Ο Στεφάν Λασμέ μιλά για την ασθενή μνήμη των Ελλήνων (και την προέκταση που έχει στον Ολυμπιακό και τον "Φράγκι"), αποκαλύπτει πότε ένιωσε ότι αυτή η κούπα θα καταλήξει στα χέρια του Παναθηναϊκού, αλλά και τι δίδαξε ο Αλβέρτης στους "πράσινους".
Δεν άφηνε κανέναν να ακουμπήσει το τρόπαιο (το είχε παραμάσχαλα), ενημέρωνε όλον τον κόσμο πως θα το πάρει μαζί του στην Γκαμπόν ("πέρυσι πήραν ένα άλλο, συν του ότι έχουν εκεί μέσα -σε ένα από τα δωμάτια των αποδυτηρίων- ένα σωρό από αυτά, δεν θα σας λείψει") και εκεί που κάθισε να ξαποστάσει για λίγο, δέχθηκε την επίθεση του Βλάντο Γιάνκοβιτς.
Ήταν σφοδρή, η αλήθεια είναι, με τον μικρό της παρέας να τον περιλούζει και τον Λασμέ να μονολογεί "θα τον σκοτώσω, θα τον σκοτώσω". Αν τον σκότωσε; Όχι. Αν τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα; Φυσικά! Αν το απήλαυσαν και οι δύο αυτό που συνέβαινε; Εννοείται.
Η παράπλευρη απώλεια αυτής της επίθεσης ήταν πως η κούπα έγινε... λίγο χάλια. "Εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα. Όταν νικάς, δεν έχουν σημασία αυτά". Πώς ήταν το παιδί; "Νιώθω απίστευτα, απίστευτα! Σκεφτείτε ότι ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για εμάς, κάτι που προφανώς και γνωρίζουν όλοι, με όσα συνέβησαν (για την ιστορία, έπαιζε με ενοχλήσεις στο πόδι στους δυο τελευταίους τελικούς).
Το καλό όμως, με αυτήν την ομάδα είναι πως πάντα μένουμε ενωμένοι. Και πάντα ξέρουμε τι θέλουμε: θέλουμε να κερδίζουμε κάθε ματς και αυτό κάναμε. Στο πέμπτο παιχνίδι θέλαμε πολύ άσχημα τη νίκη. Τη θέλαμε πολύ περισσότερο από τους αντιπάλους μας. Όταν είσαι δίπλα σε αυτούς τους τύπους, δεν χρειάζεται να αναζητήσεις κάπου μακριά κίνητρο. Απλά, γυρίζεις και τους κοιτάς και διαπιστώνεις πως όλοι είναι το ίδιο αποφασισμένοι με εσένα".
Ομολογουμένως, αυτή η σεζόν ήταν λίγο διαφορετική από την περυσινή, της αναδόμησης. Φέτος, ο κόσμος είχε απαιτήσεις από τον Παναθηναϊκό (δηλαδή, περισσότερες)."Όταν ο κόσμος έχει μεγάλες απαιτήσεις από εσένα, στο μυαλό μου σημαίνει ότι σε σέβεται. Σέβεται αυτό που κάνεις. Θες να τους αποδείξεις πως έχουν δίκιο που σε σέβονται. Προφανώς, όμως υπάρχουν πολλοί παράγοντες τους οποίους δεν ελέγχουμε εμείς οι παίκτες. Το καλό ήταν πως ανεξάρτητα από ό,τι συνέβη φέτος, μείναμε συγκεντρωμένοι στο στόχο μας και αντιδράσαμε σωστά".
"Πολλοί ξεχνούν ποιος είναι ο Ολυμπιακός"
Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει πρωτάθλημα, με όλους τους πιθανούς τρόπους. Με break στο break όμως, δεν είχε ξαναπάρει."Ο Ολυμπιακός είναι καλή ομάδα. Κάτι που ξεχνούν πολλοί, είναι ότι κέρδισαν back to back τίτλους στη Euroleague, τα τελευταία χρόνια. Αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίζεις. Αλλά... το θέλαμε. Θέλαμε πραγματικά αυτό το τρόπαιο. Όλα άλλαξαν όταν βρεθήκαμε στο 1-2.
Το να βρεθούμε πίσω στο σκορ, με εντός έδρας ήττα, ήταν κάτι που μας έκανε να νιώσουμε πολύ άσχημα. Αλλά δεν ξεχάσαμε πως πρόκειται για σειρά αγώνων. Και από ό,τι αποδείχθηκε, αυτό το αποτέλεσμα μας έφερε ακόμα πιο κοντά, που μας έκανε πιο δυνατούς. Μιλούσαμε κάθε μέρα μεταξύ μας. Κρατήσαμε ψηλά το κεφάλι μας. Δεν σκεφτήκαμε σε κανένα σημείο ότι θα "πάρουμε" αυτή τη σειρά με 3-0 ή με 4-1. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι θα νικήσουμε εύκολα. Ξέραμε πως θα είναι μακρά η διαδικασία. Ότι θα φτάσει τα πέντε ματς, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει".
Και μετά ήλθε η νίκη στο ΣΕΦ. "Όταν νικήσαμε εκεί, σκέφτηκα "τώρα τη γ.... Τώρα η σεζόν τελείωσε για αυτούς!". Έπειτα από αυτό το αποτέλεσμα, μυρίζαμε αίμα. Ήμασταν σαν τα αγρίμια, όταν μυρίζουν αίμα. Δεν θέλω να μειώσω τη δυναμική του Ολυμπιακού, αλλά αν όταν χάνεις το πλεονέκτημα έδρας και πας και το παίρνεις πίσω, είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Και εμείς το κάναμε. Αυτό δείχνει πόσο δυνατή ομάδα είμαστε, τη δέσμευση που έχουμε όλοι με αυτήν την ομάδα. Είναι όμορφο πράγμα".
"Στη δουλειά σου, δεν χρειάζεται να τους συμπαθείς όλους"
Πόσο βοήθησε ότι η επαγγελματική σχέση δεν είναι το μόνο είδος σχέσης που "δένει" αυτούς τους ανθρώπους; "Ειδικά στο επαγγελματικό μπάσκετ, το να έχεις καλή σχέση με τους συμπαίκτες σου, είναι κάτι το σπάνιο. Είναι δουλειά. Όλοι έρχονται από διαφορετικά σημεία του κόσμου, δεν ξέρει ο ένας τον άλλον. Ακόμα και αν προς τα έξω δείχνουμε φίλοι, δεν χρειάζεται και να είμαστε φίλοι, γιατί στο τέλος της ημέρας είναι δουλειά. Αλλά σε αυτήν την ομάδα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχω φίλους, ανέπτυξα φιλίες και όλοι είναι cool. Ακόμα και αυτός ο fucker..." και έδειξε τον Γιάνκοβιτς (είχε επιστρέψει, για τη συνέχεια της... μάχης).
Μεταξύ των δεσμών που ανέπτυξε ήταν... και ένας αδελφικός, με τον Τζέιμς Γκιστ να έχει εξελιχθεί σε δίδυμος του -αν όχι σιαμαίος, αφού παντού πηγαίνουν μαζί; "Αδελφός; Όχι άνθρωπε! Πώς μπορεί να είναι αδελφός μου; Αυτός είναι άσχημος! Εγώ είμαι όμορφος (γελάει)! Σοβαρά τώρα, ο Τζέιμς είναι ο κολλητός μου. Είμαστε μαζί από πέρυσι, είμαστε συγκάτοικοι στα εκτός έδρας παιχνίδια, προετοιμάζει ο ένας τον άλλον για κάθε ματς. Όλοι ξέρουν πως είμαστε μαζί όλη την ώρα".
"Ο Φράγκι είναι νικητής, μας δίδαξε πώς να νικάμε"
Εξυπακούεται πως δεν θα γινόταν να αφήσουμε εκτός κουβέντας την παρουσία του Αλβέρτη, στον πάγκο του Παναθηναϊκού. "Ο Φράγκι είναι νικητής. Αυτό δεν μπορείς να του το "πάρεις". Ό,τι και αν λένε, πως δεν είναι προπονητής, η ουσία είναι πως πρόκειται για νικητή. Ξέρει πώς να νικά. Το καλύτερο που έκανε φέτος, ήταν να μας διδάξει. Να μας μάθει πώς να νικάμε, πώς να προετοιμαζόμαστε πνευματικά. Μου έδειξε απίστευτα πράγματα που θα τα χρησιμοποιήσω στο υπόλοιπο της καριέρας μου. Είμαι ευτυχής που είχα την ευκαιρία να παίξω υπό τις οδηγίες του. Σοβαρά, πρέπει να επισημάνουμε το ρόλο του Φράγκι. Έκανε πολύ καλή δουλειά, στο να μας κρατήσει ενωμένους. Μπορείς να δεις ότι δεν είναι πραγματικά, κόουτς, αλλά ξέρει πώς να σου δίνει κίνητρο, πώς να ωθεί τους παίκτες να παίξουν σκληρά και να δώσουν το 100% στο παρκέ".
