οποία ενεπλάκησαν ουκ ολίγες ομάδες από την Α1 ο 21χρονος σέντερ παρέμεινε στον Παναθηναϊκό, καθώς οι «πράσινοι» δεν ήταν διατεθειμένοι να προχωρήσουν στην παραχώρησή του, έστω υπό τη μορφή δανεισμού, απλά για να δοθεί. Η απόφαση που τελικά λήφθηκε ήταν να παραμείνει στην ομάδα. Η συμμετοχή του στην αναμέτρηση για το πρωτάθλημα με τον Άρη ήταν αυτή που έθεσε και επισήμως τέλος στα σενάρια και στις υποθέσεις, αφού και τυπικά πλέον δεν μπορεί να αγωνιστεί σε άλλη ελληνική ομάδα.
-Υπήρξαν αρκετά σενάρια για πιθανό δανεισμό σου σε άλλη ομάδα από την προετοιμασία ακόμη του Παναθηναϊκού στο Ζλάτιμπορ. Τι συνέβη τελικά;
«Υπήρξε ενδιαφέρον από άλλες ομάδες. Με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού είχαμε κάνει κάποιες συζητήσεις για να παραχωρηθώ ως δανεικός, προκειμένου να πάρω περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Είχαμε πει, όμως, ότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να ισχύσουν κάποιες προϋποθέσεις. Δεν θα γινόταν μια κίνηση, απλά για να γίνει. Τελικά, αυτό που αποφασίστηκε ήταν να παραμείνω στην ομάδα και κάπου εκεί με την πρώτη μου συμμετοχή στο πρωτάθλημα, δόθηκε τέλος και στα σενάρια. Κάτι που με βοήθησε κι εμένα να ηρεμήσω, γνωρίζοντας πια ότι θα βρίσκομαι εδώ ως το τέλος της σεζόν».
-Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να προσαρμοστείς στο περιβάλλον και τις απαιτήσεις μιας μεγάλης ομάδας;
«Η πρώτη χρονιά για μένα ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό χρονιά προσαρμογής. Είχα βιώσει τελείως διαφορετικές καταστάσεις ως εκείνη τη στιγμή σε ότι αφορά το μπάσκετ, βρέθηκα σε ένα άλλο επίπεδο και δεν κρύβω ότι κάποιες στιγμές τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Όπως εύκολα δεν είναι τα πράγματα και φέτος. Η λέξη κλειδί είναι, παραμένει πάντα η ίδια, όμως: Δουλειά… Είναι κάτι που ισχύει για κάθε παίκτη, για κάθε ομάδα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό».
-Πόσο αληθινά είναι όσα γράφονται για το καλό κλίμα που υπάρχει στην ομάδα, στα αποδυτήρια και φέτος;
«Το κλίμα στην ομάδα, οι σχέσεις ανάμεσα στους παίκτες είναι εξαιρετικές. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να σκέφτεται «ωχ, έχουμε προπόνηση». Όλοι θέλουμε να είμαστε εδώ, ξέρουμε ο καθένας με το ρόλο του, ξέρουμε γιατί βρισκόμαστε εδώ και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον σε κάθε δύσκολη στιγμή, όπως χαιρόμαστε ο καθένας με την κάθε καλή στιγμή του συμπαίκτη μας».
-Εσύ βρίσκεις βοήθεια μέσα από τους συμπαίκτες σου, κάνετε παρέα και εκτός γηπέδου;
«Πιστεύω ότι έχω κάνει φιλίες εδώ που θα κρατήσουν. Και με παιδιά που έφυγαν όπως ο Βεργίνης ή ο Πέκοβιτς, αλλά και με παιδιά που βρίσκονται ακόμη εδώ, όπως ο Τέπιτς. Και πάντα υπάρχει κάποιος από τους συμπαίκτες που θα σε βοηθήσει, που θα είναι δίπλα σου. Σημαντική βοήθεια για μένα είναι πάντα ο Μάικ Μπατίστ, αλλά και άλλοι όπως ο Φώτσης, ο Τσαρτσαρής ή ο Περπέρογλου και όχι μόνο».
-Η χημεία στην ομάδα είναι κάτι που ξεκινά από τις καλές σχέσεις στα αποδυτήρια και μεταφέρεται στο παρκέ. Η χημεία με τον κόσμο;
«Αν και βρίσκομαι για μόλις δεύτερο χρόνο στην ομάδα, έχω καταλάβει πολύ καλά τη σχέση που υπάρχει με τον κόσμο. Δεν χρειάστηκε καν η δεύτερη χρονιά. Το κατάλαβα και πέρυσι όταν αποκλειστήκαμε στην Ευρωλίγκα. Δεν είναι και κάτι που βλέπεις συχνά, να αποκλείεται η ομάδα και ο κόσμος να έρχεται στο γήπεδο, στην προπόνηση, όχι για να σε αποδοκιμάσει, αλλά για να σου δείξει ότι σε στηρίζει. Είναι πολύ σημαντικό το πόσο πιστεύουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού σε αυτή την ομάδα και πόσο αναγνωρίζουν όλα όσα έχει πετύχει».
-Τι σήμαινε το 2010 για σένα;
«Ήταν μια χρονιά λίγο περίεργη, αρκετά δύσκολη κάποιες στιγμές, με πάρα πολύ δουλειά. Για πρώτη φορά από τα 13 μου δεν είχα κάποια από τις «μικρές» Εθνικές το καλοκαίρι και έτσι μπόρεσα και δούλεψα στο μπάσκετ, αλλά κυρίως με τον γυμναστή της ομάδας, τον Σάββα Αρώνη, στην ταχύτητα, στη δύναμη στο γήπεδο, στον στίβο, στα βάρη, ακόμη και στο Καλλιμάρμαρο… Και σίγουρα βίωσα πολλές και διαφορετικές καταστάσεις μέσα στον Παναθηναϊκό σε μια σεζόν που ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος».
-Τι περιμένεις από το 2011;
«Θα ήθελα να ζήσουμε όμορφες στιγμές στην ομάδα, να πανηγυρίσουμε περισσότερους τίτλους σε σχέση με πέρυσι, ίσως ένα ακόμη τριπλ κράουν… Σε ατομικό επίπεδο η υγεία είναι η πρώτη ευχή όχι μόνο για μένα, αλλά για κάθε αθλητή, για κάθε άνθρωπο. Θα ήθελα να βελτιωθώ, να γίνω καλύτερος σε κάθε επίπεδο».
-Η χρονιά ξεκινά απέναντι στον Πανιώνιο. Τι είναι αυτό που περιμένεις από τον πρώτο αγώνα του 2011;
«Αυτό που θέλουμε όλοι είναι να ξεκινήσουμε με θετικό αποτέλεσμα, αλλά και με μια καλή εμφάνιση. Όλοι γνωρίζουμε ότι τα δύσκολα τώρα αρχίζουν με την ομάδα να έχει καθοριστικούς αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα και το κύπελλο, αλλά και με το Top16 να βρίσκεται προ των πυλών στην Ευρωλίγκα. Η συγκέντρωση και ο σεβασμός σε κάθε αντίπαλο είναι για εμάς οι κοινοί παρονομαστές στην προετοιμασία κάθε αγώνα και αυτό στο οποίο επιμένουν οι προπονητές μας. Το πρώτο ζητούμενο λοιπόν είναι να σεβαστούμε τον αντίπαλό μας, να προετοιμαστούμε σωστά και να μπούμε στο γήπεδο συγκεντρωμένοι, ξεκινώντας δυνατά. Και εννοείται ότι αυτό που περιμένουμε όλοι και από τον πρώτο αγώνα του 2011 είναι να βρίσκεται ο κόσμος κοντά μας. Είναι απαραίτητο και βασικό συστατικό της επιτυχίας της ομάδας».
Ο άλλος Γιώργος
Άλλα αθλήματα: Τένις, Φόρμουλα 1
Χόμπι: Μπιλιάρδο, φωτογραφία, ταξίδια
Μπασκετμπολίστας: Μάικ Μπατίστ, Μιλένκο Τέπιτς
Μουσική: Rock, R n’ B
Τραγουδιστής: Doors, Iggy Pop
Ηθοποιός: Χιου Τζάκμαν, Μέριλ Στριπ
Ταινία: Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ, Californication
Φαγητό: Γεμιστά
Ποτό: Pepsi Max
Το σύνθημα της ζωής σου: Κάποιοι ονειρεύονται να ζήσουν μεγάλες στιγμές, άλλοι ξυπνάνε νωρίς για να τις πραγματοποιήσουν
Παρατσούκλι: Μπογρίνιο
Σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα σου: Η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στη Ρόδο
Σημαντικότερη στιγμή στη ζωή σου: Η γέννηση των τριών αδελφών μου
Παναθηναϊκός: Οικογένεια Γιαννακόπουλου
