Όσο ακατάλληλη κι αν θεωρήσει κάποιος τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο για να χαρακτηρίσει την ετοιμότητα ή την δυναμική μιας ομάδας, ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου, του φιλικού με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιντερ, παρέχει , σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ασφαλή συμπεράσματα για την παρουσία του στη σεζόν που ξεκινάει σε σχεδόν τρεις εβδομάδες.
Έχουμε δει και έχουμε «βαπτίσει», επί σειρά… καλοκαιριών, «πρωταθλητές» και «πρωταθλητές», «ουραγούς» και «ουραγούς» μέσα από εμφανίσεις και αποτελέσματα σε φιλικά παιχνίδια και αργότερα «τρέχουμε» να «κρυφτούμε»… Όμως, στην περίπτωση του φετινού Παναθηναϊκού, κυρίως της ομάδας που αγωνίστηκε στο α΄ 45λεπτο στο «Rogers Centre» του Τορόντο η «εξαίρεση» στον… κανόνα είναι ολοφάνερη!
Το βασικό στοιχείο που επέτρεψε στους «πράσινους» να σταθούν, αυτή την εποχή, σε υψηλό επίπεδο απόδοσης, πέρα από τη δουλειά που γίνεται στην προετοιμασία και το έξτρα κίνητρο που βρίσκει κάθε παίκτης απέναντι στην κάτοχο του Τσάμπιονς Λιγκ και τη νταμπλούχο Ιταλίας είναι η ομοιογένεια. Το γεγονός ότι, οι δέκα από τους έντεκα του αρχικού σχήματος «έρχονται» από την περασμένη χρονιά (δεν είναι τυχαίο, ούτε φυσικά ανησυχητικό ότι ο Γκοβού «ψαχνόταν» στο διάστημα που έπαιξε) γνωρίζουν πλέον ο ένας τα (αγωνιστικά) χούγια του άλλου και μπορούν να συνεννοηθούν και να συντονιστούν πολύ καλύτερα μέσα στο γήπεδο αποτελεί το τεράστιο πλεονέκτημα του νέου Παναθηναϊκού…
Αυτό το αβαντάζ αποδίδει τα μέγιστα στα σημεία υπεροχής της ομάδας, εκεί δηλαδή που διαθέτει ποδοσφαιριστές με ιδιαίτερη ποιότητα και σαφώς λιγότερο σε χώρους όπου οι δυνατότητες των παικτών είναι περιορισμένες… Ο, τι ο Νίνης με τον Λέτο και τον Σισέ βρίσκονται πλέον με «κλειστά μάτια», «κρύβουν» την μπάλα και μπορούν να διαλύσουν οποιαδήποτε άμυνα, είναι απόρροια και των εμπειριών που απόκτησαν από την περσινή τους συνεργασία και του τρόπου παιχνιδιού που επιχειρεί να επιβάλλει ο Νιόπλιας (κίνηση χωρίς την μπάλα στον κενό χώρο και μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών) αλλά και της «πάστας» των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών… Ακόμα κι ένα «κλικ» καλύτερη να είναι φέτος η παραπάνω τριάδα, φθάνει και περισσεύει για να κάνει «μαγικά» ο Παναθηναϊκός στο μισό γήπεδο προς την περιοχή του αντιπάλου και να υπερκαλύπτει τις όποιες αδυναμίες και προβλήματα σε άλλες θέσεις… Κι αυτή την εικόνα που είναι άκρως ενθαρρυντική για τη συνέχεια την έβγαλε ο ΠΑΟ στο πρώτο μέρος του σημερινού (ξημερώματα για μας) φιλικού…
Από τη μεσαία γραμμή και πίσω, η κατάσταση ήταν, περίπου, όπως την περιμέναμε… Όταν μάλιστα ο κόουτς ζητάει συνεχώς να πιέζουν ψηλά οι αμυντικοί και, ν΄ ανεβαίνουν οι Βύντρα, Σπυρόπουλος (ακραίοι) , κυνηγοί με την ταχύτητα και την τεχνική των Ομπίνα, Ετό αργά ή γρήγορα θα γίνουν απειλητικοί και οι αρετές τους θα «εκθέσουν» τα ευάλωτα σημεία των στόπερ που ακούνε στα ονόματα Σαριέγκι και Καντέ… Μια καλά οργανωμένη άμυνα, ακόμα κι αν βρεθεί σε πανικό (βλέπε φάση πρώτου γκολ της Ιντερ), απομακρύνει τον κίνδυνο αποτελεσματικά και δεν αντιδράει σπασμωδικά και πρόχειρα όπως έγινε στην απόκρουση του Γάλλου πριν η μπάλα φθάσει στον Ετό…
Στα μετόπισθεν, εκεί όπου εντοπίζεται ο μεγαλύτερος «πονοκέφαλος» του Νιόπλια για παρουσιάσει το πιο δυνατό παζλ των τελευταίων χρόνων, σαφώς και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αλλά με διαφορετική σύνθεση, τουλάχιστον στο κέντρο της άμυνας… Αν ο Μπουμσόνγκ καταφέρει να εμπνεύσει σιγουριά και «καθαρίζει» παρόμοιες φάσεις, θα το δούμε στην πορεία, ίσως και στο μεθαυριανό φιλικό (ίσως παίξει για ένα ημίχρονο) με τη Μίλαν… Αμφιβάλλω όμως αν αρκεί η προσθήκη του Γάλλου για να «κοιμάται ήσυχος» ο τεχνικός του «τριφυλλιού» και οι υπόλοιποι βλέποντας τον αντίπαλο να επιτίθεται… Η χημεία που είναι στα «φόρτε» της από τον Σιμάο και τουν Κατσουράνη μέχρι και τον Σισέ (ο Γκοβού μόνο καλύτερος μπορεί να γίνεται παιχνίδι με παιχνίδι…) , πρέπει να βρεθεί και στις δύο «κολώνες» της περιοχής… Εχει σημασία να επιλεγεί άμεσα (για να παίξουν μαζί 2-3 αγώνες) ο δεύτερος στόπερ που θα «κουμπώσει» με τον Μπουμσόνγκ …
Θα΄ ταν άδικο να μη σταθούμε για λίγο και στην απόδοση του Στέργου Μαρίνου στο ημίωρο που αγωνίστηκε… Δικαιολόγησε απόλυτα τα κολακευτικά λόγια και του προπονητή του και των συμπαικτών του για τη μέχρι τώρα άριστη παρουσία του στην προετοιμασία και στα φιλικά και δείχνει ότι όσα δεν μπόρεσε ή δεν πρόλαβε να προσφέρει πέρσι, θα τα δώσει και με… τόκο την ερχόμενη σεζόν.
(fullepithesi)
