.jpg)
Έτσι, με αυτή την εξέλιξη, στο τέλος, είναι ακόμα πιο απολαυστικό! Και σίγουρα τους πονάει περισσότερο!
Όχι μόνο τα Πανιωνάκια. Εντάξει, κι αυτά γαύροι είναι, θα πόνεσαν και μάλιστα διπλά αφού τους δώσαμε το δικαίωμα να το πιστέψουν. Τους Ολυμπιακούς, όμως, που είμαι βέβαιος ότι παίζει να είχαν στήσει γιγαντοοθόνες στον Πειραιά (πιθανόν από νωρίς και ένεκα… ορκωμοσίας) βλέποντας το ματς, πανηγυρίζοντας το γκολ του Πανιωνίου και περιμένοντας τον Παναθηναϊκό να γκελάρει, είναι στανταράκι ότι τους έτσουξε περισσότερο!
Και είναι λογικό βρε παιδιά! Σας καταλαβαίνω! Να είναι τώρα όλοι μαζί αγκαλιασμένοι, να βάζει γκολ η μία από τις πολλές ομάδες τους στο 85’ και πάνω που το έχουν πιστέψει να τους πετάς ένα στο 91’ και ένα στο 94’ και να τους ξεραίνεις; Πονάει πολύ! Τσούζει άσχημα! Βάλτε καμιά κρεμούλα παιδιά να περάσει.
Τους αφήνω στον πόνο τους δαύτους. Στα δικά μας τώρα. Όλα καλά, το πήραμε το τρίποντο, το πρώτο της χρονιάς, αλλά αν χθες η Λεωφόρος δεν ήταν άδεια (πράγμα που δεν πρέπει να ξανασυμβεί) θα είχαμε σίγουρα κάποιο καρδιακό επεισόδιο.
Και δεν καταλαβαίνω γιατί η ομάδα πέταξε ένα ακόμη ημίχρονο, όπως με τη Λειβαδιά, γιατί έπρεπε να φάει πάλι γκολ για να ξυπνήσει, όπως με τη Λειβαδιά (αλλά όπως και με πολλά περσινά παιχνίδια), με τη διαφορά ότι τώρα κατάφερε να το γυρίσει κιόλας. Σίγουρα όσο περνούσε η ώρα αξίζαμε τη νίκη, σίγουρα είχαμε περισσότερες ευκαιρίες (που θα πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουμε να αξιοποιούμε) και θα ήταν κρίμα να χάναμε αυτό το ματς. Αλλά ο ανορθόδοξος τρόπος επίθεσης για ένα μεγάλο μέρος του αγώνα, οι πεταμένες φάσεις για ένα ακόμη μας (σε Ελλάδα και Ευρώπη) και το γκολ που τρώμε κόντρα στη ροή του αγώνα για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική είναι πράγματα που πρέπει να προσεχτούν, να δουλευτούν και να αρχίσουν να εξαλείφονται.
Τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός κέρδισε βαθμούς και χρόνο στο διάστημα που θέλει για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Ελπίζουμε με την επιστροφή της ομάδας μετά τη διακοπή να το έχει κάνει.
