Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν θριαμβολογώ έπειτα από ήττα και μάλιστα από τον «αιώνιο». Το αντίθετο. Νιώθω ακόμα πίκρα και εκνευρισμό που χάσαμε ένα δικό μας ματς. Ένα ματς που πριν αρχίσει πίστευα ότι θα ήμασταν καλύτεροι και θα φεύγαμε νικητές. Το να μην πανηγυρίζω, όμως, δε σημαίνει ότι δεν μπορώ να δω και να γράψω κάποια θετικά μετά το χθεσινό ντέρμπι.
Πρώτα απ' όλα, χαρακτηριστικό ήταν το πάθος, η ψυχή, η δύναμη και η θέληση για νίκη που έβγαλαν οι παίκτες του Αναστασίου στο χορτάρι. Έτρεχαν παντού, πίεζαν την πρώτη πάσα του Ολυμπιακού και με τη συνεχόμενη κίνησή τους «μπλόκαραν» τους «ερυθρόλευκους», μη επιτρέποντάς τους να κάνουν παιχνίδι.
Στο δεύτερο που θα σταθώ είναι ο Μέντες, ο οποίος από την αρχή της χρονιάς έχει δεχθεί -δικαίως- αυστηρή κριτική. Ο Ολλανδρός χαφ έκανε χθες την καλύτερή του εμφάνιση με την πράσινη φανέλα. Έκοβε, έδινε πάσες, μοίραζε παιχνίδι και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έδωσε την καταπλητική μπαλά στον Φιγκερόα που τον έβγαλε «φάτσα» με τον Ρομπέρτο. Από την άλλη, έχασε το τετ α τετ στο πρώτο ημίχρονο. Το ίδιο καλός και ο Γκόρντον Σίλντεφελντ και ο μικρός Τριανταφυλλόπουλος, που βέβαια φέρει ευθύνη στη φάση του γκολ.
Τέλος, θέλω να σταθώ στον κόσμο. Καταπληκτική ατμόσφαιρα στη Λεωφόρο, την οποία δυστυχώς πήγαν να χαλάσουν κάποιοι ανεγκέφαλοι που πριν πάνε στο γήπεδο δεν είχαν διαβάσει προφανώς την ανακοίνωση της Θύρας 13. Ήθελα να 'ξερα (ή μάλλον ΔΕΝ ήθελα) τι θα γινόταν αν η κροτίδα έσκαγε 2-3 δευτερόλεπτα αργότερα και ο Πράνιτς -που παρόλα αυτά κάηκε- έχανε το χέρι του. Τι να πω... Κρίμα...
Η σημαία ψηλά, το κεφάλι ψηλά και με σκληρή δουλειά μπορούμε να ελπίζουμε σε πολύ καλύτερες μέρες! Οι παίκτες μας έχουν δυνατότητες και το απέδειξαν (και) χθες.
Υ.Γ.: 1) Επειδή πιο πάνω ανέφερα τον Τριανταφυλλόπουλο, δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε χθες με αυτόν και τον Αναστασίου. Αυτό που ξέρω είναι ότι μετά τις δηλώσεις του προπονητή του Παναθηναϊκού στη Nova, βρήκε τον «πιτσιρικά» στη φυσούνα, τον αγκάλιασε και πήγαν στα αποδυτήρια.
2) Δε θέλω να ασχοληθώ με τις δηλώσεις ΚαραΠΑΠΑΡΑ και Θεοδωρίδη. Παπάρες ήταν, παπάρες παραμένουν...
