Το χειρότερο από το φόβο της επικείμενης ακυβερνησίας στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι ότι εκεί που έφτασαν τα πράγματα ακόμα και το «ευχαριστώ, δεν θα πάρω» της «vanity lady» της σύγχρονης Αριστεράς, Λιάνας Κανέλλη, αποκτά μια κάποια σημασία.
Οχι τόσο γι' αυτά που είπε χθες από τον αέρα του Sentra 103,3 ούτε και για εκείνα που επικαλέστηκε ως καίρια ασυμβίβαστα για να αποδεχτεί (έστω και θεωρητικά) τον προεδρικό θώκο.
Το γεγονός ότι ένα μαγαζί γωνία, όπως ο Παναθηναϊκός, δεν μπορεί να βρει άνθρωπο που θα ηγηθεί του σχήματος, θα εγγυηθεί την ομαλή πορεία της επιχείρησης, αλλά και της ομάδας μέχρι τουλάχιστον το καλοκαίρι και που τέλος πάντων θα αποτελέσει τη «συγκολλητική ουσία» σε κάτι το οποίο αρχίζει να διαλύεται, γεμίζει θλίψη και προβληματισμό.
Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως μεταξύ του διστακτικού Πολέμη και της εκρηκτικής πλην άσφαιρης Κανέλλη υπάρχει τεράστια διαφορά. Είναι θέμα μενταλιτέ, ουσίας, φυσικής παρουσίας ανθρώπου, εγκυρότητας, αλλά και παρεπόμενων κερδών που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη μία ή την άλλη επιλογή. Εάν ήταν φυσικά μόνο αυτές (εν είδει διλήμματος) οι υπάρχουσες επιλογές.
Τι χρειάζεται άραγε τούτη τη στιγμή ο ΠΑΟ; Ενα βραχνό μεγάφωνο που θα φωνασκεί ασκόπως (έστω και αν χρησιμοποιεί ανέτως την ελληνική) ή ένα σταθεροποιητικό στοιχείο που θα εγγυάται την ομαλή μετάβαση από την τωρινή κρίση σε μια κατάσταση διευθέτησης του προβλήματος;
Το ότι το όνομα της εν λόγω βουλευτού του ΚΚΕ ακούστηκε έστω και υπό μορφή φημών και σκέψεων δείχνει ανάγλυφα το μέγεθος του αδιεξόδου και το βάθος του προβλήματος που βιώνει τούτη την ώρα η «πράσινη» ΠΑΕ. Αίφνης ανασύρονται από το συρτάρι ακόμα και οι πιο εξτρίμ λύσεις μόνο και μόνο για να βρεθεί μια κάποια λύση.
Οποιος διασπείρει, όμως, τέτοιου είδους εμπνεύσεις όχι μόνο δεν προσφέρει υπηρεσίες στον Παναθηναϊκό, αλλά αντιθέτως εκθέτει μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στον ελληνικό αθλητισμό. Η ανάληψη της προεδρικής θέσης σε μια μεγάλη ομάδα δεν είναι ριάλιτι σόου όπου ο πάσα ένας μόνο και μόνο επειδή είναι αναγνωρίσιμος από το φιλοθεάμον κοινό μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για να γίνει καπετάνιος του μαγαζιού.
Είναι ατυχές και μόνο που ακούστηκε το όνομα της Κανέλλη που -συν τοις άλλοις- περισσότερα προβλήματα θα δημιουργούσε, εάν και εφόσον αποδεχόταν τη θέση, παρά θα επέλυε.
Είναι πασιφανές πως ο Παναθηναϊκός στην κατάσταση που βρίσκεται χρειάζεται τον Αδαμάντιο Πολέμη ή κάποιον σαν τον Αδαμάντιο Πολέμη για να βγει μπροστά και να ανασάνει. Οτιδήποτε άλλο συμβεί θα είναι θνησιγενές, καταδικασμένο σε αποτυχία και θα μεταθέτει το πρόβλημα στο εγγύς μέλλον, τοκίζοντας μάλιστα την ανασφάλεια του κόσμου με επισφαλές... επιτόκιο.
