Η αλήθεια είναι πως όσο προχωράει το φετινό πρωτάθλημα, τόσο μου έρχονται στο μυαλό μνήμες... Τότε που (και πάλι) όταν ξεκινούσε η σεζόν ουδείς φαινόταν να υπολογίζει τον Παναθηναϊκό. Τότε που όλοι έκαναν απ' τις αρχές Ιουλίου... απονομή του τίτλου στους «απέναντι», διότι υποτίθεται πως ήταν πολύ πιο πλήρης, αλλά κυρίως επειδή άπαντες γνώριζαν πως είχε τη «δύναμη» που χρειαζόταν εκτός αγωνιστικών χώρων.
Να λοιπόν που η ιστορία επαναλαμβάνεται 8 χρόνια μετά. Ένα ακόμη παιχνίδι, αυτή τη φορά κόντρα στη Δόξα Δράμας ήταν αρκετό για μένα για να με κάνει να ανατριχιάσω και πάλι. Θα μου πει κανείς πως δεν έπαιζες με κανένα μεγαθήριο, απεναντίας, παίζαμε με την ουραγό του πρωταθλήματος. Δεν μιλάω μόνο για το αποτέλεσμα. Είναι πολλά πράγματα που πλέον με κάνουν να ξεσπάω.
Όταν βλέπεις μια ομάδα τεράστιων οικονομικών προβλημάτων, που αδυνατεί να δώσει ακόμη και 150.000 ευρώ για να προχωρήσει σε «δανεισμό» παίκτη που έχει ζητήσει ο προπονητής του. Όταν στην αποστολή υπάρχουν Μαυρίας, Καπίνο, Λαγός, Φουλάνος και όλοι αυτοί είναι 18 χρονών, τότε δεν μπορείς να μην αισθανθείς ανατριχίλα και περηφάνια καθώς είσαι μόνος σου κόντρα σε όλους.
Κόντρα σε όλους και σε όλα, απέναντι σε ένα σύστημα που σε πολεμά με πυρινικά όπλα και εσύ με σφαιντόνες. Χάρη στην «τρέλα» μίας αληθινής παρέας που έχει βαλθεί να τρελάνει κόσμο και κοσμάκι αλλά κι ενός προπονητή που ουδέποτε διεκδίκησε το αλάθητο, αλλά κατάφερε με τη δικαιοσύνη του, την ψυχολογία του να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τα αποδυτήρια του, ο Παναθηναϊκός παραμένει όρθιος.
Η νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στη Δράμα «έγραψε» και έκαψε πολλούς, όπως και ο παθιασμένος τρόπος με τον οποίο πανηγυρίστηκε το «χρυσό» γκολ από τον σκόρερ και ηγέτη της ομάδας Κώστα Κατσουράνη, τους υπόλοιπους παίκτες και τον κόσμο. Έναν κόσμο που με μηδέν βαθμούς Κελσίου πήγε και χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ και έσπρωξε την ομάδα στη νίκη.
Οσο ασήμαντη μπορεί να ακούγεται μια νίκη επί της ουραγού της βαθμολογίας, τόσο σημαντική την κάνει η στιγμή της επίτευξης του γκολ καθώς με το πέρασμα του χρόνου και την απώλεια των ευκαιριών, νιώθεις πως… έρχεται μεγάλη γκέλα. Το γκολ του Κλέιτον στα Γιάννενα ήταν το πιο γλυκό. Μέχρι το… επόμενο. Αυτό του Κωστάκη του Κατσουράνη που ήταν η απόλυτη ηδονή.
Δεν θα μπω σε περαιτέρω ποδοσφαιρικές συζητήσεις καθώς το παιχνίδι δεν προσφέρεται σε αυτό. Απλά θέλω να σημειώσω λίγα πράγματα. Εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας απέναντι σε μια ομάδα όπου έκλεισε το μισό γήπεδο με κάτι χειρότερο από «κατενάτσιο». Κλωτσιές και 11 άτομα πίσω από το κέντρο. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε τη μπάλα κάτω, ακόμη και στο 85΄ που το ματς ήταν 0-0 η μπάλα κυκλοφορούσε κάτω και δεν βλέπαμε τα γνωστά γεμίσματα.
Ο Φερέιρα έκανε απίστευτα πράγματα. Με ότι όπλο κι αν είχε το πάλεψε το ματς παίρνοντας το ένα ρίσκο μετά το άλλο. Και δικαιώθηκε ξανά. Πλην του… Καρνέζη και του Μπιάρσμιρ ελάχιστοι τελείωσαν στη θέση που άρχισαν το ματς σε ένα τρελό ανακάτεμα της τράπουλας. Περαστικά σε όλους σας... ξέρετε εσείς.
Επιμέλεια: Newspao.gr team
Αν θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό κάντε like στην σελίδα του Newspao.gr στο Facebook πατώντας εδώ.
