Και το ξεκαθαρίζω τώρα επειδή πολλοί μπέρδεψαν αυτά τα δύο πράγματα στο σχόλιό μου μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ θεωρώ ότι πιστοποιήθηκαν αμφότερα. Και επαναλήφθηκε το ίδιο έργο.
Από τη μία πλευρά, δηλαδή, είδαμε έναν Παναθηναϊκό ανίκανο να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά του και να "κρύψει" τις αδυναμίες του στο γήπεδο.
Είδαμε μία ομάδα δίχως το "γυάλισμα του ματιού" ενός "τελικού". Με παίκτες-κλειδιά να είναι είτε ντεφορμέ (βλέπε Κατσουράνης), είτε... αλλού (βλέπε Κουίνσι).
Είδαμε έναν Παναθηναϊκό να μην μπορεί να απειλήσει και να φτιάξει κλασσικές ευκαιρίες μπροστά στην αντίπαλη εστία (της ΑΕΚ όχι της... Μπαρτσελόνα), έναν Παναθηναϊκό ευάλωτο ανασταλτικά, με μόνο τον Σιμάο και τον Ζέκα (κυρίως τον Πορτογάλο) να παλεύουν, να μάχονται, να πηγαίνουν πρώτοι στη μπάλα και να κόβουν!
Ταυτόχρονα, ο Φερέιρα δεν βρέθηκε σε καθόλου καλή βραδιά και δεν βοήθησε την ομάδα όπως μας έχει "καλομάθει". Στέρεψαν οι άσοι απ' το μανίκι. Ελαχιστοποιήθηκαν οι ποιοτικές επιλογές. Χάθηκε το καθαρό μυαλό. Τόσο οι επιλογές της ενδεκάδας από τον Πορτογάλο, κυρίως αυτή του Τοτσέ στην κορυφή, όσο και οι αλλαγές του (αυτή του Μαρίνου με τον Καραγκούνη όχι από πλευράς προσώπων αλλά από πλευράς ποδοσφαιρικής λογικής, ήταν ακατανόητη, μπέρδεψε την ομάδα. Τη στιγμή που ο Κατσουράνης για παράδειγμα φώναζε ότι έπρεπε να αντικατασταθεί...). Ολα αυτά, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχει τους ίδιους και τους ίδιους παίκτες να τραβάνε το κουπί όλη τη χρονιά δίχως πολλές ποιοτικές λύσεις συνολικά στη διάρκεια της χρονιάς. Δίχως ενίσχυση εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων τον Γενάρη.
Με -πότε τον έναν, πότε τον άλλο- παίκτες-κλειδιά για τέτοια ματς να είναι τιμωρημένοι ελέω καρτών (με τον ΠΑΟΚ έλειψε ο Σιμάο, τώρα ο Βιτόλο κ.ο.κ.).
Με παίκτες που βρίσκονται στο στάδιο της ανάρρωσης, όπως ο Νίνης και ο Μπουμσόνγκ. Με τον μεγάλο πρωταγωνιστή αυτής της ομάδας, τον Λέτο, αυτόν στον οποίο στηρίχθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό το (πρωτοποριακό) αγωνιστικό πλάνο του Φερέιρα από την αρχή της χρονιάς, να βρίσκεται στην Ιταλία.
Με τον Κατσουράνη φανερά ντεφορμέ και τον Κουίνσι να "αλλού για αλλού" ιδίως μετά τον τραυματισμό του στη Λιβαδειά.
Ηταν φυσιολογικό συνεπώς ότι δεν θα "τράβαγε" το πράγμα. Το "γαμώτο" ωστόσο παραμένει. Διότι ακόμα και έτσι το "τριφύλλι" μπορούσε να αποφύγει τις ήττες τόσο από τον ΠΑΟΚ όσο και από την ΑΕΚ...
Στην άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει η εξωαγωνιστική αντιμετώπιση του Παναθηναϊκού. Του εγκαταλελειμμένου από τους μετόχους του Παναθηναϊκού. Δεν βάζω καν τις μεταγραφές του Γενάρη. Απλά θυμίζω: Κεκλεισμένων των θυρών με τον ΠΑΟΚ, αναβολή ολόκληρη της αγωνιστικής, κλήση του προπονητή του στη πειθαρχική. Αν τα συγκρίνουμε με άλλες ομάδες προκύπτει μία μικρή διαφορά. Εκτός αυτού έχουμε και τη διαιτησία. Ο Κουκουλάκης πράγματι έδωσε την εντύπωση ότι σφύριζε 50-50 στο ματς (καμία σχέση με τη διάθεση του Βοσκάκη).
Του βοηθού του, του Πάνου από την Αιτωλοακαρνανία, ωστόσο, του διέφυγε ότι ο Καφές βρίσκεται σε θέση οφ σάιντ και δεν αντιλήφθηκε ότι επηρεάζει τη φάση και την (λανθασμένη ούτως ή άλλως) αντίδραση του Καρνέζη.
Και απλώς ο ίδιος δεν παρατήρησε ότι ο Γεωργέας βάζει τα χέρια, κρατάει και εμποδίζει τον Χριστοδουλόπουλο να σκοράρει. Εάν το έβλεπε θα ήταν πέναλτι και αποβολή. "Λεπτομέρειες", θα μου πείτε, "αφού ο Παναθηναϊκός δεν βλεπόταν". Μπορεί να είναι κι έτσι...
Κώστας Μανωλιουδάκης-onsports
Αν θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό κάντε like στην σελίδα του Newspao.gr στο Facebook πατώντας εδώ.
