Μία απ’ τις ελάχιστες έδρες (μαζί με το Περιστέρι και τη Νέα Σμύρνη) που όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να φύγει νικητής ο Ελληνας τεχνικός, αλλά έχει γνωρίσει και βαριές ήττες (3-1 με… έργο Σπάθα τη σεζόν 2013-14 και 4-2 πέρσι) συν μία ισοπαλία στο Κύπελλο την περσινή σεζόν (1-1), όπου έχασε την ευκαιρία να «καθαρίσει» την πρόκριση και το πλήρωσε ακριβά στη ρεβάνς της Λεωφόρου (0-1 και αποκλεισμός).
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί απ’ το ξεκίνημα της χρονιάς, με τον διπλό ευρω-αποκλεισμό, το μέγα κάζο απ’ την Καμπάλα και τις συνεχόμενες απογοητευτικές εμφανίσεις τύπου… Πλατανιά, έχει δημιουργήσει οριακές καταστάσεις και αφόρητη πίεση προς τους παίκτες του Παναθηναϊκού και κυρίως προς τον Ελληνα τεχνικό, που για πολλούς «παίζει» πλέον τη θέση του στην Ξάνθη. Σε έναν αγώνα που θεωρείται απ’ όλον τον παναθηναϊκό οργανισμό (κι όχι άδικα) ως το «κλειδί» για τη συνέχεια της σεζόν και η τελευταία μεγάλη ευκαιρία για να γυρίσει το… κουμπί ο Αναστασίου.
Ενδεχόμενη νίκη θα δώσει τεράστια ανάσα, ψυχολογία και χρόνο στους «πράσινους» και στον Ελληνα τεχνικό για να αναζητήσουν με μεγαλύτερη ηρεμία στο διάστημα της διακοπής τους χαμένους «κώδικες επικοινωνίας» τους και τους τρόπους που θα επαναφέρουν τον Παναθηναϊκό σε σωστά αγωνιστικά μονοπάτια. Πόσω μάλλον αν την επομένη (βράδυ Κυριακής) ο Ολυμπιακός αφήσει βαθμούς στην Τούμπα και το «τριφύλλι» προσεγγίσει ή πιάσει πλέον το ρετιρέ της βαθμολογίας. Ενδεχόμενη (νέα) απώλεια βαθμών ωστόσο -πόσω μάλλον με ήττα στα Πηγάδια- θα φέρει πλέον αλυσιδωτές αντιδράσεις στο «πράσινο» στρατόπεδο, αφού η πίεση προς τον Γιάννη Αλαφούζο θα χτυπήσει… κόκκινο, προκειμένου να πάρει «δύσκολες» αποφάσεις για το τεχνικό τιμ και όχι μόνο.
Για να καταφέρει, εντούτοις, ο Αναστασίου να… γυρίσει το χαρτί στην ακριτική πόλη, καλείται να διαχειριστεί δύο βασικά ζητήματα:
1. Να «ξυπνήσει» στα 24ωρα που απομένουν μέχρι τη σέντρα στην Ξάνθη τον «κοιμώμενο» εγωισμό των παικτών του, να άρει τους «φόβους» τους, να… αγγίξει ξανά τον τραυματισμένο «ψυχισμό» τους και να παλέψει για τη χαμένη χημεία των αποδυτηρίων. Δηλώσεις του στυλ «δεν έχουμε προσωπικότητες» ή «θα αναθεωρήσω το ένα και το άλλο» κάθε άλλο παρά βοηθούν την ούτως ή άλλως υπό το μηδέν διάθεση όλης της ομάδας. Πόσω μάλλον απ’ τη στιγμή που και ο ίδιος έχει κάνει πολλά λάθη τα οποία δεν έχει παραδεχθεί, μένοντας σε έωλες τοποθετήσεις περί «αυτοκριτικής». Με αποτέλεσμα να «ξενερώσει» τους παίκτες και να χάσει ακόμη και τα πιο δυνατά του «στηρίγματα» και παίκτες που έπιναν… νερό στο όνομά του. Για να βγει νικητής απ’ αυτήν τη «μάχη» ο Αναστασίου -και κατ’ επέκταση όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού- οφείλει να βρει τον τρόπο για να κερδίσει ξανά τα αποδυτήριά του. Διότι μόνο έτσι οι παίκτες του θα «πολεμήσουν» (και) γι’ αυτόν.
2. Το δεύτερο πολύ σημαντικό ζητούμενο για τον 42χρονο τεχνικό έχει να κάνει με την προσωπική του προσέγγιση στους εκτός έδρας αγώνες. Μοιάζει τόσο οξύμωρο, μα είναι πέρα για πέρα αληθινό το γεγονός πως η «ενιαία εντός κι εκτός έδρας αγωνιστική φιλοσοφία» που είχε επικαλεστεί ο Αναστασίου απ’ τον πρώτο χρόνο του στον «πράσινο» πάγκο, στην πορεία έμεινε στα… λόγια. Με δική του ευθύνη βεβαίως, κυρίως απ’ τα μέσα της περασμένης σεζόν. Οταν δηλαδή άρχισε σιγά σιγά να συνειδητοποιεί πως ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει τον τίτλο και άρχισε να βγάζει «φοβίες» στα ματς μακριά απ’ τη Λεωφόρο.
Εχοντας κατά νου όχι τόσο το πώς θα διατηρήσουν οι «πράσινοι» μια ενιαία αγωνιστική φιλοσοφία (αυτή που στο «Απόστολος Νικολαΐδης» τους έδινε… αέρα κυριαρχίας), αλλά το πώς θα προσαρμόσει το παιχνίδι της ομάδας του σε αυτό του αντιπάλου. Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότερες αναλύσεις πριν από τους αγώνες (και δεν εννοούμε τα ντέρμπι, αλλά τα υπόλοιπα εκτός έδρας ματς) άρχισαν να εστιάζονται κατά 60-70% στο «πώς θα “χαλάσουμε” ή θα περιορίσουμε το παιχνίδι του αντιπάλου» και όχι στο «πώς θα βελτιώσουμε και θα εξελίξουμε το δικό μας επιθετικό και άκρως αποτελεσματικό στυλ που βγάζουμε στη Λεωφόρο». Κάτι που το είδαμε εν πολλοίς και φέτος πριν απ’ τον αγώνα της Νέας Σμύρνης, όπου οι «πράσινοι» δούλευαν για δύο εβδομάδες πάνω στην αμυντική τακτική για να αντιμετωπίσουν μία ομάδα που δεν… φημίζεται για τις επιθετικές αρετές της, αλλά για τη συμπαγή της εικόνα μεσοαμυντικά.
Αποτέλεσμα; Να «μπερδεύονται» και οι ίδιοι οι παίκτες και ο Παναθηναϊκός να παρουσιάζει μία εντελώς διαφορετική εικόνα στο «κάστρο» και στην «ασφάλεια» της Λεωφόρου, όπου έγραψε εντυπωσιακά σερί νικών, και την ίδια ώρα να αποτυγχάνει να νικήσει στην Τρίπολη, στα Γιάννενα, στην Ξάνθη, στη Νέα Σμύρνη. Οποτε δηλαδή χρειάστηκε να κάνει την υπέρβαση για να πλησιάσει και να βάλει έξτρα πίεση στον Ολυμπιακό. Οι αριθμοί, εν προκειμένω, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Στο «Απόστολος Νικολαΐδης» το «τριφύλλι» μέτρησε πέρσι σε κανονική περίοδο και πλέι οφ 17 νίκες, 2 ισοπαλίες (σε… αδιάφορα ματς με τον Αστέρα Τρίπολης) και 1 ήττα (απ’ τον ΟΦΗ στο 94’), ενώ μακριά απ’ το σπίτι του είχε μόλις 8 διπλά, 5 ισοπαλίες και 7 ήττες. Το δε σύνολο των δυόμισι ετών με τον Αναστασίου στον πάγκο είναι ακόμη πιο ξεκάθαρο: Εντός έδρας 33 νίκες, 6 ισοπαλίες, 4 ήττες σε 43 ματς και εκτός έδρας μόλις 18 νίκες (η μία 3-0 ά.α. επί της Νίκης Βόλου), 10 ισοπαλίες και 14 ήττες...
