Με τον Παναθηναϊκό να έχει επιστρέψει στους τίτλους ύστερα από έξι χρόνια με τρόπο εμφατικό καθώς κατέκτησε Πρωτάθλημα και Κύπελλο και μάλιστα με εύκολο τρόπο, μπαίνοντας στη νέα σεζόν όλα έδειχναν πως οι «πράσινοι» ήταν ικανοί να χτίσουν τη δική τους αυτοκρατορία και να δώσουν συνέχεια στις επιτυχίες.
Οι προϋποθέσεις άλλωστε υπήρχαν. Ένα ήδη καλό ρόστερ που με την απαραίτητη ενίσχυση θα γινόταν άτρωτο, καλή ψυχολογία και επιτέλους νοοτροπία νικήτη. Μέσα όμως σε διάστημα μόλις πέντε μηνών οι προσδοκίες αυτές διαψεύστηκαν.
Αντί να κάνει περίπατο ο Παναθηναϊκός έχει χάσει ακόμα και τα πλεονεκτήματα που τον έκαναν να ξεχωρίζει πέρυσι, με αποτέλεσμα με το τέλος του πρώτου γύρου να βρίσκεται πέντε βαθμούς μακριά από την κορυφή.
Το ThePlayer επιχειρεί να αναδείξει και να αναλύσει τους βασικότερους λόγους της μεταμόρφωσης της καλύτερης ομάδας την περσινή σεζόν:
1. Η… αμαρτωλή προετοιμασία του καλοκαιριού
Δίχως αμφιβολία αυτό που διέκρινε την περασμένη σεζόν το «τριφύλλι» ήταν το πείσμα του και το γεγονός ότι πάλευε τα ματς μέχρι τέλους και τις περισσότερες φορές κατάφερνε να κερδίζει. Για να το κάνεις αυτό όμως πρέπει να έχεις αντοχές. Ο Παναθηναϊκός του νταμπλ ήταν ανεξάντλητος από δυνάμεις με τον Χενκ Τεν Κάτε και το επιτελείο του (κυρίως τον Έμπεν) να κάνουν καταπληκτική δουλειά για δύο καλοκαίρια και τον Στέργιο Φωτόπουλο να τη συνεχίζει όταν αυτοί έφυγαν.
Το καλοκαίρι όμως όταν ο Φωτόπουλος αποχώρησε τέθηκε θέμα γυμναστή. Ο Έμπεν ήταν ακριβός, ο Νιόπλιας δεν ήξερε κανέναν να προτείνει (!) και έτσι κατέληξαν στον Αντώνη Κέζο της ΑΕΚ. Δυστυχώς η δουλειά που έγινε αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος καταστροφική. Οι παίκτες δεν έχουν αντοχές, ούτε τρεξίματα, ούτε σπιρτάδα στις κινήσεις του και έτσι δεν μπορούν να κάνουν και αυτά που πρέπει μέσα στο γήπεδο.
2. Η απουσία ενός… «μπαμπούλα» έφερε απειθαρχία
Ένα ακόμα σπουδαίο στοιχείο του περσινού νταμπλούχου ήταν το εξαιρετικό κλίμα και το πάθος που υπήρχε στις τάξεις των ποδοσφαιριστών. Το μάτι τους γυάλιζε και όλοι έκαναν ότι μπορούσαν για τον κοινό στόχο. Την επιστροφή στους τίτλους. Την νοοτροπία νικητή τους την είχε ήδη εμφυσήσει ο Χενκ Τεν Κάτε με τον περίεργο αλλά αποτελεσματικό του τρόπο.
Ο Νίκος Νιόπλιας κατάφερε να απελευθερώσει ακόμα περισσότερο ψυχολογικά τους παίκτες όταν ήρθε, δίνοντάς τους περισσότερες ελευθερίες και ξεσφίγγοντας αρκετά τα… λουριά. Όχι μόνο αγωνιστικά όμως! Και αυτό ήταν το μεγάλο λάθος… Πλέον «μπαμπούλας» δεν υπήρχε στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού και κάποιοι παίκτες άρχισαν να κάνουν χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο ότι ήθελαν, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και αρκετές κόντρες μεταξύ των «πράσινων». Και με τον Νιόπλια στο τιμόνι δεν υπήρχε κάποιος να τις κόψει από τη ρίζα με αποτέλεσμα το κλίμα στα αποδυτήρια να χαλάσει και αυτό να βγαίνει φυσικά και στον αγωνιστικό χώρο.
3. Λάθος προτεραιότητες στις μεταγραφές
Σίγουρα με τις μεταγραφές που έκανε ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, με την απόκτηση παικτών με πλούσια βιογραφικά, όπως είναι οι Σίντνεϊ Γκοβού και Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ και έφτιαξε ένα από τα σπουδαιότερα ρόστερ των τελευταίων ετών.
Όμως ο Νίκος Νιόπλιας σωστά είχε ζητήσει την απόκτηση δύο ακόμα παικτών, ενός κεντρικού χαφ και ενός επιθετικού ως μπακ απ του Σισέ, αλλά λανθασμένα δεν επέμεινε καθόλου σε αυτή την απαίτησή του και ενέδωσε στην αντίθεση της τότε διοίκησης να προχωρήσει και σε άλλες μεταγραφές. Δύο παίκτες που θα έδιναν μεγαλύτερο ακόμα βάθος στο ρόστερ και θα ίσως να είχαν σώσει κάποιες από τις τωρινές καταστάσεις, αλλά και να άλλαζαν το μονοδιάστατο τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού.
4. Πιο αδύναμος στα θεσμικά όργανα
Φυσικά εκτός από πέρυσι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε φτάσει αρκετές φορές ακόμα στο παρελθόν στην κατάκτηση τίτλων αν το πρωτάθλημα παιζόταν στα ίσα και μόνο εντός των αγωνιστικών χώρων από τους παίκτες. Δυστυχώς όμως διάφορες… παράγκες και διαιτησίες του στερούσαν αυτό το δικαίωμα. Πέρυσι ο Νικόλας Πατέρας κατάφερε με τις κινήσεις του να περιορίσει σε σημαντικό βαθμό τις απώλειες βαθμών για το «τριφύλλι» από αυτούς τους παράγοντες. Και έτσι ήρθε δικαιότατα και ο τίτλος!
Φέτος, όμως, παρότι ο Πατέρας επέστρεψε νωρίς στην προεδρεία δεν είχε καταφέρει μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου να αντιμετωπίσει με την ίδια επιτυχία αυτά τα φαινόμενα, με αποτέλεσμα ο βασικός του αντίπαλος να έχει πάλι τα σφυρίγματα που χρειάζεται ώστε με τεχνητά μέσα να έχει καταφέρει να βρίσκεται στην κορυφή και με διαφορά πέντε βαθμών.
