Ο Τσαρτσαρής παραχώρησε συνέντευξη στην ΠΡΑΣΙΝΗ, σχετικά με την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
Αποσπάσματα από τα όσα είπε:
«Δυο μέρες δεν κοιμήθηκα καθόλου. Σίγουρα ήταν και η ένταση του τελευταίου αγώνα, αλλά σκέφτηκα πόσα πρόσωπα έχω γνωρίζει από την ώρα που πάτησα το πόδι μου εδώ. Τι έχουμε ζήσει. Πιο πολύ τις χαρές οι οποίες ήταν περισσότερες σε όλη αυτή τη δεκαετία από τις λύπες, που κι αυτές είναι μέσα στο πρόγραμμα, μας κάνουν να αισθανόμαστε άνθρωποι. Μπορώ να γράψω έναν τόμο ολόκληρο από αυτά που θυμάμαι», ανέφερε στην «Πράσινη» ο Τσαρταρής.
Όσο για τις στιγμές που ξεχωρίζει από την πορεία του στον Παναθηναϊκό, σημείωσε: «Ξεκινώντας από την πιο δύσκολη, είναι αυτές μετά από ήττες ή απώλειες τίτλων. Υπήρχαν και προσωπικές απογοητεύσεις, όπως τραυματισμοί, αμφισβήτηση προς το πρόσωπό μου. Αυτές είναι οι δύσκολες και προσπαθείς να τις υπερπηδήσεις, αλλά είναι όλα αμελητέα όταν σκέφτεσαι τις τόσες πολλές χαρές».
Για το τι τίτλο θα έβαζες στην καριέρα του, υπογράμμισε: « Ένα όνειρο, που μια μέρα χτύπησε το ξυπνητήρι ξαφνικά και τέλειωσε. Ήταν ένα όνειρο πραγματικά. Που να φανταστεί ένα παιδί από τη Βέροια που έπαιζε στην αλάνα, ότι θα φτάσει εδώ. Θαύμαζα τον Αλβέρτη, είχα τα αυτόγραφα από τους παίκτες της ομάδα του 1996, και φτάσαμε να συζητάμε όλα αυτά τώρα».
Αποσπάσματα από τα όσα είπε:
«Δυο μέρες δεν κοιμήθηκα καθόλου. Σίγουρα ήταν και η ένταση του τελευταίου αγώνα, αλλά σκέφτηκα πόσα πρόσωπα έχω γνωρίζει από την ώρα που πάτησα το πόδι μου εδώ. Τι έχουμε ζήσει. Πιο πολύ τις χαρές οι οποίες ήταν περισσότερες σε όλη αυτή τη δεκαετία από τις λύπες, που κι αυτές είναι μέσα στο πρόγραμμα, μας κάνουν να αισθανόμαστε άνθρωποι. Μπορώ να γράψω έναν τόμο ολόκληρο από αυτά που θυμάμαι», ανέφερε στην «Πράσινη» ο Τσαρταρής.
Όσο για τις στιγμές που ξεχωρίζει από την πορεία του στον Παναθηναϊκό, σημείωσε: «Ξεκινώντας από την πιο δύσκολη, είναι αυτές μετά από ήττες ή απώλειες τίτλων. Υπήρχαν και προσωπικές απογοητεύσεις, όπως τραυματισμοί, αμφισβήτηση προς το πρόσωπό μου. Αυτές είναι οι δύσκολες και προσπαθείς να τις υπερπηδήσεις, αλλά είναι όλα αμελητέα όταν σκέφτεσαι τις τόσες πολλές χαρές».
Για το τι τίτλο θα έβαζες στην καριέρα του, υπογράμμισε: « Ένα όνειρο, που μια μέρα χτύπησε το ξυπνητήρι ξαφνικά και τέλειωσε. Ήταν ένα όνειρο πραγματικά. Που να φανταστεί ένα παιδί από τη Βέροια που έπαιζε στην αλάνα, ότι θα φτάσει εδώ. Θαύμαζα τον Αλβέρτη, είχα τα αυτόγραφα από τους παίκτες της ομάδα του 1996, και φτάσαμε να συζητάμε όλα αυτά τώρα».


