Απόσπασμα από τα όσα είπε:
Παίκτης του Παναθηναϊκού: Πως είναι τα πρώτα συναισθήματα στις πρώτες ώρες;
“Τέλεια. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις γιατί θα καθυστερήσω να φορέσω τη φανέλα. Είναι κάτι πολύ ωραίο. Μου δίνετε μια μεγάλη ευκαιρία από ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο που υπάρχει. Σε μια ομάδα που έχει πάρει έξι Ευρωλίγκες, 33 Πρωταθλήματα, μόνο οι τίτλοι μιλούν απο μόνοι τους”
Σε αγχώνει που ο Παναθηναϊκός ακόμη και σε αυτή τη μεταβατική περίοδο πήρε το νταμπλ;
“Όχι με αγχώνει θετικά που πήρε το νταμπλ και μακάρι να καταφέρουμε όλοι μαζί κάτι ακόμη μεγαλύτερο”.
Έκλεισες, με την καλή έννοια πάντα, μια πόρτα πίσω σου, του Πανιωνίου που ήταν το σπίτι σου.
“Καλώς ή κακώς υπήρξαν ήδη αρνητικά και θετικά σχόλια. Κρατάω μόνο τα θετικά, τα αρνητικά τους αφήνω να τα συνεχίσουν. Απλά η επιλογή μου είναι αυτή και πιστεύω πως ότι και αν λένε αν ζούσε ο πατέρας μου, αν ήταν ζωντανός θα χαιρότανε πολύ για αυτή τη μέρα και το επίπεδο που έφτασα”.
Στον μπασκετικό Παναθηναϊκό υπάρχει ένα σημείο αναφοράς ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Είναι ...σχολείο το να παίξεις δίπλα του;
“Και έναν περαστικό να ρωτήσουμε για τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τα λέει όλα η απάντηση και η έκφραση του προσώπου του. Μόνο και μόνο η παρουσία του ως ένας κοινός θνητός κάποιους του κάνει να φαίνονται καλύτεροι. Λες και δεν είναι αληθινό. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που θα παίξω μαζί του, είναι κάτι που ο καθένας θα ονειρεύονταν. Μόνο και μόνο η δουλειά και η προπόνηση δίπλα του είναι λες και δουλεύει διπλά”.
Το “12” είναι το αγαπημένο σου νούμερο. Ο Κώστας Τσαρτσαρής το άφησε μετά απο μια φοβερή πορεία. Το σκέφτεσαι;
“Αυτό το νούμερο συνδέεται με τον Κώστα Τσαρτσαρή που για μένα είναι ένα είδωλο, μια σημαία για τον Παναθηναϊκό. Είχα σκεφτεί να μην τολμήσω, αλλά μακάρι να το κάνω. Θα ήθελα να του ζητήσω την άδεια για να βάλω το αγαπημένο μου νούμερο και αν με αφήσει να το κάνω”.
