-Έχουν περάσει 10 χρόνια από όταν κέρδισες το τρόπαιο στην Μπολόνια. Πόσο σημαντικό ήταν για εσένα;
"Ήταν μία από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η κατάκτηση της Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκό ήταν από τις μεγαλύτερές μου νίκες. Ήμουν χαρούμενος γιατί είχαμε πολύ σπουδαία ομάδα με μεγάλο προπονητή. Ήταν ένα όνειρο που βγήκε πραγματικότητα".
-Ήσουν ο πρώτος Τούρκος παίκτης που κατέκτησε Ευρωλίγκα, τι σημαίνει για εσένα;
"Άφησα την χώρα μου για να παίξω στην Ευρωλίγκα, στόχος μου ήταν να παίξω με την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης που θα πάλευε για Ευρωλίγκα. Ήμουν ο πρώτος, αλλά πιστεύω πως θα την κατακτήσουν κι άλλοι".
-Κατέκτησες τον τίτλο με μία ελληνική ομάδα, πόσο περήφανος νιώθεις που έγινες σύμβολο ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών;
"Υπέγραψα το 2001 στην ΑΕΚ. Ήταν μεγάλη απόφαση φυσικά. Είχα κάποια ερωτηματικά, δεν είχα στο μυαλό μου άλλο παράδειγμα. Ένιωσα πολύ πίεση. Τελικά είδα ότι όλα ήταν ίδια, η κουλτούρα το φαγητό, όλα!"
-Τότε στην Μπολόνια κερδίσατε την Μακάμπι (83-75) για να φτάσετε στον τελικό, τι θυμάσαι από αυτό το παιχνίδι;
"Το παιχνίδι ήταν σκληρό και κουραστικό, αλλά ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα έκανε εξαιρετικό παιχνίδι και παίξαμε μαζί. Ήταν κλειστό ματς και ήταν πολύ σκληρό να τους νικήσουμε. Κανείς δεν περίμενε να φτάσουμε στον τελικό, αλλά όταν το κάναμε όλοι πίστεψαν πως μπορούμε να νικήσουμε την Κίντερ. Είχαμε καλή ομάδα, γεμάτη ταλέντο, πιστέψαμε στις δυνατότητές μας και νικήσαμε ένα δύσκολο παιχνίδι".
-Η Κίντερ Μπολόνια απέκτησε προβάδισμα ακόμα και με 14 πόντους στον τελικό, πως επιστρέψατε και τελικά πήρατε τη νίκη με 83-89;
"Ήμασταν πίσω με 14 πολύ νωρίς στο δεύτερο δεκάλεπτο. Πήραμε τάιμ-άουτ και είπαμε πως πρέπει να ρίξουμε τη διαφορά πριν το ημίχρονο. Έτσι η διαφορά έπεσε στους 7 πόντους. Μιλήσαμε μεταξύ μας στα αποδυτήρια και συμφωνήσαμε πως πρέπει να βγούμε έξω και να παίξουμε καλύτερα και να σταματήσουμε το παιχνίδι τους. Αν το παιχνίδι ήταν κλειστό μέχρι το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου το άγχος θα ήταν δικό τους. Παίξαμε εξαιρετικά την τρίτη περίοδο και η Κίντερ ήταν εκτός ρυθμού στα τελικά δευτερόλεπτα. Οι Μποντιρόγκα, Παπαδόπουλος, Μίντλετον και Αλβέρτης... όλοι! Όλοι έπαιξαν καλά. Ακόμα κι αν οι Τζινόμπιλι, Μπετσίροβιτς και Σμόντις έκαναν το καλύτερο".
-Σκόραρες 22 πόντους και τους 7 στα τελευταία λεπτά, συμπεριλαμβανομένου και ενός κρίσιμου τριπόντου, πως ένιωσες;
"Πολύ καλά και πίστεψα στον εαυτό μου. Ο Ομπράντοβιτς πριν το ματς μου είπε πως αυτή είναι η πρώτη ευρωλίγκα σου, αλλά δεν θα είναι η τελευταία σου. Θα γίνεις ο ήρωας του αγώνα, οπότε πήγαινε εκεί έξω κι απόδειξέ το. Πίστεψε σε μένα κι έπαιξα πολύ σε αυτό το παιχνίδι, περίπου 37 λεπτά. Όσο για το σουτ θυμάμαι τον Μποντίρογκα να έχει την μπάλα και να πηγαίνει προς την ρακέτα, να μου δίνει την μπάλα. Νόμιζα πως ήμουν μόνος μου, αλλά τελικά είδα τον Μπετσίροβιτς να έρχεται κατά πάνω μου. Έκανα προσποίηση και το έβαλα!"
-Πώς ήταν να παίζεις για τον Ομπράντοβιτς, που τότε είχε κερδίσει το πέμπτο του τρόπαιο στην Ευρωλίγκα;
"Ο Παναθηναϊκός είναι σαν Πανεπιστήμιο, οι παίκτες είναι οι μαθητές και ο Ομπράντοβιτς ο δάσκαλος. Ήξερα μπάσκετ πριν παίξω για τον Ομπράντοβιτς, αλλά έμαθα πάρα πολλά πράγματα γι' αυτόν. Αφού έπαιξα γι' αυτόν η φιλοσοφία μου γύρω από το μπάσκετ άλλαξε. Σέβομαι τον Ομπράντοβιτς -όλοι τον σέβονται- γι' αυτά ειδικά που μας έλεγε κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και των παιχνιδιών. Μετά το παιχνίδι έβλεπα πως είχε δίκιο σε όλα".
Αν θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό κάντε like στην σελίδα του Newspao.gr στο Facebook πατώντας εδώ.
